به گزارش خبرگزاری شبستان، رمان 248 صفحهای «آقای سلیمان میشود من بخوابم» که ماحصل تلاش چندین ماهه حجت الاسلام والمسلمین واحدی و نخستین اثر داستانی وی بهشمار میرود سعی شده تا با استفاده از تکنیک‌ها و ایجاد گره‌های منطقی، ماجرای پسر و دختری را روایت کند که بهشدت به هم وابسته هستند، اما بهدلیل وجود ضلع سومی در این عشق، دچار اُفت و خیزهای عجیبی می‌شوند.
در طول این رُمان با وجود این که هر سه ضلع این مثلث همدیگر را دوست دارند، وجود ضلع سوم که به نوعی پیدا و پنهان با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند، قهرمانان داستان را با فراز و نشیبهای فراوانی روبرو می‌کند.
رضا امیرخانی، نویسنده چندین رمان پرفروش، در نشست نقد و بررسی این رمان که در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد با بیان این مطلب که بسیار مهم است یک روحانی وارد حوزه‌ای شود که هنوز عده‌ای با اکراه به آن توجه می‌کنند، گفت: مهم‌ترین نتیجه کار امثال واحدی بیان امکان ورود به این عرصه‌هاست.
همچنین حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدعلی آل هاشم، رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش، نوشتن رمان"آقای سلیمان میشود من بخوابم" توسط معاون فرهنگی و روابط عمومی این سازمان را یک اقدام فرهنگی خوب و قابل قبول دانسته بود.
گودرزی، نویسنده و منتقد ادبی نیز در جلسه نقد این کتاب در فرهنگسرای فردوس، استفاده از تعدد راوی‌ها در این رمان را یک شیوه جدید در این حوزه دانست که در متن رمان بسیارخوب و منطقی جای گرفته است.
وی خاطر نشان کرد: این رمان یک اثر باورمند و مفهوم‌محور است که در آن، نویسنده سعی نموده تا مفاهیم مورد نظر خود را در قالبی داستانی روایت کند.
دراین رابطه نیز حجت‌الاسلام محمدرضا زائری، نویسندگی روحانی‌ها را از آرزوهای شهید بهشتی عنوان نموده و در نشست و نقد و بررسی این رمان گفته که اگر مرحوم بهشتی امروز زنده بود از این اتفاق خوشحال می‌شد. او همیشه می‌گفت: آرزویم این است که ما روحانیون بتوانیم پیام خود را با کتاب و سینما و با ابزار هنر به نسل جوان منتقل کنیم.
وی همچنین رمان نوشتن یک روحانی را عین فروتنی دانسته و دراین رابطه میگوید: این‌که یک روحانی تصمیم می‌گیرد، تنها به منبر نرود و وعظ نکند و پند و اندرز ندهد و در کنار همه این موارد راهی پیدا کند تا با مخاطب امروز ارتباط بگیرد، عین تواضع است.
جواد محقق از دیگرنویسندگانی بودکه در نقد و بررسی رمان «آقای سلیمان میشود من بخوابم» سخن گفت.
به گفته وی، نخستین کسانی که نقد ادبی نوشتند، روحانیون بودند. اما در دهه‌های اخیر بسیاری از علوم ادبی از حوزه‌ها رخت بربسته و در اختیار کسانی قرار گرفته که ارتباط چندانی با مفاهیم اعتقادی مردم ندارند.
پایان پیام/
نظر شما