به گزارش خبرگزاری شبستان از خرم آباد، آرامگاه شجاع الدین خورشید در 15 کیلومتری جنوب شهر خرم آباد در روستایی به نام گوشه شهنشاه(شینشاه) واقع شده است.
این بنای آرامگاهی که در دوره صفوی و در زمان شاهوردیخان آخرین اتابک لر ساخته شده است، مربوط به شجاع الدین خورشید سر سلسله اتابکان لر (آل خورشید) بوده است.
عطا حسن پور، کارشناس میراث فرهنگی استان لرستان به خبرنگار شبستان گفت: شجاع الدین خورشید به مدت سی سال از آخر قرن پنجم تا اوایل قرن ششم ه.ق بر ایالات لر کوچک فرمانروایی کرده است.
وی افزود: این فرمانروا به واسطه عدالت و دادگستری مقبره وی مورد احترام اهالی قرار گرفته است.
حسن پور با اشاره به معماری این مقبره، اظهار داشت: پلان مقبره مستطیل شکل و پلان داخلی آن هشت ضلعی و هر ضلع آن 2,5 متر است.
وی عنوان کرد: سبک معماری گنبد آن نار دو پوسته و مواد و مصالح آن سنگ، آجر ملات، گچ و ماسه آهک است.
این کارشناس با بیان اینکه ارتفاع گنبد از سطح زمین 12 متر است، اضافه کرد: در وسط آن قبری است که برروی آن صندوق چوبی کنده کاری شده ای قرار دارد.
کارشناس میراث فرهنگی استان لرستان اظهار کرد: این اثر به شماره 1920 مورخ 76/6/16 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
گفتنی است، سرزمین لرستان در جنوب غربی ایران از اواخر دوره پلاستوسن (دوران چهارم زمین شناسی) دارای شرایط اقلیمی سازگاری بوده است.
از دوره های دور نشانه هایی از استقرار گروه های انسانی به برکت آب و هوای متعدل و خاک مستعد در این استان وجود دارد.
این نشانه ها در کرانه رودها، پناهگا هها، یا در غارهای طبیعی لرستان کشف و مورد مطالعه قرار گرفته اند.
قدیمی ترین آثار زندگی گروه های پراکنده انسانی در لرستان، در محلی به نام ((پَلّْ باریک)) در کرانه رودخانه سیمره به دست آمده است. قدمت این شواهد را بعضی پژوهشگران دوره آشولین (حدود 800 هزار سال ق تا یکصد هزار سال ق) و برخی قبل از آشولین تعیین کرده اند.
همچنین در دوره های بعد از فرهنگ آشولین نیز در غارها و پناهگاه های هُمیان، میرملاث، کنجی، گرارجنه، یافته، اشکفت قمری، پاسنگر و ... آثار و شواهدی از استقرار انسان، که مدتی طولانی از دوره ((شکار و گردآوری خوراک)) را در برمی گیرد بدست آمده است.
پایان پیام/
نظر شما