علی عباسپور تهرانی فرد،دانشگاه آزاد و یکشنبه سیاه مجلس هشتم

«مجلس خانه ملت است؟». شاید این جمله ای کوتاه باشد اما در معنایش باید اندیشید .خانه ملت بودن یعنی جایی که ملت احساس می کنند مامنی برایشان وجود دارد.
مجلس شورای اسلامی در ایران اسلامی نماد مردم سالاری دینی در کشوری است که مردمانش همواره و در هر دوره زمانی به دنبال حقوق خودشان بودند . این حقوق با فرستادن وکلای خود به خانه ملت قابل پیگیری است. اما آیا هر وکیلی می توانند حقوق ملت را پیگیری کنند یا وکلای ملت باید دارای ویژگی های باشند؟

اولین ویژگی وکیل ملت بودن صداقت است که اگر هر نماینده ای این ویژگی را در کنار سایر ویژگی های چون شجاعت،جسارت و دانش و یا سایر ویژگی ها داشته باشد می توانند به معنای تمام وکیل ملت باشد.
اما سوالی که اینجا مطرح است این است که چه تعداد از وکلای ملت ما تا اکنون به وظیفه ذاتی خود که همان پیگیری مشکلات مردم است عمل کرده اند؟ آیا بعض آنان هر کاری می کنند و پیگیر حقوق هر کسی و هر دستگاه و سازمان و نهادی هستند الّا پیگیر حقوق موکلان خود. امری که باعث شد در اواخر سال 1389 این مقدمه را بنگاریم تصویب طرحی در این سال در مجلس شورای اسلامی بود که به قول بعضی از نمایندگان اشک آنان را درـورد.
اما این طرح چه بود و توسط چه کسی و برای رسیدن به چه اهدافی در خانه ملت ارایه و با سهل انگاری هیات ریسه مجلس به تصویب رسید و باعث حرف و حدیث ای زیادی درباره نحوه اداره مجلس و طرز کار نمایندگان شد. در سی ام خرداد ماه سال جاری طرحی در مجلس بررسی شد که دقیقا نه برای پیگیری مشکلات مردم بلکه برای مقاصد دنیا طلبانه عده ای تنظیم و با عجله و طراحی یکی از نمایندگان عضو کمیسیون اموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید.
بازیگر اصلی یکشنبه سیاه مجلس شورای اسلامی کسی جزء علی عباسپور نماینده تهران و ریس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی نبود.
عباسپور که بیشتر به دنبال پیگیری اهداف همسر خواهرش و ریس دانشگاه ازاد اسلامی بود ، هر کاری را چه در موافقت با طرح چه طی تذکرات و چه با داد و بیدادهای معمول در آن روز انجام داد تا کارگردان و تهیه کننده این سناریو سیاه به وی به عنوان بازیگر خوب و حرف گوش کن نقشهای بعدی را بدهند.
هنوز یک ماه از "تصویب اساسنامه جدید دانشگاه آزاد " نگذشته بود که در مورخ 28 اردیبهشت‌ماه سال89 مجلس شورای اسلامی یک فوریت طرح وقف اموال دانشگاه آزاد را تحت عنوان "طرح اجازه وقف اموال در اختیار مؤسسات غیردولتی غیرانتفاعی " با 129 رأی موافق، 69 رأی مخالف و 2 رأی ممتنع از مجموع 207 نماینده حاضر در صحن علنی مجلس را به تصویب رساند. این در حالی بود که رهبر معظم انقلاب اسلامی چندی پیش در پاسخ به سئوال نمایندگان درباره تفکیک امور بین مجلس و شورای تقنینی عالی انقلاب فرهنگی اینگونه تکلیف نموده بودند که مجلس در اموری که شورای عالی انقلاب فرهنگی ورود کرده وارد نشود.

پس از این اقدام غیراخلاقی و غیرولایی دانشگاه آزاد که با همکاری برخی نمایندگان خانه ملت صورت گرفت، نمایندگان تشکل‌های دانشجویی و کارشناسان مسائل فرهنگی و آموزشی، به این اقدام تعدادی از نمایندگان به شدت اعتراض کردند. این مسئله ادامه داشت تا اینکه بالاخره نمایندگان مجلس در جلسه علنی روز یکشنبه (30خرداد 89) ضمن نقض مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، وقف اموال دانشگاه آزاد را تصویب کردند.

براین اساس، خانه‌ملتی‌ها مصوب کردند وقف اموال مراکز آموزش عالی و غیر دولتی، غیر انتفاعی و سایر موسسات غیر دولتی غیر آموزشی که هیئت موسس یا هیئت امنای آنها حق تصور مالکانه نسبت به آن را دارند و تا تاریخ تصویب این قانون صیغه وقف آن جاری شده است و یا در آن جاری شود معتبر است که در حقیقت همان تائید "وقف اموال دانشگاه آزاد " بود.
در آن یکشنبه سیاه بازیگری عباسپور بر هر فردی امری روشن و مبرهن بود. عباسپور که نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در دوره های چهارم ،پنجم ،هفتم بود . در دوره هشتم نیز در لیست نمایندگان اصولگرا به مجلس راه یافت.
اما آیا واقعا عباسپور در آن یکشنبه سیاه همانند یک اصولگرایی واقعی و معتقد به رهبری و نظام عمل کرد یا نه یکی از اهداف اصلی اصولگرایی را که حرکت در راه ارزشهای انقاب اسلامی بود فراموش کرد و به یکباره اسیر دست و خواسته های عده ای دنیا طلب شد.
قطعا عباسپور از جمله نمایندگانی است در تصویب این طرح نه در جهت اهداف ملت بلکه در جهت اهداف جاسبی و سیستم دانشگاه آزاد حرکت کرد و در این میان نه تنها منافع ملت بلکه مصوبه نهادی انقلابی به نام شورای انقلاب فرهنگی را نادیده گرفت.
گرچه بعد از این مصوبه جنجالی موج انتقادات به هیات ریسه مجلس وارد بود اما در این میان نقش زیرکانه عباسپور از همه چیز بیشتر برای همگان روشن شد.به صورتی که یازده نفراز نمایندگان عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای در نامه ای به هیات ریسه مجلس از عملکرد عباسپور انتقاد کردندو در جلسات این کمیسیون حاضر نشدند و شرط خود را رفتن عباسپور از کمیسیون عنوان کردند اما نه تنها عباسپور نرفت بلکه همچنان ریس یکی از مهمترین کمییونهای مجلس است.
گرچه تشکلهای دانشجویی ،رسانه ها و حتی برخی از نمایندگان مجلس از آن یکشنبه سیاه چه در بیانه های خود ،چه در مقالات ،یادداشتها و گفتگوهای خود خواستار برکناری وی از ریاست کمیسیون آموزش و تحقیقات شده اند اما همچنان وی بر اریکه ریاست این کمیسیون تکیه زده است و معلوم نیست مگر تخلف باید از چه نوعی باشد که به آن رسیدگی شود.
شاید طرح شکایت نمایندگان انقلابی از تخلف هیات ریسه در نحوه بررسی این رح به کمیسیون اصل نود امری شایسته و در خور تقدیر است اما در این میان چه اقدامی برای رسیدگی به تخلف این نماینده صورت گرفته است.
چه تضمینی است بازهم دیگران در بیرون از مجلس سناریوی را بنگارند که بازهم عباسپور بازیگری آنرا به عهده بگیرد و بازهم فضای مجلس و خانه ملت را به التهاب بکشاند و دل دوستداران انقلاب ،رهبری و مردم را به درد آورد و از آن طرف زمینه شادی دشمنان انقلاب و نظام را فراهم آورد.
و اما آقای عباسپور و یا نمایندگان ملت و یا مسئولین بدانید که:

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته بجاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

 لیکن پس از گذشت چندین ماه از اتفاقات روز 30خرداد مجلس، نمایندگان مجلس شورای اسلامی مصوبه "وقف اموال دانشگاه آزاد " را اصلاح کردند و پس از آن نیز با رای کمیته فقهی و حقوقی رسیدگی به وقف اموال دانشگاه آزاد، پرونده "وقف " اموال این دانشگاه برای همیشه مخدومه شد؛ اما روسیاهی ماند و "عباسپور".

 پایان پیام/