جمشید حقیقت شناس، رئیس انجمن نقاشان ضمن بیان این مطلب به خبرنگار شبستان گفت: ایده اولیه بازار نقاشی توسط فرح اصولی در جلسه ای عنوان شد که طی آن پیشنهاد شده بود تا هر اثر نقاشی بدون امضای هنرمند و با قیمت واحد 100دلار به فروش برسد. البته در کشور ما هنوز امضای هنرمند برتری خاصی ندارد و مردم بیشتر به خود اثر توجه می کنند.
وی افزود: حدود دو سال برای بررسی این پروژه زمان صرف شد و پس از آن تصمیم گرفتیم تا نمایشگاهی با قیمت ثابت 100هزار تومان برای هر اثر هنری بدون توجه به پیشینه هنرمند، سن و تجربه کاری دایر شود.
حقیقت شناس اظهار کرد: سپس اعضای انجمن نقاشان آثار خود را ارائه کردند و بارها در طول برگزاری نمایشگاه دیوارها پر از آثار نقاشی بود که در کوتاه مدت فروخته می شد و جایش را به اثر دیگر می داد، خوشبختانه مردم استقبال خوبی داشتند و از تمامی اقشار در نمایشگاه حضور پیدا کردند.
وی همچنین با اشاره به عدم توجه مردم به استفاده از آثار هنری اصل در خانه ها گفت: مردم هنوز به این موضوع که اثری هنری به خانه هایشان وارد شود، فکر نمی کنند و به زینت دیوارهای مکان زندگیشان اهمیت نمی دهند. در این بازار همه نوع ذائقه ای وجود دارد و مخاطبان می توانند برای خرید به سلیقه هنری خود توجه داشته باشند.
این هنرمند خاطر نشان کرد: وقتی مردم آثار هنری را استفاده نمی کنند و هنرمند به شناخت مخاطب خود اهمیت نمی دهد روابط میان هنر و مردم از بین می رود و این سبب می شود که پیشنهادهای گوناگونی عرصه هنر را در برگیرد. مانند همین موضوع که نقاشی درگیر کپی از آثار هنرمندان رده چندم اروپایی می شود.
حقیقت شناس هدف از ایجاد اولین بازار نقاشی کشور را برقراری زمینه های گفتگو میان هنرمند و مخاطب دانست و گفت:مردم به معنای اقشار مختلف از یک کارگر ساده تا یک پزشک، دغدغه هایشان در طی سالها تغییر کرده است و امروز نمی توان با زبان صد سال گذشته با ایشان صحبت کرد و این مهمترین معضل هنر است که مخاطب خود را نشناخته است.
وی در ادامه گفت: اگر فرایند ارتباط صورت پذیرد، مشکلات هنر نقاشی و همچنین سایر هنرها حل خواهد شد. البته یک مسئله دیگر، موضوع آموزش در کشور است که شکاف میان هنر مورد نیاز جامعه و هنرمند را پر نمی کند. زیرا بیشتر هنرمندان ما متخصص تاریخ آن رشته می شوند و از نیاز روز جامعه اطلاعی ندارند.
وی در پایان گفت: ما برآنیم تا این ارتباط را به صفر برسانیم. مردم به دنبال کیفیت هستند تا خود را بشناسند و آنچه بتواند این کار را انجام دهد، هنر نام می گیرد. این امکان که هنرمندان بتوانند در بازاری این چنینی شرکت و به طور مستقیم با مخاطب ارتباط برقرار کنند، نه از سوی دولت و نه از سمت هیچ نهادی قابل انجام نیست. اما انجمن این چنینی می توانند به صورت درون گروهی یکدیگر را حمایت و امکان عرضه آثارشان برای مخاطب ایجاد شود.
پایان پیام/
نظر شما