تفاوت ما بین قم و واتیکان است/ نگاه طنزآمیز، روحانی را خودمانی می کند

زائری با بیان اینکه آنچه که ما بیشتر از همیشه به آن نیازمندیم برقراری ارتباط و دیالوگ است که طنز چاشنی آن محسوب می‌شود، گفت: تفاوت ما بین قم و واتیکان است و شاید طنز وسیله‌ای باشد که این ارتباط را کلید می‌زند.

به گزارش خبرنگارشبستان دومین نشست روحانی در قاب سینما با موضوع روحانی، سینما و طنز عصر دیروز با حضور کمال تبریزی (کارگردان)، حجت السلام زائری(کارشناس مذهبی) و حسین معززی نیا (منتقد کارشناس)در سینما فلسطین برگزار شد.


در ابتدای این نشست کمال تبریزی گفت: در مورد هنر سینما اصل بر فیلمنامه است و به نظر من هر چه ما در مورد یک موضوع در سینمای ایران آزمون و خطا داشته باشیم میتوانیم در آینده به تجربیات بهتری در مورد ان موضوع خاص دست پیدا کنیم و راه نجات سینمای ایران به نوعی آزمون و خطا است اما اگر جلوی این راه توسط ممیزی گرفته شود در فیلمسازی بی رمق خواهیم بود و مسیر فیلمسازی سخت میشود اما هر چه بتوانیم خاکریز جدید ایجاد کنیم ارتباط با مخاطب بیشتری برقرار خواهیم کرد.
 

کارگردان "مارمولک" در مورد ساخت آثار طنز نیز گفت: تلقی من این است که هر چه در مورد یک شغل بیشتر کنکاش شود و به مخاطب ارائه شود مردم با آن قشر ارتباط بیشتری برقرار خواهند کرد.

 

تبریزی ادامه داد: اخیرا مستندی  با عنوان «با ما شوخی نکنید» می ساختم که متوقف شد و از افراد مختلف پرسیده می شد که آیا می شود با شغل شما شوخی کرد؟ و برآیند نظرات نکته قابل ملاحظه ای بود اما در این مسیر که وارد جزئیات کار مثلا پلیس شویم مورد غفلت قرار گرفته و مستند ما هم متوقف ماند.
 

در ادامه این نشست زائری نیز گفت: برگزاری این جشنواره را به فال نیک میگیریم و امیدواریم با تمام دشواری ها این کار استمرار داشته باشد و با ایجاد دبیرخانه دائمی و جمع اظهار نظرات به راه حل هایی مناسبی در این زمینه برسیم.

 

وی ادامه داد: به نظر من طنز باید در سینما باعث ایجاد ارتباط بین مخاطبان شود اما حد و اندازه نگه دارد و به عنوان نمکی باشد که مخاطبان را به هم وصل می کند.
 

کارگردان "مارمولک" در ادامه‌ی سخنانش گفت: هر آنچه که برای مردم تقدس داشته باشد به تناسب دارای اهمیت است که موجب می شود افراد به متن قصه نزدیک شوند و هرچه دورتر شوند نقش فرعی‌تری ایفاء می‌کنند بنابراین اگر یک روحانی بخواهد شخصیت اصلی قصه باشد لازمه آن شرکت در بطن قصه است. به عنوان مثال هنگامی که زمان جنگ برای تحقیقات به مناطق جنگی رفتم، متوجه شدم در بعضی از گردان‌ها یک روحانی مورد توجه قرار می‌گیرد و در بعضی دیگر برعکس، هنگامی که علت را پرس‌وجو کردم افراد گردان پاسخ دادند، روحانی که مورد توجه قرار می‌گیرد دوشادوش بقیه به خط مقدم می‌رود بنابراین نکته قابل توجه اینجاست که ما این تقدس را چگونه بدست می‌آوریم بنابراین اگر فاصله‌ای بین روحانی و بقیه افراد جامعه ایجاد می‌شود، مسبب اصلی آن خود روحانیت است.
 

تبریزی با اشاره به سه نکته اساسی در حوزه طنز گفت: اگر در جمعی که به صورت جدی صحبت می‌کنند وارد بحث شوخی شدیم باید آستانه تحمل‌مان را هم افزایش دهیم پس باید در یک فیلم طنز هم آستانه تحمل را بالا برد و طرف صحبتم ممیزان فیلم‌هاست.

 

او با توجه به جایزالخطا بودن انسان اذعان داشت: اگر در فیلم شخصیتی را نشان بدهیم که اصلاً خطا نمی‌کند، اصلا آن شخصیت را وارد داستان نکرده‌ایم و در چنین وضعیتی مخاطب با آن ارتباط برقرار نمی‌کند، به عبارتی قهرمان فردی است که از مجموعه خطاهای خویش نتیجه مثبتی داشته باشد. اگر قشری از جامعه وجود داشته باشد یا ما آنرا بوجود بیاوریم که نتوانیم در موردش طنز داشته باشیم به تدریج ارتباط مخاطبین با آن را از دست خواهیم داد، البته ممکن است عده‌ای با این عقیده من مشکل داشته باشند.

 

تبریزی گفت: در همه جای دنیا ارتباط بین طنز و دیگر اقشار جامعه طبیعی است و فقط در کشور ما این محدودیت وجود دارد، در صورتی که اگر بتوانیم شخصیت‌های این چنینی را در قالب طنز وارد سینما کنیم موجب خوش نامی آن می‌شویم، نوعی حس هم نوعی و خودمانی بین مردم و این قشر ایجاد می‌کنیم و این حس بوجود آوردن یکی از وظایف فیلم سازان است که مخاطب را راهنمایی می‌کند تا نگاه درست‌تری به آن داشته باشد.

 

درادامه این جلسه حجت الاسلام والمسلمین زائری کارشناس حوزه دین و سینما با اشاره به تفاهمی که باید بین فیلم‌ساز و روحانی وجود داشته باشد، گفت: باید به بررسی نقاط مشترک و وحدت در این حوزه بپردازیم و به جای آن که به جای یکدیگر تصمیم بگیریم، در فضایی حرفه‌ای و صمیمانه به فیلم نامه‌نویس مشاوره بدهیم.

 

زائری گفت: تفاوتی که در نگاه روحانیت بین مسیحیت و اسلام وجود دارد در تجربیات آن است که ما آنرا نداریم و به عبارتی تفاوت ما بین قم و واتیکان است و شاید طنز وسیله‌ای باشد که این ارتباط را کلید می‌زند، آنچه که ما بیشتر از همیشه به آن نیازمندیم برقراری ارتباط و دیالوگ است که طنز چاشنی آن محسوب می‌شود.

 

او با بیان ایجاد فاصله بین این دو حوزه گفت: متاسفانه فاصله این دو قشر روز به روز بیشتر می‌شود و علت آن هم عدم گفتمان است که منجر به رادیکال شدن فضا می‌شود. زمانی که در مورد فیلم «مارمولک» موضع‌گیری‌هایی وجود داشت، جوانان ارتباط خوبی با روحانیت برقرار کردند که موجب شکل‌گیری گفتمان شد، "مارمولک" با رعایت چارچوب‌ها ارتباط خوبی را کلید زد و اگر سینما ،روحانی را نبیند خطرناک است.

 

این کارشناس حوزه دین و سینما ادامه داد: باید بتوانیم تصویری شفاف و دقیق از روحانیت نشان دهیم زیرا همیشه یک تصویر حاکم از روحانیت پخش می‌شود که آن را تقصیرکار جلوه می‌دهد.


پایان پیام/
 

کد خبر 249165

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha