روزهای بارانی: کلنل معمر قذافی، رهبر لیبی این روزها در مقابل بزرگ‌ترین و سخت‌ترین تهدیدات در طول حکومت چهل و یک ساله‌اش قرار گرفته است، تظاهرکنندگان توانستند شرق این کشور را از سلطه او خارج کنند و او در کمال ناباوری فرمان کشتار مردم غیر نظامی را صادر و از طرفدارانش خواسته تا برای ساکت کردن مردم از خانه هایشان بیرون بریزند فارق از اینکه دیگر کسی در خانه ننشسته تا دستورات رهبر لیبی را اجرا کند.
خوی سلطنت‌طلب قذافی او را بر آن داشت تا 22 فوریه در یک سخنرانی خیابانی بگوید: تا آخرین قطره خون خواهم ایستاد و برای سرکوبی مخالفان خانه به خانه را بازرسی می‌کنم. داستان این دیکتاتور در حال سقوط لیبی را می‌توان در چند بخش خلاصه کرد:
- رؤیاهایی از جنس مردان سلطه طلب عرب، رؤیای قذافی در سال 1969 در سن 27 سالگی با سقوط پادشاهی ادریس در لیبی به واقعیت پیوست.
- اولین تکیه به ابرقدرت شرق
قذافی به سرعت یکی از هم‌پیمانان و در واقع نوکران اتحاد جماهیر شوروی شد، متحدی که او را غنی از سلاح‌های نظامی کرد و از آن مهم‌تر رابطه لیبی با آمریکا را طراحی و گسترش داد.
- سگ باوفای کشورهای عربی و خاورمیانه
قذافی در با انتخاب سیاستی عجیب در سالهای 1970 تا 1980 خود را حامی کشورهای عربی ضد غربی اعلام کرد و برای اثبات این ادعا در سال 1986 دو آمریکایی را در برلین ترور کرد. او در سال 1988 با طراحی عملیات تروریستی در پرواز 103 به مقصد آمریکا بمبی کار گذاشت و جان 270 شهروند آمریکایی را قربانی کرد.
- دعا برای بخشودن گناه کشتار مردم مظلوم غرب !!!
در سالهای 2000 قذافی جبهه خود را تغییر داد و تصمیم گرفت روابط خود را با کشورهای اروپایی و آمریکا بهبود بخشد به این ترتیب دو میلیارد و هفت میلیون دلار تقدیم خانواده و بازمانده قربانیانی کرد که در پرواز 103 اعضای خانواده خود را در بمب‌گذاری از دست داده بودند و با دادن وعده‌های صادرات نفت به این کشورهایی چون آلمان آنها را به توسعه فعالیت‌های انرژی‌زا تشویق کرد.
- بده بستان های رسمی
رهبران غربی به تدریج روابط خود را با قذافی توسعه دادند. گرچه قذافی همواره روابط خود با آمریکا را دنبال می‌کرد اما دست از ادامه رابطه با کشورهای مخالف آمریکا همچون آرژانتین بر نمی‌داشت. در این تصویر در پشت قذافی و کرینچر، رییس‌جمهور آرژانتین تندیس مشتی است که هواپیمای جنگی آمریکایی را له کرده است.
- بده بستانهای صمیمی
آمریکا در حمله به خاورمیانه جویای دوستانی بود تا او را در طرح‌های ضد تروریستی همراهی کند.ارادت‌های لیبی به آمریکا اسم این کشور را در سال 2006 از لیست سیاه کشورهای تروریست خارج کرد و لیبی در سالهای 2008 و 2009 جایگاهی را در سازمان ملل از آن خود کرد تا جایی که قذافی در سال 2009 در یک سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل، شورای امنیت را شورای ترور معرفی کرد.
- جمع دیکتاتورهای منطقه جمع بود ...
تا زمانی که قذافی به صراحت به پشت سران غربی تکیه زده است کمتر می تواند دم از حمایت از انقلاب های مردمی کشورهای عربی بزند. در اکتبر 2010، قذافی در میان سه دیکتاتور کشورهای عربی عکسی فراموش نشدنی می گیرد.
- قذافی در آتش خشم لیبی
15 فوریه 2011 لیبی نیز در آتش تظاهرات مردمی سوخت تظاهراتی که از بنقازی شروع شد و به سرعت به دیگر شهرهای لیبی رسید.
- لیبی هنوز نمرده است...نفسش را گرفته اند
تظاهر کنندگان پرچم پیشین لیبی را که عمرش به سالهای 1951 تا 1969 برمی گردد به نشانه انقلاب خود و پایان حکومت قذافی به دست گرفتند. سفارت های لیبی در کشورهای خارجی چون آمریکا به منظور حمایت از مردم این پرچم را بر در سفارتخانه های لیبی برافراشتند.
- جلبک های دریایی آخرین غذای باقی مانده برای دیکتاتور
گرچه دولت قذافی سقوط کرده اما او هنوز کشور را مانند سایر دیکتاتورهای عربی ترک نکرده است و دستورات او برای سرکوبی مردم از جمله بمباران های هوایی ،برافروزی آتش به روی مردم از آخرین نفس های این دیکتاتوری خبر می دهد.
- کتاب سبز تهدید می کند: گوش کنید وگرنه ...
در سخنرانی 22 فوریه قذافی از روی کتاب سبز خود که شامل تاکتیک های سیاسی و اقتصادی اوست قوانین سرسخت و رعب آور را با تهدید خواند و به یاد مردم آورد. اما با سر خوردن بسیاری از مناطق و شهرهای لیبی از اختیار قذافی و کشتار جمعی مردم به سختی می توان باور کرد که قذافی راه برگشتی داشته باشد.
پایان پیام/
نظر شما