آیت الله خوشوقت بر کشور وجود مدیریت عقلی و معنوی داشت

حجت الاسلام والمسلمین محمدجواد رودگر، از شاگردان مرحوم آیت الله خوشوقت درباره خصایص اخلاقی این استاد برجسته حوزه به خبرنگار شبستان گفت: وی با مدیریت عقلی و معنوی بر کشور وجودی خویش توانست بر تمامی جوارح و جوانح و قوای باطنی و درونی خود مسلط شود و با چنین مراقبه نفسی هر سخنی را بر زبان نمی راند و هر فکری را به درون خویش راه نمی داد.
وی اظهار کرد: تربیت در محضر بزرگان اهل معنا به ویژه علامه طباطبایی مولف تفسیر گرانقدر المیزان د شخصیت آن مرحوم به خوبی تبلور داشت و وی جلوه ای از مرحوم علامه طباطبایی بود و در واقع می توان گفت کرائم وجودی علامه در آیت الله خوشوقت نمادی عینی داشت.
حجت الاسلام رودگر با بیان این مطلب که آیت الله خوشوقت سیره پیامبر (ص) و عترت (ع) را صراط مستقیم می دانست، ادامه داد: وی معتقد بود هر کسی بخواهد راه به جایی ببرد باید به آنها مراجعه کند، از این رو خود به عترت (ع) تاسی داشت و دیگران را به این مسیر راهنمایی می کرد و در واقع گفتمان قرآنی و عترتی بر سیره اخلاقی عرفانی وی حاکم بود.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان اینکه سیر و سلکوک آیت الله خوشوقت مبتنی بر فقه شیعه بود، تصریح کرد: یعنی عرفان عملی وی توضیح المسائلی و رساله ای بود، مرحوم آیت الله خوشوقت بر این مسئله بسیار تاکید داشت و آن را شاه کلید سعادت و ورود به خانه معنویت و معرفت حقیقی می دانست.
وی درباره جایگاه علمی این معلم بزرگ اخلاق ابراز کرد: مرحوم آیت الله خوشوقت انسانی متعلم و آموزش دیده بزرگانی چون علامه طباطبایی بود علاوه بر این بر فلسفه، عرفان نظری و حکمت اشرافی جامع داشت. البته تا جایی که می دانم جز برخی رسائل و مکتوبات منتشر نشده وی بیشتر بر تعلیم شفاهی تاکید داشت یعنی عالمی شفاهی بود نه کتبی.
حجت الاسلام رودگر افزود: مرحوم آیت الله خوشوقت بجای نگارش کتاب و مقاله به سخن میدان جولان می داد و ناگفته های فراوان به ویژه در عرصه عرفان عملی داشت. وی در عین آنکه عرفان خوانده بود و بر آن تسلط داشت منتقد عرفان های مسطلح مثل عرفان ابن عربی و شاگردان و علاقه مندان بود. در حقیقت وی به عرفان با دیدی اجتهادی انتقادی می نگریست نگاهی که در جامعه علمی امروز ما کمتر دیده می شود.
سردبیر فصلنامه کتاب نقد با اشاره به اتکای آیت الله خوشوقت به عرفان قرآنی و عترتی عنوان کرد: وی معتقد بود نمی توان عرفان سنگین با ادبیات خاص را بین مردم رواج داد بلکه باید عرفان برخاسته از قرآن و عترت (ع) را که نگاه کارکردگرایانه دارد ترویج کرد.
وی با بیان اینکه آیت الله خوشوقت قبل و بعد از انقلاب یار و همراه امام و رهبری بود، خاطرنشان کرد: از سجایای اخلاقی وی سکوت بود یعنی سخن نمی گفت مگر بالضروره و آنهم کوتاه و گزیده؛ در واقع وی مصداق عینی حیات طیبه قرآنی بود.
شایان ذکر است، آیت الله خوشوقت در سفر عمره مفرده به دلیل نارسایی تنفسی دچار بیماری شد و پس از 17 روز بستری شدن در بیمارستان ملک فیصل ریاض، صبح چهارشنبه، دوم اسفند دعوت حق را لبیک گفت.
پایان پیام/