به گزارش خبرگزاری شبستان، تغییر و تحولات در شمال آفریقا و منطقه خاورمیانه که از دو ماه مانده به سال 2011 میلادی آغاز شد شکست اخلاقی سیاست خارجی فرانسه در جهان عرب را آشکار کرد و سوالات بسیاری را درباره عدم پایبندی میشل آلیز ماری وزیر امور خارجه این کشور به اصول اخلاق سیاسی در ذهن ها متبادر کرد و موجب انتقادات فعالان سیاسی فرانسه نسبت به وی شد تا جایی که در نتیجه گسترش این انتقادات آلیز ماری وادار به استعفا شد.
همه چیز از تونس کشور تحت الحمایه سابق فرانسه آغاز شد که در حقیقت فرانسه بزرگترین شریک تجاری و مهمترین کشور وام دهنده به آن محسوب می شد.
زین العابدین بن علی رییس جمهوری مخلوع تونس در دوران حکومت دیکتاتوری 23 ساله خود متحد قابل اعتماد برای فرانسه به حساب می آمد و به همین دلیل بود که نیکلاس سارکوزی رییس جمهوری فرانسه در جریان انقلاب مردمی تونس هیچگونه حمایت واقعی از معترضان انجام نداد باید گفت: برای کشوری که رهبران آن داعیه دار تعهد به حقوق بشر و عدالت اجتماعی هستند سکوت نسبت به سرکوب های مردمی گسترده که در جریان انقلاب تونس از سوی نیروهای امنیتی انجام شد نمی تواند توجیه پذیر و قابل قبول باشد.
وزیر فرهنگ فرانسه در یک برنامه تلویزیونی که در نهم ژانویه پخش شد به جای انتقاد کردن از بن علی عملکرد وی در دوران حکومتش را مورد تعریف و تمجید قرار داد و اظهارنظر درباره اینکه تونس در این دوران یک دیکتاتوری محض بوده امتناع کرد.
تا روز یازدهم ژانویه حداقل 35 تن از تونسی ها از سوی نیروهای امنیتی این کشور کشته شده بودند که ناگهان وزیر خارجه فرانسه با ارایه پیشنهادی شوک برانگیز حمایت خود از بن علی و دستور سرکوب بیشتر معترضان را اعلام کرد.
او به پارلمان فرانسه پیشنهادی را مبنی بر همکاری نیروهای امنیتی این کشور با سرکوبگران تونس ارایه داد و مدعی شد که منظور نظر او کنترل معترضان بدون کشتن آنهاست.
سیاستمداران مخالف دولت فرانسه پس از این اظهارات خواستار استعفای وزیر امور خارجه شدند و اظهار داشتند: مردم تونس پس از تحمل 23 سال دیکتاتوری قیام کرده اند و پلیس بر روی آنها آتش می گشاید اما در این شرایط دولت فرانسه به جای دفاع از تونسی ها پیشنهادی را مبنی بر همکاری پلیس با نیروهای امنیتی این کشور برای کمک به دولت تونس ارایه می دهد.
تنها پس از اخراج بن علی از کشور تونس در 14 ژانویه بود که مقامات دولتی فرانسه در نهایت طرف مردم تونس را گرفتند اما دیگر برای این نوع موضع گیری دیر شده بود.
در لیبی هم همین قصه تکرار شد و رسوایی های اخلاقی در سیاست خارجی فرانسه بیش از پیش آشکار شد.
سارکوزی که در دیدار 5 روزه قذافی در پاریس در سال 2007 میلادی او را مورد استقبال گرم قرار داده بود نسبت به سرکوب بسیار وحشیانه مردم لیبی از سوی نیروهای رهبر دیکتاتور این کشور سکوت اختیار کرد.
یکی از علت های روابط گرم فرانسه با مستعمره های سابق خود انعقاد پیمانهای نظامی تجاری بسیار بزرگ و حائز اهمیت با این کشورهاست عملکردهای منفعت طلبانه فرانسه در راستای منافع ژئوپلتیک و نظامی و اقتصادی خود در کشورهای آفریقایی در چند دهه گذشته به امری بسیار معمول تبدیل شده بود.
یکی از نمونه های بارز این روابط امضای قراردادهای صنعتی چندین میلیارد دلاری سارکوزی با قذافی در سال 2007 میلادی بود و در همان بود که حضور قذافی در فرانسه مورد اعتراض شدید مردم این کشور قرار گرفت.
یکی دیگر از نمونه های معروف روابط نزدیک و صمیمانه سارکوزی با دیکتاتورهای عرب طرح بزرگ تشکیل اتحادیه مدیترانه ای در سال 2008 میلادی بود که در آن 43 کشور شامل 27 کشور اروپایی و 16 کشور مدیترانه ای برای همکاری های سیاسی و فنی در پاریس گرد هم آمدند.
تکیه اصلی سارکوزی در این اتحادیه که به منظور براورده کردن اهداف شخص ریاست جمهوری فرانسه تشکیل شده بود حمایت دیکتاتورهای معروف جهان عرب از جمله حسنی مبارک رییس جمهوری سابق مصر بود.
اسناد منتشر شده از ویکی لیکس که در لموند به چاپ رسید حاکی از آن است که سفیر فرانسه در تونس در دیدار با همتای آمریکایی خود که در سال 2007 میلادی انجام گرفت مدعی شده بود که تونس یک کشور دیکتاتوری نیست و در دوران ریاست جمهوری سارکوزی بعید به نظر می رسد که تغییرات عمده در سیاست خارجی فرانسه نسبت به تونس انجام شود.
با این وجود پس از افشای شکست خارجی دولت سارکوزی که در نتیجه انقلابهای جهان عرب به وقوع پیوست وزیر امور خارجه این کشور اعلام کرد: که خواستار برقراری یک دیپلماسی صحیح و شفاف نسبت به کشورهای دیکتاتوری عرب از جمله تونس می باشد.
اما اظهارات او درباره کمک به پلیس تونس برای سرکوب تظاهرکنندگان و همچنین سفر او برای تعطیلات کریسمس به تونس و دیدار با مقامات بلندپایه این کشور و همچنین استفاده از دو هواپیمای شخصی که یکی از بازرگانان ثروتمند تونسی در اختیار او قرار داده بود پرده از دروغها و ادعاهای او برداشت.
بنابرگزارش فارین پالیسی اکنون که سیاست خارجی دولت سارکوزی در جهان عرب دچار شکست شده رهبران این کشور باید از خود سوال کنند که چگونه می توانند در این رسوایی غلبه کنند و چگونه می توانند سیاستهای اشتباه خود به سیاستهای منسجم و درست تبدیل کنند.
به گفته دیپلماتهای فرانسوی پس از ماجراهای اخیر کنترل آفریقا از دستهای فرانسه خارج شده و کشور مدیترانه دیگر توجهی به فرانسه ندارند و اگر شرایط به همین منوال پیش برود صدای فرانسه از تمام جهان محو خواهد شد بنابراین سارکوزی باید اقدامات سریع و مناسبی برای از بین بردن این معضل انجام دهد.
پایان پیام/
نظر شما