انتخابات ریاست جمهوری ایتالیا؛بدترین تنیج ممکن برای اروپا

خبرگزاری شبستان: انتخابات سراسری ایتالیا برای تشکیل هفدهمین پارلمان این کشور در تاریخ 24 فوریه 2013 برگزار گردید. پارلمان ایتالیا شامل مجلس نمایندگان (Italian Chamber of Deputies) با 630 کرسی و مجلس سنا (Senate) با 315 کرسی می باشد. بر اساس نتایج اعلام شده انتخابات، چهار گروه یا ائتلاف برندگان انتخابات بودند که آرا و موقعیت آنها به شرح ذیل می باشد:
1.ائتلاف چپ میانه به رهبری پیر لوئیجی برسانی با 5/29 درصد آرا
این ائتلاف پیروز توانست10 میلیون و 47 هزار و 507 رای را به خود اختصاص دهد، که پیروزی ضعیفی نسبت به انتخابات های گذشته در ایتالیا بوده است. این ائتلاف 345 کرسی در مجلس نمایندگان و 123 کرسی در مجلس سنا را بدست آورد
2. ائتلاف راست میانه به رهبری سیلویو برلوسکونی با 1/29 درصد آرا
ائتلاف راست میانه نیز مجموعا 9 میلیون و 923 هزار و 100 رای را کسب نمود. این ائتلاف 125 کرسی در مجلس نمایندگان و همچنین 117 کرسی از مجلس سنا را بدست آورد.
3.ائتلاف جنبش پنج ستاره به رهبری به په گریلو با 5/25 درصد آرا
گروه سوم « نهضت پنج ستاره» به رهبری آقای به په کمدین معروف (که در میان مردم بعنوان جریان ضد ثبات) شناخته شده، بلافاصله بعد از ائتلاف راست میانه، حائز8 میلیون و 688 هزار و 545 رای را بدست آورده است. این ائتلاف 109 کرسی در مجلس نمایندگان و همچنین 54 کرسی از مجلس سنا را بدست آورد.
4.ائتلاف مرکزی به رهبری ماریو مونتی با 5/10 درصد آرا
اما بد اقبال ترین گروه که ضعیف ترین نتایج نصیب آن گردید، ائتلاف مرکزی به رهبری آقای ماریو مونتی نخست وزیر پراگماتیک فعلی است که توانست 3میلیون و 591 هزار و 560 رای را از آن خود نماید. این ائتلاف نیز 47 کرسی در مجلس نمایندگان و 19 کرسی از مجلس سنا را کسب نمود. ائتلاف چپ میانه با شعار « خوبیهای مشترک در ایتالیا» به رهبری آقای پیر لوئیجی برسانی از حزب دمکراتیک موفق گردید با فاصله بسیار اندکی از رقیب خود یعنی ائتلاف راست میانه به رهبری سیلویو برلوسکونی نخست وزیر اسبق پیشی گرفته و اکثریت مجلس نمایندگان را از آن خود نماید.
اما در انتخابات اخیر بر اساس قانون ایتالیا، هیچیک از ائتلافها نتوانستند حائز اکثریت مطلق مجلس سنا گردند که این نتیجه خوبی برای آینده دولت ایتالیا نخواهد بود.انتخابات پارلمانی اخیر ایتالیا، که خود به دنبال سقوط پیش از موعد دولت تکنوکرات ماریو مونتی برگزار شد، فضایی از شگفتی و بی‌اعتمادی را نه تنها در این کشور، بلکه در مجموعه‌ی کشورهای اتحادیه‌ی اروپا و بازارهای مالی به وجود آورد. در این انتخابات سیاسی، که به مدت دو روز (24 و 25 فوریه‌ی 2013) در سراسر ایتالیا انجام شد، این امید وجود داشت که با برتری یک جریان سیاسی و تشکیل یک دولت قوی، کشور از وضعیت بن‌بست کنونی خلاصی یابد. تمایل اول اروپاییان، چه در سطح مقامات و چه در سطح بازارهای اروپایی، این بود که یک دولت دست‌چپی میانه‌رو، با ائتلاف جریان چپ‌گرای پیر لوئیجی برسانی، به همراه مرکزگرایان میانه‌رو طرفدار ماریو مونتی (نخست‌وزیر مستعفی قبلی)، بر سر کار آید و چنانچه این امر میسر نباشد، حداقل دولتی که تشکیل می‌‌شود دولتی مقتدر باشد و هر روز در معرض سقوط نباشد تا این کشور بزرگ اروپایی بتواند مسئولیت‌ها و تعهدات خود را محقق سازد و بازار بتواند در شرایط باثبات و با امنیت سیاسی، فعالیت خود را ادامه دهد. از نظر کارشناسان ایتالیایی، وضعیت موجود نتیجه عملکرد برلوسکونی و دولت مونتی است. ایتالیایی ها علیرغم اینکه یقین داشتند ائتلاف 5 ستاره تجربه ای از کار در پارلمان و دولت ندارند، فقط از روز ناچاری به آنها رای دادند و این جنبش یک چهارم رای مردم ایتالیا را به خود اختصاص داد.در درون دمکراتیک، کارگردانان اصلی و تعیین کننده سیاسی شخص برسانی نیست بلکه آقای دالما و انریکو لتا و بویژه خانم فینو کیارو هستند.. این حزب می توانست از نیروهای جوانتر و مشهور نظیر رنتسی شهردار فلورانس استفاده کند ولی این قبیل افراد را به بازی نگرفت و اکنون آنها نیز دلخورند.
از سوی دیگر از آنجا که به په گریلو در جریان انتخابات، احزاب را وسیله قدرتهای استکباری برای بازی دادن مردم دانسته، اکنون ائتلاف احزاب پیروز با این جنبش بسیار بعید بنظر می رسد. ضمن این این جنبش هیچگونه سازگاری با اتحادیه اروپایی و آمریکا ندارد و روشهای تحمیلی آنها را نمی پذیرد. گریلو در برنامه های تلویزیونی شرکت نکرده و کسی از دیدگاههای اقتصادی و سیاسی داخلی او اطلاعی ندارد. بدین ترتیب چپ میانه امکان هماری با این جنبش را ندارد مگر اینکه رهبر جنبش آمادگی خود را اعلام نماید و این بمعنی تغییر دیدگاههای وی نسبت به آمریکا و اروپا خواهد بود.
برلوسکونی که رهبر راستگراها می باشد، نظرات متضادی با چپگراها دارد و اگر قرار باشد ائتلاف چپ پیروز با راستگراها بدلیل تسلط برلوسکونی بر امور سیاسی، ائتلاف نماید، برای اولین مرتبه در تاریخ ایتالیا چپ ها و راستگراها ایده آلهای خود را کنار گذارده و روشی جدید را تجربه خواهند نمود که بسیار بعید بنظر می رسد.
ائتلاف چپ ها با مونتی نخست وزیر کارگرای فن سالار نیز از نظر شخص مونتی امکان پذیر نیست. زیرا وی حضور حزب اکولوژی و آزادی در جناح چپ را مانع اصلی این ائتلاف می داند.
با توجه به وضعیت حاصل شده امکان برگزاری مجدد انتخابات و یا تعیین یک دولت موقت تا زمان برگزاری انتخابات دیگر وجود دارد.
از یکسو بدلیل افزایش برخی مالیاتها، در زمان مونتی و تعطیل شدن انبوده شرکتهای تجاری و اقتصادی و آمار بیکاری در این کشور، اوضاع معیشتی مردم ایتالیا دشوار تر از قبل شده و مردم تحمل ریاضت اقتصادی و شدید تر شدن سختگیری ها را ندارند و هر کس که زمام امور را بدست بگیرد، ضمن اینکه باید در اجرای برنامه جدول زمانبندی بهتری ارائه کند و همچنین می بایست از ادبیات خاصی برای توجیه برنامه ریاضتی استفاده نماید، تا اینکه بتواند تا اندازه ای از اقبال عمومی برخوردار گردد.
پیش بینی دستیابی به یک تفاهم توسط جناحهای مختلف و چیدمان آرایش سیاسی دولت آینده ایتالیا برای کارشناسان اروپایی و آمریکایی دشوار است و عموما اروپائیان امیدوارند که اوضاع ایتالیا به تداوم همگرایی با اتحادیه اروپایی منتهی شود.
در عین حال بر اساس آخرین گزارشات از ایتالیا، رئیس جمهور این کشور نوپولیتانو با نخست وزیر و جناحهای مختلف ملاقات نموده و اینگونه که پیداست جنبش سبز با حضور و ائتلاف با جناحهای سیاسی برای تشکیل دولت مخالفت کرده و بدین ترتیب جریانات به سمت و سوی تشکیل یک دولت موقت فن سالار دیگر به ریاست فردی غیر از ماریو مونتی (نخست وزیر موقت فعلی) پیش می رود.
اما نتیجه‌ای که در انتخابات رقم خورد بدترین نتیجه‌ی ممکن برای اروپا بود، چون هیچ حزب و جریان ائتلافی موفق به کسب اکثریت آرا نشد و شوک ناشی از این نتیجه، ایتالیا را در شرایط بی‌ثباتی و عدم اطمینان فرو برد و کلیه‌ی بازارهای بورس اروپا را تحت شعاع خود قرار داد.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/