زهرا حسین آبادی، استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه اعتکاف اتفاقی است که هر فردی آن را تجربه کند به درک بهتری از آن می رسد، به خبرنگار شبستان گفت: انسان فطرتا خداجوست و هنگامی که در زمان و طبیعت قرار می گیرد، گاه دچار ظلمت و دوری از نور اصلی خویش می شود. اعتکاف نوری در فرد ایجاد می کند که شاید نتوان آن را در روزهای دیگر کسب کرد.
وی با اشاره به ثمره اعتکاف عنوان کرد: بهترین نتیجه این عمل عبادی، فاصله گرفتن از نفسانیات و تاریکی ها در مقطعی از زمان است و نمی توان آن را رهبانیت و گوشه گیری تلقی کرد. مهمترین دلیل بر اثبات این ادعا، رویداد این مساله برای یک نوبت در سال است. یعنی مسلمانان فقط یکبار در سال به این امر توصیه شده اند و بندرت این قطع ارتباط با طبیعت، برای دو بار در سال و آن هم در ماه مبارک رمضان تسری پیدا می کند.
حسین آبادی ادامه داد: انسان به طور کلی گاه نیاز دارد از زندگی مادی فاصله گرفته و ارتباط بیشتر و قوی تری با خالق خود برقرار کند. این انفصال موقت موجب آشنایی بیشتر وی با درونش می شود. در مثلث ادراک، ضلع نخست خودشناسی است؛ وقتی انسان نفس خویش را به خوبی شناخت، خدای خود را که در واقع ضلع و راس بعدی است به درستی می شناسد و در نتیجه آن ضلع سوم یعنی جهان شناسی نیز تحقق می یابد.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه این مثلث باید پروسه خود را طی کند تا انسان به تعالی لازم و مقصد نهایی برسد و این امر بدون خودشناسی و خلوت توام با تفکر محقق نمی شود، تصریح کرد: اعتکاف فرصت و مقطعی موقت از زمان است که تعریف خاصی دارد و خلوت نشینی در آن، فاصله ای به وسعت یک سال و یک ماه نمی طلبد بلکه این جریان به سه روز در سال محدود شده که این محدودیت به انسان هوشیاری و تفکری می دهد تا بر اساس آن درون خود را جستجو و به اصطلاح سرچ نماید. بنابراین اگر این عمل عبادی به صورت دائمی سفارش شده بود، می توانستیم آن را نوعی رهبانیت و جدایی از اجتماع تلقی کنیم که از نظر عقلی مذموم شمرده می شود.
وی تاکید کرد: اعتکاف نیاز ضروری روح انسان است که باید به آن پاسخ داده شود تا بتواند قدرت لازم را در بُعد معنوی کسب کند و همانطور که بدن در ساعاتی از شبانه روز باید از متعلقات دنیا جدا شده و برای بازسازی نیروی خود به استراحت و خواب بپردازد، روح نیز باید در برهه ای از زمان از متعلقات دنیا فاصله گرفته تا به غنا برسد.
حسین آبادی با بیان اینکه این عمل عبادی واجب و اجباری نبوده بلکه با اختیار انسان انتخاب می شود، ابراز کرد: هنگامی که افراد ورود به اعتکاف را پذیرفتند باید در نظر داشته باشند که این عمل، لوازمی نیز دارد که برای حصول مطلوب، جزییات آن را باید قبول کرد. البته باید دانست با هر ظرفی که وارد شوی، همان مقدار ظرف خود را پر می کنی و هر کس عالمانه تر به این عمل عبادی ورود پیدا کند، نتیجه مطلوب تری را کسب می کند.
وی خاطرنشان کرد: بنابراین اعتکاف نباید به صورت نمایشی یا بی هدف و فقط به صرف اینکه دوستان یا اطرافیان به مسجد رفته و این سه روز را به عبادت می پردازند، انجام شود هر چند این سطحی نگری در اعتکاف، بازهم نتایج مثبتی از جمله دوری سه روزه از گناه را به دنبال دارد.
پایان پیام/
نظر شما