به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری شبستان، پس از یک هفته تاخیر در پخش برنامه هفت به دلیل حضور محمود گبرلو در کن،شب گذشته سوم خرداد برنامه سینمایی "هفت" با قسمتهای همچون نقد و بررسی فیلم سینمایی "برف روی کاج ها " با حضور سید جمال ساداتیان تهیه کننده فیلم و سیدمحمد حسینی و رضا درستکار به عنوان منتقدان برنامه و گفتگو درباره فیلم های "تلفن همراه رئیس جمهور" و "یکی مثل همه" با حضور عوامل این دو فیلم روی آنتن شبکه سه رفت.
در ابتدای تصاویری از فیلم های جنگی که در زمینه ساخته شده اندبه مناسبت سالروز آزاد سازی خرمشهر پخش شد و پس از آن محمود گبرلو سردبیر و مجری برنامه با اشاره به اینکه سینمای ایران در سالهای دفاع مقدس هیچگاه از پرداختن به حوادث جنگ دور نبوده است،از فیلمسازانی چون رسول ملاقلی‌پور و احمدرضا درویش به عنوان کسانی که با دوربین های خود در جبهه ها حضور داشتند یاد کرد و با اشاره به حضور همیشگی فیلمسازان در میادین سیاسی و اجتماعی گفت: در این روزهای نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری نیز بسیاری از فیلمسازان ما قرار است فیلم های انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری را بسازند که این امر نشان‌دهنده تاثیرات مثبت سینما بر سیاست است.
نظرسنجی برنامه به طرح این سوال اختصاص داشت که از میان آثار فیلمسازانی چون رسول ملاقلی پور، احمدرضا درویش، محمد حسین لطیفی و مسعود نقاش‌زاده کدامیک در پرداختن به حماسه خرمشهر در سینما موفق تر بوده اند که در پایان برنامه، احمدرضا درویش بیشترین رای را از آن خود کرد.
در ادامه نیز پرویز فارسیجانی مدیر کل مطالعات و توسعه مهارت های سینمایی پشت خط آمد و درباره برگزاری کلاس‌های آزاداندیشی در سینما که قرار است یکشنبه 5 خرداد ماه در سینما تک موزه هنرهای معاصر با موضوع سینما و سبک زندگی برگزار شود توضیحاتی ارائه و از انتشار این مباحث در یک نشریه تخصصی خبر داد.
پخش گزارش ویژه برنامه هفت که ارمغان حضور گبرلو در جشنواره فیلم کن بود،ادامه برنامه دیشب بود که به برگزاری این جشنواره و حضور ایران در بازار بین المللی فیلم کن پرداخت. همچنین صحبت‌های علی مصفا و اصغر فرهادی نیز در جلسه نقد و بررسی فیلم "گذشته" در جشنواره کن پخش شد.
فرهادی در بخشی از صحبتهایش در این نشست عنوان کرد: با تغییر شکل فیلمسازی‌ام، من تغییر نخواهم کرد و همان فیلمساز قبلی باقی خواهم ماند. کلیت این فیلم نیز به این شکل است که هر تماشاگری از هر ملیتی آن را ببیند احساس می کند که فیلم متعلق به کشور خودش است.
پس از پخش گزارشی از پایین آمدن کف فروش فیلم ها در گفتگو با سینماداران و سینماگرانی چون بهرام عظیمی، سید ضیاء هاشمی، محسن علی اکبری، رضا سعیدی پور، غلامرضا فرجی و داریوش بابائیان ، محسن علی اکبری و علی عطشانی مهمان برنامه شدند و درباره فیلم " تلفن همراه رئیس جمهور" صحبت کردند. علی اکبری در ابتدای صحبتهایش عنوان کرد: متاسفانه در دولت های گذشته هیچ صنفی نمی توانست در سینما و تلویزیون ما نقد شود اما خوشبختانه در دولت دهم این فضا فراهم شد. نباید به فیلمساز به چشم یک دشمن نگاه شود چون انتقاداتی که او مطرح می کند در جهت رفع مشکلات است.
وی افزود: خوشبختانه این فیلم که به انتقاد از بالاترین مقام اجرایی کشور می پردازد اجازه ساخت پیدا کرد. این اثر سینمایی می تواند به حضور مردم پای صندوق های رای کمک کند و به مردم و دولتمردان راهکارهای مناسبی را ارایه دهد. " تلفن همراه رئیس جمهور" اجازه پیدا کرد به حریم دولت وارد شود و دولتمردان را به چالش بکشد.
علی اکبری درباره روند ساخت"تلفن همراه رییس جمهور"گفت: فیلمنامه این اثر مربوط به سال 82 و زمان رئیس جمهوری محمد خاتمی است پس ارتباطی به شخص خاصی ندارد. اما متاسفانه رفتارهای سلیقه ای باعث شده برخی فیلم ها اجازه ساخت و اکران پیدا نکنند چون فیلمسازان ما مقررات و خط قرمزها را می شناسند اما برخوردهای سلیقه ای و فردی مدیران باعث بروز این مشکلات می شود. تعامل و وحدتی که در سالهای دهه 60 بین هنرمندان و مدیران ما وجود داشت در حال حاضر دیگر وجود ندارد.
در ادامه علی عطشانی کارگردان این فیلم با اشاره به اینکه به دلیل لطف خدا و پیگیری اش به این جایگاه رسیده و هم اکنون دو فیلم در اکران سینماها دارد، گفت: من دوست داشتم که این فیلم زمانی که آقای احمدی نژاد هنوز بر مسند ریاست جمهوری بود اکران می شد چون این کار یک نقد اجتماعی مفید را مطرح می کند و می توانست مثمرثمر واقع شود.در این فیلم نه توهینی به شخص خاصی شده است و نه از خط قرمزها عبور کرده ایم. همه حرمت ها و حد و حدود در این اثر رعایت و تنها انتقاداتی اصولی درباره عملکرد رئیس جمهور مطرح شده است. حرف های انتقادی فیلم حرف دل مردم است چون در واقع سیاست جزئی از زندگی مردم ایران شده و در زندگی شان تاثیرگذار است.
بخش نقل قول های هفته به صحبت‌های هنرمندانی چون محسن علی اکبری، آنا نعمتی، علی عطشانی، داریوش فرهنگ، یکتا ناصر، رضا یزدانی، منوچهر محمدی، پوریا پورسرخ، نیلوفر محمودی و... اختصاص داشت.
در ادامه برنامه محمد آهنگرانی و میرطاهرمظلومی کارگردان و بازیگر فیلم سینمایی "یکی برای همه" که به تازگی به اکران سینماها درآمده است مهمانان بعدی برنامه شب گذشته بودند. آهنگرانی در ابتدای صحبتهایش با اشاره به اینکه این فیلم مظلوم واقع شده است گفت: این فیلم اواخر سال 89 ساخته شد اما متاسفانه 4 ماه توقیف شد و 24 مورد اصلاحیه نیز به آن وارد کردند که با تلاش هایی که کردیم این اصلاحیه ها به 10 دقیقه کاهش یافت.من بعد از سالها دستیاری کارگردان و برنامه ریزی احساس کردم که دیگر وقتش است که به سراغ کارگردانی بروم. اما طرح این فیلمنامه را نیز که در ابتدا درباره فوتبال بود دوست داشتم و بعد از تغییرات زیادی که با همکاری فیلمنامه نویس بر روی آن انجام دادیم تصمیم گرفتم این فیلم را که دیگر تبدیل به یک درام آپارتمانی شده بود بسازم.
میر طاهر مظلومی نیز با ابراز خرسندی از حضور در این فیلم و همکاری با بازیگرانی چون اکبر عبدی گفت: " یکی مثل همه" علاوه بر روخوانی فیلمنامه سرصحنه، به شکل کارگاهی و با تعامل و همفکری کارگردان و بازیگران شکل می گرفت که روند مثمرثمری بود. محمد آهنگرانی بیش از 20 سال است که در سینما زحمت کشیده و امیدوارم روند رو به رشدش ادامه داشته باشد.
آیتم سکانس دیروز نیز با پخش قسمتهایی از فیلم و پشت صحنه " قارچ سمی" به کارگردانی مرحوم رسول ملاقلی پور روی آنتن رفت.
در ادامه برنامه محمود گبرلو اسامی فیلمسازانی را که قرار است فیلم های انتخابی نامزدهای ریاست جمهوری را بسازند اعلام کرد. بر این اساس تیمی هفت نفره متشکل از هنرمندانی چون محمد حسین لطیفی، فریدون جیرانی، جمال شورجه، حامد عنقا، محمد رضا شفیعی و... قرار است فیلم انتخاب علی اکبر ولایتی را بسازند.
همچنین تعدادی از دانشجویان سینما فیلم غلامعلی حداد عادل، محمد مهدی عسگرپور و رضا میرکریمی فیلم حسن روحانی، رامبد جوان، علی رضا رئیسیان و مسعود جعفری جوزانی فیلم محسن رضایی، محمود رضوی و بهروز شعیبی فیلم محمد باقر قالیباف و حسین شمقدری قرار است فیلم تبلیغاتی سعید جلیلی را بسازند.
بخش پایانی برنامه شب گذشته به نقد و بررسی فیلم سینمایی" برف روی کاج ها " با حضور سید جمال ساداتیان تهیه کننده فیلم و سید محمد حسینی و رضا درستکار به عنوان منتقدان برنامه اختصاص داشت.
در ابتدای بحث ساداتیان با اشاره به حواشی که پیرامون فیلم به وجود آمده و منجر به اضافه کردن دو دیالوگ به انتهای اثر شده است گفت: این فیلم سینمایی در جشنواره سی ام فیلم فجر موفق به دریافت بهترین سیمرغ از نگاه مردم شده است. این اثر صورت مسئله ای را مطرح می کند و حادثه ای که اجتناب ناپذیر است و ممکن است در هر خانواده ای روی دهد. اما این فیلم در تقبیح خیانت است نه در تایید و تمجید آن. در این فیلم 100 دقیقه ای فقط طرح یک موضوع مهم مطرح می شود.
درستکار نیز درباره فیلم گفت: این فیلم راجع به خیانت نیست بلکه درباره زنی است که با موضوع خیانت روبرو می شود اما متاسفانه به اشتباه این اثر در گروه برخی فیلم هایی که درباره خیانت ساخته شده بودند قرار گرفت. در مجموع کل فیلم از ساختاری شکیل و مستحکم برخوردار است.
حسینی در ادامه بحث گفت: اما من معتقدم که بحث خیانت در فیلم مطرح می شود و در نهایت نیز آن را توجیه می کند. متاسفانه در دهه 80 برخی اخبار زرد درباره ستارگان سینمای ایران بر سر زبان ها افتاد که رسانه ها هم به برجسته شدن آنها دامن زدند همین اخبار منجر به ساخته شدن فیلم هایی درباره خیانت شد.در واکنش به این قضیه فیلم هایی هم مثل "سوپر استار" و "وقتی همه خوابیم" ساخته شد. چون هنرمند از جامعه ای که در آن زندگی می کند تاثیر می گیرد بحث خیانت نیز به سینمای ما وارد شد اما نباید این مسئله را به کل جامعه تعمیم داد. "برف روی کاج ها" هم در راستای همین مسئله است اما از خیانت صرف هم پا را فراتر می گذارد. بعد از خیانتی که در فیلم صورت می گرد ما مجوزی را صادر می کنیم که یک زن میانسال می تواند با یک پسر جوان رابطه داشته باشد و در واقع فیلم نسخه ای جدید را ارایه می کند.
درستکار دراین باره پاسخ داد: هیچ کدام از فیلم های ایرانی حتی مبتذل ترینشان در مدح خیانت ساخته نشده اند. سینما عمدتا بازتاب شرایط است و جریان‌ساز نیست. ما در سینما با یک هنر، صنعت، فرهنگ روبرو هستیم. وظیفه سینما بازتاب شرایط است نه جریان سازی. در این فیلم معانی تلویحی مختلفی وجود دارد که هر کس با توجه به عقاید و دیدگاه هایش مفاهیم متفاوتی را از آن دریافت می کند.
ساداتیان نیز در این زمینه عنوان کرد: خوشبختانه دوربین در تمام مدت فیلم با زن است و هیچگاه صحنه ای را نمی بینیم که زن در آن حضور نداشته باشد این امر در جهت تلاش برای ارایه این مفهوم بوده که زن هیچ کار خلافی مرتکب نمی شود.در فیلم هیچ صحنه اروتیکی وجود ندارد بلکه مسئله خلا عاطفی مطرح می شود و زن زمانی که ستون خانواده اش را از دست می دهد نیازمند است که این خلا را با حضور یک مرد جوان و رفتن به یک کنسرت پر کند. ما باید با واقعیت های اجتماعی و تراوش حوادثی که در اطرافمان می بینیم به دیدن یک اثر بنشینیم. همچنین مسایل اجتماعی را نباید با مسایل دینی مقایسه کرد.
حسینی در ادامه عنوان کرد: ما در جامعه ای زندگی می کنیم که 98 درصد آنها مسلمان شیعه هستند. پس از هر زاویه ای که بخواهیم نگاه کنیم با مسایل مذهبی برخورد می کنیم. سوال من این است که آیا طرح مسئله خیانت به حل شدن آن کمک می کند؟ و ایا زمان و مکان مطرح کردنش صحیح است؟طرح این مسایل غیراخلاقی به روابطی بازمی‌گردد که در سینمای ما وجود دارد. در واقع فیلمسازان ما به این دلیل به سراغ این موضوعات می روند چون در اطراف و خانواده هایشان با آن روبرو هستند.
درستکار در جواب صحبت‌های حسینی گفت: شما چطور می توانید چنین حرفی را بزنید. چگونه و به چه جراتی خانواده محترم سینمای ایران که در نظام جمهوری اسلامی فعالیت می کند را به فساد اخلاقی متهم می کنید. ایران یکی از کشورهایی است که بهترین نگاه را به خانواده دارد. شما چطور خانواده را در ایران و سینمای ایران انکار می کنید؟
حسینی پاسخ داد: به گفته خود شما سینماگر چیزی را که می بیند می سازد. اما مسئله خیانت ربطی به همه جامعه ما ندارد و به خود سینماگران مربوط است.
در پایان این بحث ساداتیان متذکر شد: امیدوارم سیاست سایه اش را از سر سینمای ایران کوتاه کند. به خاطر فضای مشوشی که برخی دوستان برای این فیلم درست کردند این کار مدتی توقیف بود و حتی در حال حاضر با وجود اینکه این فیلم در برج میلاد اکران شده است اما اجازه نصب بیلبورد در این مکان به ما داده نشده است. باید بگذاریم سینمای اجتماعی رشد کند چون تا ما دیکته ننویسیم نمی توانیم غلط هایمان را برطرف کنیم.
پایان پیام/
نظر شما