خبرگزاری شبستان: بقاع متبرکه که بنابر گفته رهبری باید به قطب فرهنگی کشور تبدیل شود می تواند بهترین مکان برای آرامش بهاری زائران باشد. از این رو برخی از آنها برای آشنایی بیشتر علاقه مندان معرفی می شود.
بقعه متبرکه امامزادگان یحیی و محمد (ع)
بقعه متبرکه حضرت ابوالقاسم عزالدین یحیی (ع) مشهور به امامزاده یحیی (ع) در کوچه ای به همین نام در خیابان ری، نرسیده به خیابان شهید مصطفی خمینی در یکی از محلات قدیمی شهر تهران که سابقا به آن عودلاجان گفته می شد واقع شده است. نسبت شریف آن حضرت که از نقبای شهر های قم و ری بوده است به امام زین العابدین (ع) که گفته می شود برادر ایشان است قرار دارد و بقعه مقدس امامزادگان یحیی و محمد دارای صحن وسیع، مسجد، ایوان، رواق، ضریح، حرم آیینه کاری، سرداب، گنبد کاشی مخروطی شکل و سقاخانه است. قدیمی ترین اثر منقول این بقعه تاریخی که ساختمان اصلی بنای آن نیز به دوره مغول نسبت داده می شود، صندوق چوبی روی مرقد است که دارای تاریخ 895 هجری است. در باب نام و نسب شریف امامزاده یحیی (ع) چنین نوشته شده:
این بزرگوار با 15 واسطه به امام چهارم (ع) می رسد و پس از پدر نقابت طالبیه ری، قم و آمل را به عهده داشته و به سال 592 ه.ق به دست علا ء الدین تکش خوارزمشاه به شهادت رسیده است. بنای قدیمی این بقعه شامل برج خشتی هشت ضلعی متعلق به قرن هفتم هجری است که مانند ابنیه دیگر عصر مغول، یک گنبد آجری 12 ضلعی هرمی شکل بر بالای آن قرار داشت و در عهد قاجاریه هم اطراف این برج را با کاشیهای هفت رنگ مزین ساخته بودند و اینک در محل برج خشتی و قبلی، بقعه هشت ضلعی کنونی ساخته شده است .بر روی در قدیمی بقعه که چندان بزرگ نبوده، در دو کتیبه کوچک به خط ثلث نوشته اند:بانی. بقعه خشتی قدیم شخصی به نام قرابشاره بوده و معمار آن، دیو حسن نام داشته است. صندوق منبت عتیقه امامزاده یحیی _چنان که در کتیبه آن اشاره شده _به دستور ملکشاه غازی در سال 895 ه.ق به وسیله دو برادر به نام های استاد حسین و استاد محمد لواسانی ساخته شده است. در سال های اخیر فعالیت های عمرانی بسیاری در بقعه متبرکه امامزاده یحیی (ع) انجام پذیرفته که ضمن حفظ و نگهداری آثار گذشته، فضای اطراف حرم مطهر توسعه یافته است.
بقعه متبرکه سیده ملک خاتون (س)
این زیارتگاه در خیابان خاوران، خیابان شهید برادران سجادی، هشت متری ملایری واقع شده است. در سال 1378 شمسی فعالیت های عمرانی و نماکاری و اجرای طرح های توسعه و محوطه سازی و ایجاد فضای سبز، به طرز زیبایی در این بقعه انجام شده است. بنای اصلی حرم ،تاریخی و از آثار زمان فتحعلی شاه قاجار است که طبق کتیبه سنگ مرمرو کاشیهای مرقد توسط نواب علیه سلطنت خانم ملقب به محترم السلطنه بنت بدیع الملک میرزای عماد الدوله در سال 1309 ه.ق تعمیر شده است. بنای فعلی بقعه شامل ایوان آجری و رواق جدید سراسری اطراف است. ورودی آن از سمت شمال و نمای آن فاقد کاشیکاری است. در سال 1381 شمسی به دلیل فرسودگی ضریح چوبی مشبک عهد قاجار، ضریح جدید مطلا و بدیعی توسط استاد روزگاریان در اصفهان ساخته شده و در این مکان نصب شده است. طرح مرمت سر در قدیمی محوطه نیز با هماهنگی میراث فرهنگی در دست اقدام است. طبق متن زیارتنامه موجود ،صاحب بقعه از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است .بقعه مزبور دارای محوطه ای پارک مانند همراه با وسایل بازی کودکان و دیگر امکانات مورد نیاز زائران است و مراسم دعا و روضه خوانی در طول هفته در آن برگزار می شود.
بقعه متبرکه امامزاده سید ناصر الدین (ع)
این بقعه در ضلع غربی خیابان خیام نرسیده به چهار راه گلوبندک واقع شده و منسوب به مدفن سیدناصر الدین از نوادگان امام محمد الباقر (ع) است. بقعه این امامزاده با مساحت 500 مترمربع مشتمل بر صحن و بنایی هشت ضلعی است. بخشی از صحن بقعه مزبور در طرح تعریض خیابان از بین رفته است. کتیبه ای قدیمی روی قطعه چوبی بالای ضریح جدید قرار دارد که می رساند حاجی میرزاتقی طهرانی در سال 993 هجری بانی ضریح قدیمی بوده و استاد قطب الدین بن سیف طرشتی آن را ساخته و امروزه به جز کتیبه مزبور چیزی از ضریح قدیمی باقی نمانده است. به نظر می رسد که این بقعه با پلان هشت ضلعی از آثار قرن نهم هجری باشد و طبق کتیبه های موجود در سال های 1310و 1311 هجری که اواخر سلطنت ناصر الدین شاه قاجار بوده رواق، صحن، آیینه کاری و کاشیکاری های آن به دستور خانم منیر السلطنه، مادر کامران میرزا انجام گرفته است. در زمان احداث خیابان خیام صحن وسیع و کاشیکاری این بقعه و درخت کهنسال آن از میان رفت و اینک تنها قسمت کوچکی از صحن قبلی در جلوی ایوان بقعه باقی مانده است. بقعه مزبور به شماره 2683 جزء آثار ملی ثبت شده است.
پایان پیام/
نظر شما