به گزارش خبرگزاری شبستان ،پژوهشگران دانشگاه الزهرا با بررسی برهمکنش داروی ضدمیکروب با DNA دورشتهای بر روی سطح الکترود کربن شیشهای اصلاح شده با نانولوله چند دیواره کربن (MWCNT- DNA- GCE)، موفق به ساخت یک زیستحسگر الکتروشیمیایی DNA شدند.DNA به عنوان حامل اطلاعات ژنی، هدف مهمی برای برهمکنش دارو است. برهمکنش دارو و DNA در تشخیص مولکولی در هیبرید DNA، جهش ژنها و مکانیسم عمل داروهایی که DNA را مورد هدف قرار میدهند، حائز اهمیت است. زیستحسگرهای الکتروشیمیایی که بر اساس واکنشهای الکتروشیمیایی به تشخیص و نمایاندن DNA هدف میپردازند، از ابزارهایی هستند که میتوان در محل برای تشخیص نقصهای ژنتیکی و همچنین ردیابی عوامل عفونتزا به کار روند.
ایمه باقری، کارشناس ارشد شیمی و دکتر لیدا فتوحی، عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا به عنوان محققان این پژوهش، برهمکنش سولفادیازین (داروی ضدمیکروب) با DNA دو رشتهای را در محلول و در سطح MWCNT- DNA- GCE با روشهای ولتامتری چرخهای و اسپکتروسکوپی UV-vis به عنوان یک روش جدید برای ردیابی عوامل عفونت مورد ارزیابی و بررسی قرار دادند.
باقری در این باره گفت: در این تحقیقات ما ابتدا به بررسی برهمکنش سولفادیازینوی DNA در سطح الکترودهای اصلاح شده MWCNT- DNA- GCE و MWCNT-GCE پرداختیم تا تأثیر زمان تجمع و پتانسیل تجمع را در برهمکنش DNA با سولفادیازین در سطح MWCNT- GCE مورد بررسی قرار دهیم. همچنین در این بررسیها تأثیر pH و مطالعات اثر سرعت روبش نیز انجام شد. مطالعات کرونوکولومتری و محاسبه ضریب استوکیومتری (m) و ثابت اتصال سولفادیازین -DNA (Ka) نیز از دیگر مواردی بود که به تعیین آنها پرداختیم. در آخر نیز اندازهگیری کمی DNA در سطح MWCNT-GCE مورد بررسی قرار گرفت.
وی تصریح کرد: در بررسیهای نهایی تأثیر حجم DNA، تأثیر مقدار DNA، رسم منحنی کالیبراسیون، حداقل مقدار قابل تشخیص (LOD)، تکرارپذیری (RSD%)، بررسی اثر مزاحمت، تعیین مقدار DNA در نمونهی حقیقی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که DNA در نمونه تزریقی به سرم انسان، با استفاده از MWCNT- GCE به طور موفقیت آمیزی اندازهگیری شد.
بیشترین کاربرد زیست حسگرهای DNA، تشخیص گونههای شیمیایی مانند عوامل سرطانزا، داروها و آلایندههای جهشزای موجود در آب، خاک و نمونههای گیاهی است که به طور ویژه با DNA واکنش میدهند.
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله «International Journal of Biological Macromolecules» به چاپ رسیده است.
انتهای پیام/
نظر شما