خبرگزاری شبستان: تحولات سیاسی عراق با حمله آمریکا و اشغال این کشور سرعت چندانی به خود گرفت. خاطره جمعی شاهدان بیرونی و مردم عراق آکنده از جنگ، خونریزی و ناآرامی در این کشور است. گویا در این کشور در چند دهه اخیر زمانی که چه دولت قدرتمند یا ضعیفی وجود داشته است پیامد هر دو یکی بوده است. به قول معروف مردمان این سرزمین همواره در چرخه امنیت و ناامنی قربانی شده اند. سوال این است که چرا؟ و سوال مهمتر اینکه آیا مردمان این مرز و بوم روی آرامش به خود خواهند دید؟
حمله غیر قانونی آمریکا و بهانه غیر قابل توجیه و اثبات آن، پایان راهی برای رژیم دیکتاتوری نظامی بعث بود؛ نظامی که مبتنی بر حکومت اقلیت بعث و قدرت نظامی و اجبار صرف بود و مهمترین مشخصه آن، جنگ و تجاوز به حقوق ملت خویش و دیگر کشورها بود. همین خوی تجاوز گری رژیم بعثی که واقعیت داشت، بهانه ای برای تجاوزگر دیگری یعنی آمریکا داد تا به این کشور حمله و حکومت بعث را سرنگون و کشور را اشغال نمود. با اشغال این کشور جامعه سیاسی عراق دوباره با مشکلات عدیده تری مواجه شد، مشکلاتی از جنس بی سری، بی دولتی. در خلاء وجود دولت قدرتمند، عراق ماوای تروریسم و عراقیان قربانیان این میهمانان ناخوانده شدند، این ناامنی رشته های انتظام اجتماعی و سیاسی را از هم گسلانید و راه حل خشونت را در این کشور در دسترس قرار داد.
از جمله پیامد دیگر اشغال، شعله ور شدن شکافهای اجتماعی – سیاسی در این جامعه چند قومی و چند شکافی است. در این میان دخالت خارجی به فعال شدن شکاف شیعه- سنی، کرد- عرب و تمرکز گریزی دیگر اقوام این ممالک شده است که هر کدام استعداد به چالش کشاندن حاکمیت نیم بند و تازه تاسیس این کشور را دارد.
همه این مشکلات، منجر به بغرنج شدن مساله اصلی سیاسی در عراق امروز یعنی دولت سازی و توسعه سیاسی شده است. در واقع شکافهای متقاطع و ناامنی ناشی از تروریسم، دولت سازی را در این کشور به تعویق انداخته است چرا که دولت تمام تلاش خود را صرف امنیت سازی می نماید و به تعبیر دیگر دولت در ایستگاه امنیت توقف نموده است. در حالی که راه برونرفت عراق از این وضعیت، گذر نظام سیاسی عراق از فاز امنت به مرحله توسعه سیاسی است. در این مرحله است که امکانهای راه حل های سیاسی برای حل مشکلات این کشور مورد توجه قرار می گیرد.
به نظر می رسد برای رسیدن به این هدف، احترام همه جریانهای سیاسی به حقوق نیروهای مختلف اجتماعی و سیاسی و ممانعت از دخالتهای برخی کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای در امور داخلی این کشور، از یک سو و خویشتن داری نیروهای امنیتی و رواداری نیروها و جریانهای سیاسی اصلی عراق از دیگر سو، می تواند زمینه همگرایی جامعه عراق را فراهم نماید و به تبع آن دولت مرکزی بتواند گامهای تدریجی برای توسعه سیاسی بردارد. پس از اعلام نتایج ابتدایی انتخابات عراق و پیروزی نسبی دولت مالکی، در منطقه «حویجة» واقع در جنوب غرب استان کرکوک تحرکاتی مشاهده شد که پیامدهای آن در سایر استان‌های غربی عراق که بیش از سه ماه است در اعتصاب به سر می‌برند، امروز قابل مشاهده است.
با وجود شرایط انتخاباتی گروه‌های معارض سعی در آشوب بر پا کردن مناطق عراق کرده تا بتوانند انتخابات را تحت شعاع قرار داده برگزاری انتخابات را به تعویق اندازند. اما وقتی نتوانستند به اهداف خود دست یابند؛ با کلید زدن پروِه‌ای جدید سعی در آشوب مجدد در این کشور کردند. که البته با توجه به حمایت‌های گسترده آمریکا و اسرائیل توانستند بر حجم این آشوب ها بیافزآیند.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/
نظر شما