خبرگزاری شبستان: از هنگامی که انسانها بر آن شدند تا از دل کوه ها و جنگل ها بیرون آیند و در کنار هم به صورت دسته جمعی زندگی کنند، نیاز به امنیت را بیشتر احساس کردند؛ با نگاهی به تاریخ بشر، از آغاز تا کنون به نظر می رسد که این احساس و تقاضا برای امنیت همیشه مطرح بوده و بشر به انحاء مختلف سعی در تحصیل آن داشته است. در باب اهمیت امنیت و نقش آن در پیشرفت فردی و اجتماعی، همین بس که بدون امنیت هیچ برنامه ای قابل اجرا نیست، در سطح ملی، امنیت اهمیتی فراتر از بقا و صیانت ذات کشور دارد، به عبارت دیگر ممکن است در یک زمان تمامیت ارضی، استقلال و حاکمیت یک کشور محفوظ باشد لکن وجود تهدیدات جدی زندگی اجتماعی و سیاسی آن کشور را دستخوش آشوب و هراس و سردرگمی نماید، عدم احساس آرامشی که از این طریق به وجود می آید، مهم ترین مانع در مسیر حرکت کشور به سمت اهداف از پیش تعیین شده است.
در دایره المعارف علوم اجتماعی واژه امنیت چنین تعریف می شود «توان یک ملت برای حفظ ارزش های داخلی از تهدیدات خارجی». برطرف کردن عوامل ترس و ناامنی از اساسی ترین هدف های یک نظام است. در طول تاریخ زمانی که نظام دولت ملی شکل می گرفت و گسترش می یافت، برخوردهای نظامی روی داده است. زایش و استقلال ملت ها همواره با تشنج های سیاسی و درگیری های نظامی همراه بوده است. شاید به همین دلیل باشد که بسیاری از متفکران، از جمله آنان که واقع گرا نام گرفته اند، امنیت ملی را با امنیت نظامی هم مفاد دانسته اند. امروزه این برداشت شکل سنتی به خود گرفته است و این در حالی است که امنیت ملی ابعاد کلاسیکی به خود گرفته که هر یک از این ابعاد به سهم خود در خور اهمیت است، از جمله امنیت اجتماعی، امنیت اقتصادی، امنیت سیاسی است، آنچه مسلم است اینکه تأمین امنیت، امری مطلق و قطعی نیست و ناامنی به اشکال مختلف وجود دارد، یافتن امنیت نسبی از دو راه امکان پذیر است. 1- کاهش آسیب پذیری و ضعف که از آن به استراتژی امنیت ملی تعبیر می شود. 2- کوشش برای از بین بردن یا تهدیدهای امنیتی که اصطلاحاً استراتژی امنیت بین المللی خوانده می شود.
بنابراین امنیت از مهمترین دغدغه جامعه بشریت است. از این رو در همه بخش های زندگی، امنیت را به شکلی تعریف و از آن دفاع می کند تا جایی که آن را به عنوان یکی از دو مؤلفه اصلی خوشبختی می داند و برای به دست آوردن آن در طول تاریخ بشر، نظامهای اجتماعی و سیاسی برنامه ریزی های دقیق انجام می دهد. امنیت جان، امنیت غذا، امنیت شخصی و امنیت جمعی را می توان به عنوان مهمترین انگیزه و هدف از کنش و حرکت ها بر شمرده اند. اینگونه است که بهشت کامل انسانی جایی است که انسان در آن از همه نوع امنیت و آرامش برخوردار باشد.
به همین خاطر است که اگر نگرانی از آرامش روحی و روانی برای هر فرد، دغدغه اصلی است، آرامش و امنیت جمعی نمی تواند از این دایره بیرون باشد، لذا امنیت و آرامش به شکل لایه های درهم تنیده خودنمایی می کند. تلاش انسان هم دست یابی به انواع و اقسام خوش بختی، آرامش، امنیت و حفظ و نگهداشت آن است. امنیت ملی و اجتماعی یکی از مهمترین شاخه های این درخت عظیم و پر ثمر است. بناءً امنیت فردی بدون امنیت اجتماعی و ملی میسر نخواهد بود و در نهایت امام علی(ع) می فرماید: لا خیر فی الوطن الا مع الامن والمسره. از مفاد این حدیث چنین استفاده می شود که سرور و مسرت فرع بر امنیت بوده و شادی بدون امنیت بی معنا است.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/
نظر شما