حیات معنوی در گرو ارتباط با امام عصر(ع) در آیه 17 سوره حدید

خبرگزاری شبستان: باتوجه به اینکه ریشه اصلی تفکر مهدویت در قرآن در بیش از یکصد آیه بیان شده است، لزوم توجه به آیات مهدوی بیش از پیش احساس می شود، درحالی که در تفسیر این آیات، روایات فراوانی بر پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) نقل شده است که بنابر آنها، حکومت امام مهدی(ع) در آخرالزمان همان حکومت مستضعفان و صالحانی است که در قرآن به آن بشارت داده شده است.
تفسیر مهدوی آیه 17 سوره حدید به کارشناسی حجت الاسلام علی محمدباقی.
"اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ"
"بدانید که خدا زمین را پس از مرگش زنده مى‏گرداند به راستى آیات [خود] را براى شما روشن گردانیده‏ایم باشد که بیندیشید"
در این آیه با توجه به اینکه خداوند زمین را پس از مرگ زنده می کند، باید ببینیم حیات زندگی زمین به چه معناست، این حیات در تعبیر ما حیات ظاهری است که در اعمال روزمره ما جاری است ولی در تعبیر قرآن حیات به چیزی گفته می شود که با مبدا حیات اتصال داشته باشد و به هر میزان که شی و یا کسی با مبدا حیات ارتباط برقرار کرده باشد، حیات دارد.
قرآن در آیه 30 سوره روم می فرماید: که ما خارج می کنیم زنده ها را از مرده ها و مرده ها را از زنده ها در ذیل این آیه امام باقر(ع) می فرمایند: خداوند خارج می کند مومن را از کافر و کافر را از مومن، قرآن می فرماید که این کافران مردگان هستند و شما تصور می کنید که زنده هستند؛ چراکه حقیقت وجودی انسان به اندیشه و تفکری که با خدا ارتباط برقرار می کند.
همچنین باید بدانیم که این حیات نسبی است و یک امر مطلق نیست که بر همگان ثابت باشد و به نسبت همگان متغیر است، اوج حیات به تعبیر قرآن حیات طیب است، به طوری که می فرماید ما بعضی از افراد را زنده می کنیم به حیات پاک که اثری از مرگ بر آن نیست، آنها همیشگی می شوند، همانطور که خداوند باقی است آنها نیز باقی خواهند شد.
ثمره این حیات طیب عشق به خداست و افرادی که به حیات طیب می رسند، در اوج محبت خدا هستند.
باید دید که ارتباط با مبدا حیات چگونه برقرار می شود و ما چطور باید اتصال پیدا کنیم؛ ارتباط ما باید از طریق واسط ای باشد و هر صفتی که از خدا کسب می کنیم باید از طریق واسطه صفت باشد و "حی" که از صفات خداست اگر بخواهیم کسبش کنیم باید از واسطه این صفت باشد.
این واسطه امام عصر(ع) است. در حدیث داریم که به برکت امام عصر(ع) عالم رزق می گیرد و حیات معنوی باید از طریق امام صورت گیرد. به طور مثال همانطور که حیات عالم به آب است و خداوند می فرماید که ما هر چیزی را به آب زنده کردیم، همین آب به معنای حقیقی کلمه به امام عصر(ع) تعبیر شده است و حقیقت آب، وجود امام است که انسان را پاک می کند.
اگر بخواهیم حیات معنوی پیدا کنیم، باید به حقیقت آب که وجود امام است، تمسک بجوییم و هر میزان که ارتباط با امام عصر(ع) بیشتر باشد، از این حیات بهتر استفاده کرده ایم.
این حیات فردی و اجتماعی است و فرد به هر میزان که به امام متصل شود، حیات فردی می گیرد و اجتماع نیز به هر میزان که به امام متصل شود، حیات اجتماعی می گیرد، حیات سیاسی ما در گروی ارتباط در حوزه سیاست با امام(ع) است و همینطور حیات فرهنگی، اقتصادی، قضایی و حقوقی. این درحالی است که حیات واقعی اجتماعی زمانی محقق می شود که امام(ع) ظهور کند.
جامعه بدون امام جامعه ای مرده است. گرچه جامعه به حسب ظاهر زنده است ولی به تعبیر قرآن مردگانی بیش نیستند، در عصر غیبت جوامع مرده اند و این آفت و آسیب سنگین و بزرگی است، به طور مثال اگر چند روزی باران نبارد، همه به تکاپو می افتند. نهادهای اجتماعی و سیاسی چاره می اندیشند. این درحالی است که الان که امام غائب هستند، همه گویی یادشان رفته و این مصیبت سنگینی است.
یکی از اثراتی که وجود امام عصر(ع) در حوزه اجتماعی دارد، ذکر الله بودن و دلیل آرامش بودن برای همه است. به طوری که در حدیثی از امام رضا(ع) داریم که ذکر الله همه ائمه و امیرالمومنین(ع) هستند. در حوزه اجتماعی آرامش نیز همان دیدن امام است.

پایان پیام/