خبرگزاری شبستان: با آغاز بیداری اسلامی در جهان عرب، امید آن می رفت که رویش جدیدی در امت اسلامی منطقه شکل بگیرد. در واقع این تحول، مردم کشورهای منطقه را در آستانه گسستن زنجیره تاریخیِ استبداد سیاسیِ حاکمان دست نشانده این کشورها، و رفع وابستگی خارجی آنها قرار داده بود.
از این رو آماج اصلی خیزشِ امت اسلامی این جوامع، حاکمان خودکامهِ حافظ منافع غرب در منطقه بودند. اما دولتهای غربی با شناخت سریع اضلاع بیداری اسلامی، یعنی ماهیت اسلامی، ضد غربی و ضد استبدادی آن، در صدد برآمدند منافع خود را متناسب با شرایط جدید منطقه تعریف و یا حفظ نمایند. در دست گرفتن ابتکار عمل در کشورهایی چون لیبی، تونس و مصر؛ سرکوبِ خیزشِ مردمی در رژیم های مستعد تحول انقلابی در کشورهای بحرین و عربستان؛ و درگیر کردن سوریه در این تحولات، سه راهبرد اصلی غرب برای مدیریت تحولات کشورهای عربی بوده است. در این میان، غرب به همراه دوستان خود در منطقه، تمرکز ویژه ای بر اجرای راهبرد سوم داشته است؛ چرا که دولت های غربی این وضعیت را بهترین فرصت برای تضعیف سوریه، به عنوان یکی از حلقه های اصلی محور مقاومت در منطقه، می دیدند.
آنها تا کنون توانسته اند به بخشی از اهداف خود دست یابند، و بیش از دو سال است که سوریه را وارد بحران کنونی کرده اند؛ و با انواع اقدامات سیاسی- امنیتی و حمایت مالی، تسلیحاتی و رسانه ای از مخالفان دولت سوریه در این مدت بر آتش این بحران دمیده اند. این کشورها همچنین تلاش کرده اند مدیریت بحران سیاسی را به خارج از مرزهای سوریه انتقال دهند، و ابتکار عمل را در این بحران به دست گیرند، و نهایتا خشونت را به عنوان تنها راهِ حل، به جای رویه های مسالمت آمیز مطرح کنند. به دیگر سخن، آنها برای براندازی دولت سوریه، معادله «خشونت- خشونت» را جایگزین راه حل سیاسی و مسالمت آمیز کرده اند. برای تقویت این معادله نیز انواع سلاح و مهمات را وارد سوریه کرده اند، و در اختیار گروه های تروریستی قرار داده اند؛ که ویرانی زیرساخت های سوریه از جمله پیامدهای آن بوده است. چنین است که اکنون سوریه در لحظه ای تاریخی، قرار گرفته است که در آن اِجماعِ مجرمانه دولتهای غربی، عربی و گروه های تروریستی تضعیف و نابودی کشور، ملت و دولت سوریه را هدف گرفته است. در واقع، گروههای تروریستی با برخورداری از حمایت های همه جانبه سیاسی و رسانه ایِ محور غربی- عربی، و در اختیار گرفتن انواع سلاح های سبک و سنگین، و برخوردار شدن از حمایت های مالی و آموزشی، روندی غیرانسانی را در سوریه در پیش گرفته اند که حاصل آن تداوم رنج و درد ملت سوریه، و ویرانی هرچه بیشتر این کشور است.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/
نظر شما