خاطره بوی بادام تلخ در سردشت 26 ساله شد

خبرگزاری شبستان // ارومیه

رژیم عراق که از پیروزی در جبهه‌های جنگ علیه ایران ناامید شده بود، تصور می‌کرد با حملات شیمیایی می‌تواند خواسته‌های خود را بر ملت ایران تحمیل نماید، از این‌رو (7و8تیر) 1366، هواپیماهای بمب‌افکن عراقی با بمب‌های شیمیایی به چهار نقطه پر ازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و مردم بی‌گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده و دهشتناک شیمیایی قرار دادند.

بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیع‌ترین و وحشتناک‌ترین تهاجم شیمیایی بود که آثار و پی‌آمدهای منفی زیادی به بار آورد.

در این حمله 110 نفر از ساکنان غیرنظامی شهر کشته و هشت هزار نفر دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند.

البته بدون شک این آمار و ارقام بسیار کمتر از آن چیزی بود که به چشم عقل دیده می شد.

شهرستان سردشت، بعد از هیروشیما دومین شهر جهان است که قربانی جنگ افزارهای شیمیایی شده است و آثار و نتایج آن اکنون بعد از گذشت بیش از 3 دهه همچنان با تولد فرزندان معلول و بیماری های پوستی و اعصاب و روان خودنمایی می کند.

سردشت سرزمینی است که بدنش هنوز درد می کند و جای زخم ها و تاول هایش همچنان با سرفه های خشک و نفس زدا پیوند دارد.

هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم و شریف شهرستان سردشت با آثار و پی‏آمدهای این بمباران دست به گریبان هستند و در رنج و درد به سر می‏برند. به رغم ارتکاب این جنایت هولناک، مجامع جهانی هیچ اقدامی در جلوگیری از ادامه تجاوز به عمل نیاوردند، حتی آن رژیم خونخوار را هم ملامت نکردند و چون گذشته بی‏اعتنا از کنار این حادثه گذشتند.

در جریان جنگ غیرنظامیان در آن دخالتی ندارند و بنابراین آثار جنگ هم نباید دامنگیر آنان شود.

طبق مقررات وضع شده در سال 1874 (کنفرانس بروکسل) و سال های 1899 و 1907 (کنفرانس لاهه) کشورهای متخاصم ملزم شده‌اند که از سرایت جنگ به افراد غیر نظامی خودداری کرده و افراد غیر نظامی را از صحنه درگیری خارج نمایند، علاوه برآن از گسترش جبهه‌های جنگ به مناطق مسکونی منع شده‌اند.

مجامع جهانی به دلیل نفوذ پشتیبانان صدام حسین، قادر به انجام اقدام قابل توجهی نبودند. در فروردین سال 1365 (1986) سرانجام اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد در واکنش به جنایات جنگی آشکار صدام حسین، مصوبه‌ای را در محکومیت به کارگیری سلاح شیمیایی توسط او گذراندند که با وتوی آمریکا بی‌اثر شد!

اکنون 26 سال است که گاز خردل صدای نفس های سردشت را خس به خس انداخته است و امروز یعنی (7 و8 تیر) سالروز فریاد مجروحان سردشتی است که دلمان می خواهد صدای امداد آنان به گوش مسئولان مربوطه برسد.

این مردمانی که حق حیات خود را سال هاست در میان سرفه های خود جستجو می کنند و زخم هایی که فقط به خاطر حمل کپسول اکسیژن بر دوش هایشان است شاید نقطه آخر حرف آنها باشد، بگذریم از تاول هایی که علاوه بر جسمشان، روحشان را نیز تسخیر کرده است.

مردم سردشت هنوز امیدوارند بهار در کوچه های پر از بوی خردل آهنگ آرامش سرداده و در دشت های سرسبزاش اردو بزند.

شهرستان مرزی سردشت در چهار نوبت توسط هواپیماهای رژیم بعثی مورد حمله شیمیایی قرار گرفت و در حال حاضر دارای بیشترین تعداد مصدومین شیمیایی در کشور است.

خبر کشف یک بمب شیمیایی عمل نکرده در (13تیر) سال 1390 که یادگاری از دوران جنگ بود به سرعت در شهر کوچک سردشت پیچید.

یک کارگر ساختمانی در حالی که زمین را برای پی‌ریزی ساختمان حفاری می‌کرد در عمق دو متری متوجه جسمی شبیه به بمب شد.

پس از تماس فرماندار سردشت از تهران تیم‌های ویژه خنثی‌سازی بمب به سمت سردشت اعزام شدند و در اولین اقدام بمب را به محل دیگری منتقل کردند.

اما پیدا شدن یک بمب شیمیایی عمل نکرده در منطقه آزادگان سردشت پرونده جدیدی را برای حمله شیمیایی به این شهر مرزی باز می‌کند زیرا پیش از این عنوان می‌شد چهار فروند هواپیمای حزب بحث سه نقطه از شهر سردشت و سه روستا را مورد هدف قرار داده‌اند، اما اکنون با پیدا شدن این بمب احتمال می‌رود نقاط دیگر شهر سردشت هم مورد هدف بمب شیمیایی قرار گرفته است.

سردار محمد باقر نیکخواه، فرمانده پدافند شیمیایی در دوران دفاع مقدس گفت: بمب پیدا شده حاوی خطرناک‌ترین گاز شیمیایی در نوع خود است.

وی ادامه داد: بمب شیمیایی کشف شده چون در دل خاک مدفون بوده است پایداری بیش از 40 تا 50 سال دارد و قطعا از نوع خردل سولفور موستات یا همان خردل سیاه است.

این مسئول تصریح کرد: این گاز خردل می تواند با سرعت و تاثیرگذاری سریع قربانیان خود را بیهوش کند و صدماتی مانند تاول، استفراق، مشکلات تنفسی، پوستی و چشمی ایجاد کند.
 

سردشت اکنون مثل یک موزه زنده است و ما هرچه مسائل آن را به تعویق بیاندازیم، این سندهای زنده یکی‌یکی شهید می‌شوند.

گفتنی است، شهرستان سردشت، یکی از شهرستان‌های مرزی و کردنشین استان آذربایجان غربی است که در جنوب غربی این استان و امتداد جنوبی ارومیه قرار دارد و با شمال کشور عراق و اقلیم کردستان عراق همسایه است. مرکز این شهرستان، شهر سردشت بوده و مردم این شهرستان کردزبان می‌باشند و با با لهجه سورانی موکریانی صحبت می کنند.

پایان پیام/