گمانه زنی هایی از جنس انتخابات (بخش دوم)

خبرگزاری شبستان: در نوشتار پیش در رابطه با برخی از معضلات انتخابات در ایران با رویکردی آسیب شناسانه و مساله محور صحبت کردیم و پس از آن به برخی نامزد های انتخاباتی پرداختیم. در این نوشتار به ادامه گمانه زنی هایی که در رابطه با حضور برخی از جریان ها و اشخاص جریان ساز مطرح است می پردازیم.
 

در وهله اول باید تاکید کرد اساس و بنیان این نوشتار بر اساس آینده نگری و گمانه زنی هایی است که ممکن الوقوع است و می تواند در انتخابات پیش رو بسیار جهت مند و هدف دار از سوی برخی از جریان ها گزینش شود و به نوعی روند حاکم بر رقابت های انتخاباتی را تغییر دهد.
 

همانطور که گفته شد در بین نامزد های انتخاباتی که تعداد آن ها کم نیز نیست ، دکتر محسن رضایی و محمد باقر قالیباف برنامه های عریض و طویلی برای فتح کرسی ریاست جمهوری دارند و گفتنی است جلسات مکرر و متعددی با نخبگان ، نمایندگان و برخی از صنوف اقتصادی و فرهنگی و علمی برگزار کرده اند و عزمی راسخ برای کنار زدن رقبای انتخاباتی خویش دارند. بنابر برخی از آمار ها ، قالیباف شهردار تهران اقبال پر افقی برای سبقت گرفتن از رقبای خود دارد و بعد از آن محسن رضایی نیز در صدر برخی از آمار ها قرار خواهد گرفت.
 

اما رقابت پیش روی این دو نفر ، فقط یک طرف این ماجراست و باید ملاحضات دقیق تری برای نیل به پیش بینی دقیق حاصل آید.آن چه تا کنون با اخبار و برخی از گزیده گویی ها در جریان انتخابات مشخص شده است ، نشان از حضور جریان هایی دارد که می تواند روند انتخابات را به گونه ای دیگر تغییر جهت دهد.
 

در این میان جریان موسوم و مرتبط با دولت ، یکی از جریان هایی است که نباید حضور حداکثری آن را در انتخابات دست کم گرفت. گفتنی است دولت که در ادامه برنامه ها وسیاست های خود به دنبال شخصیتی به عنوان آلترناتیو یا جایگزین برای خود می باشد ، الگویی سیاسی را ادامه می دهد که در ذیل جریان ها به گونه ای فرآیند بازتولید قدرت را به نفع خویش فراهم آورد. دولت در وضعیت فعلی از وزنه سیاسی قابل ملاحضه برخوردار است ، احمدی نژاد که در برنامه ای هشت ساله با حضوری فعال و چشمگیر در اقصا نقاط ایران حضو ر خود را پررنگ کرده و بودجه های عمرانی و آبادانی فراوانی برای برخی از شهرستان ها تخصیص داده و می تواند این ظرفیت پربار را به پایگاه انتخاباتی خود مبدل کند ، در پی آنست با برنامه ریزی های گام به گام گوی سبقت از دیگر رقبا برباید.
 

جریان مستقل دولت که از میانه های اصول گرایان نشئت گرفت و به رقابتی سنگین با برخی از اشخاص جامع الاطراف مثل هاشمی و با برخی از جریان ها و جبهه ها مثل جریان تمام قد اصلاحات در سال 88 به رقابت پرداخت ، این بار می خواهد خود را با تمامی رقبای خویش محک بزند.
 

در مقابل تمامی این جریان ها ، طرفی که تاکنون به نوعی نظاره گر بوده است و به دنبال آزمون و خطای فضای انتخاباتی است ،جریان اصلاحات است. این جریان که با گذشت بیش از 15 سال در راستای مفصل بندی گفتمانی فراگیر تلاش هایی صورت داده است و خود را محق مدیریت کشور می داند ، به طور کل بعد از جریان های انتخاباتی سال 88 و عملکرد توام با خطا و اشتباه ، دیگر نمی تواند تمام قد و با برنامه ریزی ها و شعار هایی فراگیر به روند انتخاباتی بپردازد.
 

گفتنی است با شروع دهه نود شمسی ، میل و اقبال عمومی به سمت فن سالاری و حاکمیت تکنوکرات ها و مدیران ، چرخش هایی هرچند اندک داشته است وفارق از قیل و قال های سیاسی و بنیادی به دنبال راهی است نا مسیر رفاه و خدمات عمومی در آن به جریان بیافتد. از طرف دیگر جریان اصلاحات که ریزش های فراوانی بعد از سال 88 داشته است و به خصوص این ریزش ها بیشتر متعلق به بدنه نخبگان سیاسی و حاکمیتی می باشد ، واین موارد خود موانعی برسر راه اصلاحات فراهم آورده است و گذشته از تمامی این موارد هموار کردن مسیر روی آوردن به اعتماد عمومی بعد از انتخابات 88 خود راه کوتاهی نیست.
 

در این میان جریان اصلاحات که در ماه های اخیر به دنبال فراهم آوردن سازو کار های گفتگو است بیش از همه ، به دنبال افزایش ضریب اطمینان و امنیت تبلیغاتی در انتخاب و معرفی نامزد متعلق به خود است. تا کنون روند گزینش کاندیدا ها مشخص نشده است ولیکن طبق خبر ها عارف ، معاون اول سید محمد خاتمی در زمان ریاست جمهوری ، و حسن روحانی احتمال رسیدن به عرصه انتخاباتی را دارند. گفتنی است جریان اصلاحات که به دنبال کسب اطمینان از احراز صلاحیت نامزد معرفی شده می باشد و بسیار محتاط و با سعه صدر رفتار می کند ولیکن با تمامی این موارد بسیاری از اصلاح طلبان به دنبال کشاندن پای خاتمی به این عرصه می باشند. خاتمی که آشنایی لازم و کافی از فضای انتخاباتی کشور دارد تا کنون به دنبال آن بوده است که جریان اصلاحات را به نوعی رهبری کند و در حکم عقبه تصمیم گیری آن باشد ولی خود بهتر می داند ، با فراهم شدن فضای انتخاباتی و حضور تمام رنگ خود ممکن است فرصت های دور برد خود را از دست بدهد.
 

افزون بر این ، برخی براین باورند بهترین و معقول ترین راه اصلاحات ، گزینش نامزدی ذی صلاح به جز خاتمی است ، که در وحله اول بتواند از فیلتر های حاکمیتی عبور کند و در پس آن به دنبال الگوی انتخاباتی 88 ، تمامی جریان های موسوم به اصلاحات را در پشت خود داشته باشد.

در جریان انتخابات پیش رو نباید از نگاه و آینده انگاری حضور هاشمی رفسنجانی غافل بود. او که بیش از 40 سال در عرصه سیاسی انقلاب فعال بوده است و خود را مدیر و محقی صاحب صلاحیت می داند در بیشتر عرصه های انتخاباتی فعالیتی چشمگیر داشته ولیکن بعد از شکست در مقابل احمدی نژاد در 84 ، صحنه انتخاباتی را به طور نسبی ترک کرده است. دور از امر واقع نیست که سیاست مداری با صبغه او دوباره به صحنه پر اقبال انتخابات بازگردد. گفتنی است او که پشتوانه های حزبی و سیاسی فراوانی مثل حزب موتلفه اسلامی دارد و همچنین می تواند از ظرفیت های اصلاح طلبان استفاده کند، شانس و اقبال فراوانی با حضور خود در انتخابات خواهد داشت. او که رای بسیاری از نخبگان سیاسی را داراست و همچنین می تواند با دیدگاهی بینابین رای اصلاحات را نیز به خود ملحق کند .امثال او در تاریخ سیاسی ایران و جهان در شرایطی وارد عمل می شوند که کشور با افق های جهانی و مشکلات اقتصادی فراوانی پیش روست و شاید بازگشت به فردی با عیار های قدرت گرا و وفاق گرا بهترین راه برای گذار از این شرایط است.
 

بسیاری بر این باورند اقبال به حضور اشخاصی چون هاشمی در این روز ها بیشتر و بیشتر خواهد شد ولیکن این دیدگاهی خوش بینانه است و باید موارد نقضی مثل کهنگی چهره سیاسی ، تحول خواهی مردمی و نامزد های بانفوذ پیش رو را نیز در نظر داشت.البته آن چه مسلم است آن است که با حضور هاشمی در صحنه انتخابات ،چینش و گزینش نامزد ها و به طور کلی روند رقابتی به کلی تغییر خواهد کرد و شاید چند جریان در آن ادغام شود.
 

پایان پیام/