بی توجهی به منوچهری فراموشی بخشی از بافت فرهنگی کشور است

دکتر بقایی ماکان گفت: منوچهری و شاعرانی نظیر او که بخش مهمی از بافت فرهنگی جامعه ما هستند، بیش از چند دهه است که در رسانه های رسمی و مطبوعات کشور به فراموشی سپرده شده اند.

به گزارش خبرنگارشبستان، دکتر محمد بقایی ماکان در نشست پژوهشی منوچهری ستایشگر طبیعت گفت: منوچهری و شاعرانی نظیر او بیش از سه دهه است که در رسانه های رسمی و مطبوعات کشور به فراموشی سپرده شده اند در واقع اینها اندیشمندان بی نظیری اند که به دلایل مختلف کمتر به آنها توجه می شود.

 

وی ادامه داد: عدم توجه به این بزرگان مشکلات متعددی در بافت فرهنگی ما به وجود می آورد که از طریق رسانه های فراگیر می توان این مشکل را حل کرد در مورد منوچهری نیز باید گفت: که او شاعر و اندیشمند بزرگی است که بسیار عمیق به مسائل طبیعت توجه داشته است در واقع منوچهری شاعری است که برای نخستین بار به توجه به طبیعت می پردازد و به این موضوع علاقه نشان می دهد.

 

وی ادامه داد: خیلی ها گمان می کنند که منوچهری طبیعت گرا است، حال آنکه او ستاینده طبیعت است و طبیعت را از منظر تجربی نگاه نمی کند، بلکه هر آنچه که در طبیعت است برای او قابل ستایش است.

 

دکتر بقایی ماکان ادامه داد: از منوچهری اشعار زیادی باقی نمانده است اما همین مقدار اندک نشان می دهد که او شاعری چیره دست و مسلطی بوده است که نه تنها به زبان فارسی آشنا بوده بلکه زبان بین المللی جهان اسلام را نیز می دانسته و احاطه بسیاری به لغات تازی داشته چنانکه در اشعار او کلمات تازی با استادانه ترین شکل به کار گرفته شده است.

 

نویسنده کتاب «اقبال گلی که در شوره زار رویید» یادآور شد: منوچهری لغات تازی را در حریر فارسی پیچیده که اصلاً سنگینی آن حس نمی شود، در واقع هنر منوچهری را سعدی به اوج خود می رساند و کلمات عربی را در میان الفاظ فارسی چنان به کارمی گیرد که انگار جز این شیوه دیگر نمی توان به کار گرفت. مثلاً در شعر معروف او بنشینم و صبر پیش گیرم شاهد این مساله هستیم.

 

این اقبال شناس یادآور شد: منوچهری پایه ریز نوعی زبان آلیاژ شده است زبانی که شکل می گیرد تا عناصر طبیعی را در بر گیرد در واقع او با توجه به سن اندکش از استادان مسلم شعر فارسی بوده نقد شعر می کرده و برخی از شعرا نیز ایراداتی داشته است و از شاخص ترین چهره هایی است که هیچگاه طبیعت را فراموش نمی کند، هر چیزی را وصف می کند.

 

وی ادامه داد: منوچهری وقتی از شب حرف می زند به زیباترین شکل از عناصر طبیعی برای تصویرسازی آن بهره می گیرد و یکی از زیباترین تابلوهای شاعرانه شعر فارسی را خلق می کند، در واقع او عاشق طبیعت است چرا که همه مناظر طبیعت را از ذات لایزال الهی می داند و به عبارتی عاشق است بر همه عالم که همه عالم از اوست.
 

بقایی ماکان خاطر نشان کرد: از طرفی منوچهری دواوین شاعران پیش از خودش را به خوبی مطالعه کرده است و بر شاعران بعد از خودش نیز تاثیر گذار بوده است  مثلا دیوان فردوسی را به خوبی مطالعه کرده است.

 

این پژوهشگر  عنوان کرد: در جهان غرب نیر افرادی مانند کی یرک گارد؛ فرانسیس آسیسی و ارنست هکل از منوچهری تا حد زیادی متاثر هستند، چنانکه هکل و کی یرک گارد خدا و طبیعت را یکی می داند و آسیسی بر این باور است که طبیعت جلوه ای از خدا و این همان باور منوچهری است که سالها بعد نیز  جامی همین اندیشه این شاعر را به  زبان شعر بیان می کند.

 

وی در پایان خاطر نشان کرد: منوچهری در در قرن پنجم می زیست، قرنی که افرادی مانند ابوسعید ابوالخیر تا حد زیاد طبیعت دوست بودند و احترام به طبیعت و مظاهر آن را مورد توجه قرار می دادند و کل عالم را مظهری از خدا می دانستند و اگر امروز ما نیز بر این باور باشیم، این جلوه های الهی را بیشتر پاس می داریم، بنابر این ما با خواندن دیوان منوچهری چیزهای بسیاری را فرا می گیرد و طبیعت دوستی را می آموزیم.

 

پایان پیام/

کد خبر 23750

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha