خبرگزاری شبستان : در چند روز اخیر ، بار دیگر شاهد نشست کشورهای عضو اتحادیه اروپا با محوریت مسایل و بحران های اقتصادی و علاوه بر آن سوریه بودیم و طبق سنوات گذشته اجماع رضایت بخشی پیرامون هر دو مورد در این نشست حاصل نشد.
آن چه مسلم است ، کشورهای اروپایی درگیر در بحران سوریه با گذشت 2 سال از جنگ های داخلی و بن بست پیش رو در به نتیجه رسیدن این جنگ ، به دنبال آن هستند تا اوضاع و احوال سوریه را به نوعی آرام کنند تا بتوانند هزینه های هر چه بیشتر نظامی و تسلیحاتی را در شرایط بحرانی اروپا کنترل کرده و از طرفی با پبیمایش راهکار های سیاسی به دنبال آنند با کمترین هزینه بیشترین انتفاع حاصل از چرخش قدرت در سوریه را بدست آورند.
با این وجود اتحادیه اروپا و شورای امنیت در طی گزینشی قانونی وا لزام آمیز در پی آن بودند که با ممنوعیت ارسال سلاح به سوریه خود را در مسیری سیاسی و دیپلماتیک بیابند و بعد از آن به دنبال چانه زنی با روسیه برای اجماع عملی منطقی در جهت خلع قدرت بشار اسد برآیند. البته اخبار و رویداد های اخیر سوریه حاکی از آنست طرف های اروپایی با وجود تصویب این قانون ، هنوز با ارسال سلاح به ارتش آزاد سوریه در پی توازن تسلیحاتی مخالفان سوری و ارتش بشار اسد است و هنوز با گذشت 15 روز از زمان لازم الاجرا شدن این طرح تن به این قانون نداده اند.
آن چه کشور های اروپایی و پس از آن آمریکا را به سوی ممنوعیت ارسال سلاح به سوریه برانگیخت، مهم تر از همه جلوگیری از جنگی نیابتی با روسیه و هزینه های بیش از حد طرفین در ارسال سلاح بوده است. علاوه بر آن مقامات آمریکایی و اروپایی چندین بار نگرانی خود را از بدست آوردن سلاح توسط سلفی ها و گروهک القاعده ابراز داشتند و این خود نشان دهنده آنست که آینده سوریه به دلیل طیفی گسترده و متنوع از مخالفان بشار اسد مشخص نخواهد بود و به همین زعم ، نتیجه پیگیری برخی سیاست ها و حمایت ها توسط اروپا و آمریکا هنوز نامشخص است و شاید به همین دلیل است که اروپا به دنبال شفافیت در مقاصد عملی خود در سوریه خواهند بود.
اما اوضاع و احوال فعلی اتحادیه اروپا نشان دهنده انشقاق و نبود وحدت رویه در رابطه با افت و کاهش تسلیحاتی طرف مخالف دولت سوری است. این نبود وحدت رویه حاکی از آنست که اروپا در تصمیمات خود بین راهکار های نظامی و سیاسی معلق مانده است. از یک طرف همتایان فرانسوی و انگلیسی بر لزوم ارسال سلاح به سوریه پافشاری می کنند و خواهان افزایش قدرت تسلیحاتی جبهه های مخالف دولت سوریه هستند و از طرف دیگر بقیه کشورهای اروپایی و در راس آن آلمان با پیگیری سیاست های صبورانه به دنبال کاهش ارسال سلاح به سوریه و به تبع آن کاهش هزینه های بی فایده برای تسری جنگ به اوضاع اقتصادی بحران زده اروپا می باشند.
در این میان قابل توجه است کشورهایی مثل انگلیس و فرانسه که پیش از آن با مذاکراتی پیاپی با ائتلاف ملی سوریه به رهبری معاذ الخطیب به دنبال شدت هر چه بیشتر جنگ داخلی سوریه برای رسیدن به مقاصد خود می باشند . در همین راستا در پی توافقات صورت گرفته با معاذ الخطیب و در راستای شروط ائتلاف ملی سوریه متعهد شده اند ، هرچه بیشتر به افزایش تسلیحات سبک و سنگین کمک کنند و خود را به عنوان طرف اصلی بحران سوریه معرفی کنند.
آلمان و کشور های اروپایی نیز در آن سوی این تصمیمات و البته با چراغ سبز آمریکا به دنبال تفویض اختیارات خود به گروه های مذاکره جو مثل اخضر ابراهیمی می باشند و هزینه هرچه بیشتر در جبهه سوریه را به هدر رفته می دانند ، ولیکن باید تاکید کرد تمامی طرفین مخالف اسد ، به دنبال برکناری هر چه زودتر اسد و آلترناتیو قدرت برای جهت دهی قدرت به سمت و سوی خویش می باشند و در همین راستا اتفاق نظری بین آن ها یافت نمی شود. اروپا در شرایط فعلی به سمت وسویی پیش میرود که هرچقدر در تلاش های خود در برکناری اسد ناکام می ماند به دنبال سردرگمی و گزینه های پیش بینی نشده حرکت خواهد کرد و با پیروزی های نسبی ارتش دولت سوریه ، اختلاف نظر هرروز بیشتر و بیشتر خواهد شد.
پایان پیام/
نظر شما