جیمز زاگبی،رئیس موسسه عربی- آمریکایی واقع در واشنگتن با نگارش یادداشتی در روزنامه " دیترویت فری پرس" به دلایل صعود و سقوط محبوبیت ایران در یک دهه گذشته و در چندسال اخیر در افکار عمومی جهان عرب از نگاه خود پرداخته است.
زاگبی در این یادداشت نوشته است: اینجا در آمریکا بحث‌های سیاسی در مورد ایران و برنامه هسته‌ای‌اش اغلب منحصرا متمرکز به نگرانی های رژیم صهیونیستی است اما آمریکایی‌ها و اسراییلی‌ها تنها کسانی نیستند که نقش ایران در خاورمیانه آنها را ناراحت و عصبی می‌کند.
به گفته او نظرسنجی های اخیر در جهان عرب و اسلام دارای نتایجی بوده که ملاحظات مهمی برای آینده سیاست آمریکا در قبال منطقه حساس خاورمیانه در بر دارد.
زاگبی در کتاب جدیدش تحت عنوان «نگاهی به ایران: صعود و نزول ایران در افکار عمومی» به این موضوع پرداخته‌است که دیدگاه‌ها در مورد ایران در 17 کشور عربی و سه کشور مسلمان غیرعربی به خاطر حوادث چند سال اخیر تغییر کرده است.
او در این باره می گوید:آخرین بار که من بررسی دقیقی در مورد نگاه اعراب به ایران انجام دادم سال 2006 میلادی بود؛ در آن زمان منطقه شرایطی کاملا متفاوت داشت و میزان محبوبیت ایران در بیشتر کشورهایی که نظرسنجی در آنها انجام شده بود، بیش از 75 درصد بود اما اکنون آمار، گویای داستانی کاملا متفاوت است. ایران تنها در یک کشور عربی یعنی لبنان دارای حمایت حداکثری است و میزان محبوبیت‌اش در کشورهایی مثل عربستان سعودی، امارات متحده عربی و مصر کاهش پیدا کرده است. چگونه می‌توان این کاهش محبوبیت را توضیح داد و سیاست‌مداران آمریکا باید چه درسی از این مسئله بگیرند؟
به گفته زاگبی دلایل افزایش محبوبیت ایران در اواسط دهه گذشته و افول آن در چند سال گذشته دو روی یک سکه هستند. اطلاعات ما نشان می‌دهد که علت محبوبیت ایران در سال 2006 در حقیقت واکنشی به سیاست آمریکا در خاورمیانه بود.
رئیس موسسه عربی-آمریکایی در یادداشت خود آورده است :حمله به عراق و حمایت آمریکا از جنگ رژیم صهیونیستی علیه حزب‌الله در سال 2006 اذهان عمومی اعراب را به سوی ایران جلب کرد زیرا به نظر ایران تنها کشوری بود که تمایل به مقاومت در برابر هژمونی آمریکا در منطقه داشت اما از زمانی که آمریکا با عقب‌نشینی نیروهایش از عراق، همکاری مشترک با متحدان‌اش در لیبی و ممانعت از دخالت مستقیم در سوریه نقش منطقه‌ای خود را کاهش داده است، ایران شاهد کاهش محبوبیت‌اش در اذهان عرب بوده است.
در این شرایط استراتژی «رهبری‌کردن از پشت صحنه» که از سوی مخالفان جمهوری‌خواه، پرزیدنت باراک اوباما به تمسخر گرفته می‌شد هم به تخریب جایگاه ایران در جهان عرب و از سوی دیگر بالا بردن موقعیت آمریکا کمک کرده است.
سخنرانی اوباما در سال 2009 میلادی در قاهره درباره دوستی با اعراب و مسلمانان نیز به بهبود دیدگاه اذهان عمومی نسبت به آمریکا کمک کرد.
در یادداشت زاگبی آمده است:افزایش اختلافات فرقه‌ای نگران‌کننده در منطقه را نیز می‌توان دلیل افول ایران دانست. در سال 2006 میلادی حتی بسیاری در کشورهای سنی مانند عربستان سعودی و مصر، رییس‌جمهوری ایران، محمود احمدی‌نژاد را که برای غرب بیلاخ فرستاده بود مورد تحسین قرار دادند اما از آن به بعد بسیاری از اعراب نقش ایران را نقشی مداخله‌جویانه و تفرقه‌آمیز در منطقه دانستند. سیاست‌های ایران در عراق و به ویژه در سوریه بسیاری از اعراب را نسبت به ایران سرد کرد و موجب کاهش مقبولیت ایران در بسیاری از کشورها شد.
اما همه اینها چه معنایی برای سیاست آمریکا دارد؟ خبرهای خوب این است که عدم اعتماد اعراب به نقش ایران در منطقه به برنامه هسته‌ای این کشور کشیده شده است. بیشتر کشورهای عرب معتقدند که ایران قصد دارد تا سلاح هسته‌ای بسازد و به همین دلیل مخالف برنامه هسته‌ای آن هستند.
با این وجود مخالفت با عملکرد نظامی علیه ایران همچنان به قوت خود باقی مانده است. با توجه به این مسئله مقامات آمریکایی باید سیاست تلفیقی فشار همراه با تلاش برای جلب توجه ایران را در پیش گیرند و در حالی که با متحدان اروپایی و عرب همکاری می‌کنند، درخواست رژیم صهیونیستی و بخشی از جامعه آمریکا برای حمله نظامی به ایران به منظور متوقف‌کردن پیشرفت هسته‌ای آنها را رد کنند.
اوباما هم باید سیاست «رهبری‌کردن از پشت صحنه» را ادامه بدهد البته می‌تواند این کار را تحت عنوان بهتری انجام دهد.
تلاش‌های آمریکا برای تعدیل لفاظی‌ها و کم‌کردن نقش خود در منطقه به اعراب این اجازه را داده تا ایران را بر اساس عملکرد‌شان، نه بر اساس رویکرد ضد آمریکایی‌اش مورد ارزیابی قرار دهند.
در این شرایط، دولت آمریکا باید رژیم صهیونیستی را تحت فشار قرار دهد تا موضوع حقوق ملت‌ها فراموش‌شده فلسطینی‌‌ها را مورد توجه قرار دهد.
به اعتقاد زاگبی یک راه‌حل معقولانه برای منازعه فلسطین و رژیم صهیونیستی بزرگ‌ترین علت احساسات ضد آمریکایی در میان اذهان مردم عرب را خنثی می‌کند.
سریع‌ترین راه برای بی‌ثمرکردن همه این دستاوردها در اذهان عمومی اعراب درگیرشدن آمریکا در جنگ دیگری در خاورمیانه چه در مورد سوریه و چه در مورد ایران است، بنابراین باید از چنین اقداماتی دوری کرد.
زاگبی در پایان می نویسد: فراتر از همه اینها، نظرسنجی‌های ما یک دیدگاه مهم را ارایه می‌دهد. وقتی ایران جسورانه در مقابل غرب می‌ایستد تأثیر فراوانی در جهان عرب بر جای می‌گذارد اما وقتی ایران با رفتار خودش مورد ارزیابی قرار گیرد، اذهان اعراب علیه این کشور می‌شود. بهترین کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم ادامه شیوه کنونی است تا اجازه دهیم ایرانی‌ها محبوبیت‌شان را کاملا از دست بدهند.
پایان پیام/
نظر شما