حجت الاسلام محمدهادی یوسفی غروی، عضو کمیته علمی مدارج عالی حوزه در گفتگو با خبرنگار معارف خبرگزاری شبستان، گفت: هم شیعه و هم اهل سنت از رسول گرامی صل الله علیه و آله نقل کرده اند که فرمود: «الحسن و الحسین امامان! قاما او قعدا... حسن و حسین علیهما السلام امامان مردم هستند چه به امامت برخیزند و چه از این امر کنار زده شوند. بنابراین امام مجتبی علیه السلام به شهادت این فرمایش جد بزرگوارش چیزی از صفات لازم برای رهبری و سیادت را کم ندارد و یکی از صفات ضروری در رهبری آنچنان که در سخن امیرالمومنین در نهج البلاغه نیز ذکر شده است شجاعت، دلیری، شکیبایی در رویارویی با کارزار است و امام مجتبی علیه السلام این صفات را به مقدار کافی دارا بودند.
تفاوت رفتار امام حسن و برادرش حضرت ابا عبدالله علیهما السلام
وی در تبیین وجود اختلاف در میان ائمه از نظر سیره و شیوه رفتاری آنها تصریح کرد: گاهی سخن از اختلاف ذوق و سلیقه است که در این زمینه مرحوم مقدس قمی در سفینة البحار خبری نقل می کند که در سالی از سالها در موسم حج و در روز عید قربان فردی به خیمه امام حسین علیه السلام وارد شد و حضرت را همراه با غلامان و اطرافیانش در حال عبادت و مشغول مناجات و دعا مشاهده کرد سپس به خیمه امام مجتبی علیه السلام رفت و سفره های رنگین و عمومی را گسترده دید در حالی که مردم فوج فوج بر حضرت وارد شده عید را تبریک گفته و بر سر خان اطعام حضرت مجتبی علیه السلام می نشستند. وی از این اختلاف حال، که میان دو امام مشاهده کرد در دل احساس اضطراب و نگرانی داشت. هنگامی که نزد امام مجتبی علیه السلام رسید این نگرانی را بر زبان جاری کرد. حضرت در پاسخ او فرمودند آنچه می بینی تو را به هول و وحشت نیندازد. خدا هر دوی ما را حجت بر مردم قرار داده است اما همه مردم تحمل آنچه را که در برادرم حسین مشاهده کردی ندارند (همه حال دعا، تضرع و ابتهال را ندارند) حسین علیه السلام نمونه و الگویی برای طبقه ای از مردم است که چنین آمادگی و استعدادی را دارا باشند و من نیز الگوی کسانی هستم که مایلند در روز عید، بهره ای غیر از دعا و معنویت داشته و از نعمت های الهی لذت ببرند.
حجت الاسلام یوسفی غروی افزود: اگر از این خبر مرحوم محدث قمی چنین نتیجه گیری شود که این دو امام بزرگوار احیاناً با هم اختلاف ذوق و سلیقه داشته اند و این مقدار اختلاف ذوق و سلیقه از سوی حضرت حق در میان همه انسانها قرار داده شده و مورد تایید است این نظر صحیح و معتبر می باشد. یعنی نمی توان گفت که امامان چون حجت خدا هستند باید در همه جهات و به همه معنا دارای یک ذوق و یک سلیقه باشند. اما اینکه گفته شود امام مجتبی علیه السلام احیاناً نسبت به برادرش حضرت امام حسین علیه السلام در صفات، خصائص و ویژگی های لازم و ضروری برای رهبری از جمله شجاعت و دلیری اختلاف داشته است، هرگز چنین نیست.
نهی از منکر خلیفه در 7 سالگی
عضو کمیته عالی مدارج حوزوی با اشاره به نمونه های تاریخی در این زمینه افزود: پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام هنگامی که مسیر خلافت و جانشینی پیامبر منحرف شد و خلیفه اول ابوبکر به خلافت رسید، در اوایل این دوران (قبل یا بعد از شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها) امام مجتبی صلوات الله علیه که قریب به 7 سال داشتند وارد مسجد جدشان شده و به جای پیامبر شخص دیگری را بر فراز منبر حضرت دیدند. البته این بدان معنا نیست که دیدن این شخص برای امام مجتبی تازگی داشته باشد چرا که ابوبکر از صحابه پیامبر و پدر عایشه همسر پیامبر بود و امام قاعدتاً پیش از این وی را از نظر دیدار شخصی دیده بود اما نه بر جایگاه پیامبر و بر فراز منبر ایشان، بنابراین هنگامی که وارد مسجد شد صدایش را بلند کرد و خطاب به ابوبکر گفت: از منبر و جایگاه پدرم پایین بیا و بر منبر پدرت بنشین. در این هنگام ابوبکر برای اینکه در مقابل مردم به امام مجتبی علیه السلام که مورد عنایت و مهربانی جدش رسول خدا صل الله علیه وآله بود اظهار ملایمت کرده باشد، از منبر پایین آمد دست ایشان را گرفت و با خود بر بالای منبر برد و لحظاتی کنار خود نشاند. اما بعدها ابتدا از شخص امام مجتبی علیه السلام سوال کرد که آیا این را پدرت به تو آموخته بود؟ و وقتی امام مجتبی صلوات الله علیه چنین چیزی را انکار کرد به شخص حضرت امیر علیه السلام شکایت کردند که تو او را اینگونه آموزش داده ای و حضرت نیز این مطلب را رد کرد.
این محقق و کارشناس تاریخ اسلام با بیان اینکه این واقعه توسط شیعه و اهل سنت البته با کمی اختلاف نقل شده است خاطرنشان کرد: با وجود این شواهد تاریخی یکی از سوابق اولیه امام مجتبی علیه السلام در رابطه با نهی از منکر همین مورد است و با توجه به اینکه در رابطه با حجت های الهی مساله قبل یا بعد از بلوغ مطرح نیست لذا این رویداد را می تاون بعنوان یکی از سوابق نهی از منکر حضرت مجتبی برشمرد. البته باید دقت داشت که فردی که ترسو باشد مسلماً در برابر چنان جمعیت عظیمی که در مسجد پیامبر جمع بودند و خلیفه ای که از اکثر مردم مدینه بیعت گرفته بود این چنین برخلاف اراده دستگاه خلافت موضع گیری نمی کند.
فاتح اصلی جمل، امام مجتبی علیه السلام بود
حجت الاسلام یوسفی غروی با بیان گوشه های دیگری از شواهد تاریخی در این رابطه بیان کرد: 25 سال پس از این واقعه در سال 36 هجری که جنگ جمل رخ می دهد نیز مشاهده می کنیم که اهل کوفه در این جنگ حضرت امیر علیه السلام را یاری نمی کنند. ایشان امام حسن سلام الله علیه را به عنوان یادگار پیامبر همراه با عمار یاسر به کوفه می فرستد و حضرت در مسجد جامع کوفه خطبه ای می خوانند که اتمام حجتی برای اهل کوفه باشد. پس از خطبه امام مجتبی علیه السلام از میان همین کوفیان که تا آن هنگام احدی از آنها به سپاه امیرالمومنین علیه السلام نپیوسته بود، ده هزار نفر راهی سپاه می شود. یعنی امام مجتبی در این واقعه نقش هدایتگری و ارشاد به سوی یاری حق را دارد.
وی افزود: یاری عملی امام مجتبی علیه السلام در جنگ جمل نیز آنجا بود که پدر، ایشان را به عنوان فرمانده جناح راست سپاه معرفی کرده و ماموریت پی کردن شتر عایشه را به او واگذار کرد و امام مجتبی یک تنه وارد سپاهیان جمل شده خود را به قلب لشکر رساند و با نیزه بر شتر عایشه زد و بلافاصله به میان سپاه امیرالمومنین علیه السلام بازگشت آنگونه که در هنگام بازگشت همچنان خون از سرنیزه حضرت می چکید. این یک حمله عادی و غیرشجاعانه نیست بلکه حمله کاملاً شجاعانه و فوق عادی است که یک نفر با وجود تمام حمایتی که از شتر عایشه می شد بتواند خود را در قلب لشکر دشمن برساند و با این کار هسته اصلی سپاه دشمن را از هم بپاشند.
حجت الاسلام یوسفی غروی خاطرنشان کرد: گویا امیرالمومنین علی علیه السلام نیز در واگذاری این ماموریت به امام مجتبی به دنبال اثبات همین معنا بودند که در روزگاران آینده کسی گمان کم شجاعتی امام مجتبی علیه السلام را به خود راه ندهد. در جنگ صفین نیز جنگ آوری و جانفشانی حضرت مجتبی همراه برادرش امام حسین علیهما السلام تا حدی بود که امیر المومنینی علیه السلام با مشاهده حمله آنها به قلب دشمن، اطرافیان و اصحاب را مورد خطاب قرار داده و فرمودند جلوی این دو برادر را بگیرید! می ترسم نسل پیامبر از زهراسلام الله علیها و از این دو فرزند قطع شود.
پایان پیام/
نظر شما