حجت الاسلام والمسلمین محمدجواد رودگر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به پیش رو بودن ایام البیض و آغاز اعتکاف در مساجد به خبرنگار شبستان گفت: هر انسانی نیاز به خلوت و تنهایی با خویشتن دارد، تا از این چالش ها و تضادهای روزمره و مشاغل مختلف زندگی و تعلقات و وابستگی های آن رهایی یابد.
وی ادامه داد: انسان با این خلوت از چالش ها و تضادها و مشاغل روزمره، سری به سرای وجود خود و نهانخانه هستی خویش می زند تا خود را پیدا کند، زیرا انسان عموما در مشغولیت های مختلف فرصت تامل و تفکر خویشتن را از دست می دهد، از این رو اعتکاف به معنای یک رابطه صحیح و منطقی با خود است و نیز رابطه ای آگاهانه، عارفانه و عاشقانه با خدا.
حجت الاسلام رودگر اظهار کرد: بنابر این اعتکاف بازگشت به خود فطری و حقیقی است تا از این رهگذر با خدای خود ارتباط معنوی و روحی برقرار کرده و به خودشناسی و خودیابی برسیم، در واقع در پرتوی این خودیابی و خدایابی از اوهام و خیالات رها می شویم، چراکه میان خودیابی و خدایابی ارتباطی مستقیم برقرار است و آیات قرآن این مدعا را تایید می کند همچون آیه 105 سوره مبارکه مائده و آیه18 سوره مبارکه حشر، البته روایات متعدد نیز بر این ارتباط صحه می گذارند.
سردبیر فصلنامه "کتاب نقد" در تعریف معتکف تصریح کرد: او کسی است که می خواهد در مقام اعتکاف به کشف خود و سرمایه های وجودی خویشتن و شناخت فراتر از شناخت مفهومی و نظری یعنی حصولی به خدای خویش دست یابد. چراکه اعتکاف نوعی عزلت و در خود فرو رفتن و رهبانیت است، اما عزلتی تعریف و تعدیل شده، عزلتی موقت برای بازیابی و نوسازی معنوی خویشتن و آنگاه ورود به متن جامعه.
وی در مقایسه اعتکاف اسلامی با رهبانیت های مرسوم در برخی ادیان و عرفان واره ها عنوان کرد: رهبانیت و عزلت مذموم و افراطی در فرهنگ ناب اسلامی جایگاهی ندارد، بلکه رهبانیت اسلامی جهاد در راه خدا است هم جهاد با نفس برای خدا که جهادی درونی است و هم جهاد بیرونی و اجتماعی در ابعاد مختلف که آنهم برای خدا است.
حجت الاسلام رودگر تاکید کرد: بنابراین اسلام عزلت نسبی و موقتی و تعریف شده و رهبانیت معقول را می پذیرد، ولی عزلت افراطی و رهبانیت متاثر از راهبان مسیحی و درون گرایان مکتب هندوئیسم و بودیسم و بالاخص برخی از رهبانیت های فرقه ای نظیر صوفیه و عرفان های نوظهور را نمی پذیرد و آن را معقول و هماهنگ با فطرت و درک خدا و خلق او به شمار نمی آورد.
وی درباره نتیجه حاصل از چنین عزلتی بیان کرد: نتیجه آنکه اعتکاف تامین نیاز معنوی درونی و عطش نسبت به عرفان فطری است که در آن خودآگاهی و خداآگاهی قرین هم هستند و در عین حال انسان خود را برای خدمت به دین و ارزش های الهی و محرومان و مظلومان جامعه و مبارزه با هر آنچه مظهر ظلم و تبعیض و فساد است، آماده می کند. معنایی که در عرفان های صوفیانه جای ندارد.
حجت الاسلام رودگر درباره هدف و غایت اعتکاف در اسلام در مقایسه با عزلت و رهبانیت در دیگر فرق و ادیان ابراز کرد: هدف در اعتکاف اسلامی خدا، جلب رضایت الهی و بازسازی و نوسازی درونی و معنوی است نه کسب قدرت ماورائی و انرژی کیهانی که عین نفسانیت است، در حقیقت روح حاکم بر اعتکاف اسلامی توحید و عبودیت و و مدار و محور آن شریعت است و به غایتی جز قرب به حضرت حق و تخلق به اخلاق الهی نمی اندیشد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: این در حالی است که اعتکاف انحرافی نوعی خودخواهی مذموم و منهای شریعت و حتی منهای خدا است.
وی درباره کارکردهای اعتکاف اسلامی خاطرنشان کرد: کارکرد اصلی اعتکاف اسلامی تنظیم روابط چهارگانه در پرتوی رابطه با انسان کامل است، این روابط عبارتند از رابطه انسان با خود، انسان با خدا، انسان با جامعه و انسان با جهان که در پرتوی ارتباط با انسان کامل تعریف پذیر است و این روابط جامع و کامل به هیچ وجه در اعتکاف های مبتنی بر معنویت های نوظهور و عرفان های کاذب دیده نمی شود.
پایان پیام/
نظر شما