بهزادی:قاعده تصادف روابط خانوادگی را آسیب شناسی می کند

به گزارش خبرنگار شبستان،آخرین نشست پرسخ و پاسخ چهارمین روز سی و یکمین جشنواره فیلم فجربه فیلم سینمایی "قاعده تصادف"تعلق داشت که با حضور بهنام بهزادی (کارگردان)‌، امین جعفری (مدیر فیلم‌برداری)، یدالله نجفی (صدابردار) و اشکان خطیبی، مهرداد صدیقیان، امیر جعفری (بازیگران) در سالن سعدی مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
 

بهنام بهزادی در این نشست ابراز خرسندی از اینکه فیلم را در کنار اهالی رسانه دیده،درباره مخاطب این فیلم گفت: مخاطب فیلم من مخاطبی است که سینما را هنر می‌داند نه سرگرمی. افرادی که دوست ندارند راه‌های رفته و تکراری را در سینما تکرار کنند و شاهد آنها باشند فرم و محتوا برایشان اهمیت دارد هرکسی که سینما را ‌می شناسند می‌تواند مخاطب فیلم من باشد.

او درباره دلیل ساخت این فیلم گفت: پس از ساختن فیلم "تنها دو بار زندگی می‌کنیم" که متأسفانه دو سال تأخیر در اکران آن پیش آمد و مشخص نبود که فیلم توقیف است یا مشکلی دیگری دارد به فکر ساخت فیلمی درباره جوانان افتادم از همان سال‌ها تحقیقات را آغاز کردم تحقیقاتی مفصلی که از 500 والدین و جوانان تحقیق کردم و پایشی کیفی انجام دادم. تحقیقات اینترنتی مدتی زیادی را از وقتم گرفت اما به مرحله‌ای رسیدم و احساس کردم که جوانان را به خوبی می‌شناسم. بارها و بارها فیلم‌نامه را بازنویسی کردم.

وی درباره ایده پلان سکانس در فیلمش گفت: ایده پلان سکانس بخشی از فرم کلی فیلم‌نامه است که در سناریو و ساختار کلی فیلم آن را در نظر گرفته بودم بخشی نبود که آن را به فیلم اضافه کنم. شخصاً‌ تصورم این است که فیلم‌نامه با خود فرم و شکل ساخت را همراه دارد.

او به نقش خانواده در "قاعده تصادف"اشاره کرد و گفت: این فیلم آسیب‌شناسی روابط خانوادگی است و ارتباط بین جوانان و والدین را بررسی می‌کند و ما تلاش کردیم بتوانیم درک متقابلی از رابطه جوانان و والدین را در فیلم نشان بدهیم.

امیر جعفری درباره بازی خود در این فیلم گفت: فیلم‌نامه از اردیبهشت‌ماه قرار بود تولید شود اما آبان‌ماه جلوی دوربین رفت. دو ماه تمرین کردیم و در خلال تمرین به نقش نزدیک شدم و به عقیده من این فیلم به موقعیت خانواده لطمه‌ای نمی‌زند بلکه نگرانی پدر از وضعیت فرزندش در فیلم به خوبی دیده می‌شود.

امین جعفری مدیر فیلمبرداری درباره تکنیک دوربین روی دست فیلم گفت:‌ استفاده از تکنیک دوربین روی دست به دلیل واقعی دیدن فیلم و اتفاقات درون آن بوده است زیرا معتقد بودیم چشم انسان ثابت نیست و حرکت می‌کند.برای اینکه یک نگاه ناظر را در فیلم دنبال کنیم از تکنیک دوربین روی دست استفاده کردیم با امکانات و شرایطی که در اختیار داشتیم.

او در ادامه درباره نورپردازی فیلم نیز گفت: نورپردازی را هم سعی کردیم به سمت کارهای واقعی و رئال ببریم نور را به گونه‌ای طراحی کردیم که در زندگی واقعی وجود دارد البته رنگ‌ها در نمایش فیلم به هم ریخت.

اشکان خطیبی درباره حضور خود در "قاعده تصادف" گفت: در ابتدا باید عذرخواهی کنم از بازیگرانی که نتوانستند روی سن بیایند این کاری گروهی و جمعی بود. خوش شانس بودم که در این گروه حضور داشتم با تمام مشغله و گرفتاری‌هایی که داشتم از جمله حضور در تئاتر کار را پذیرفتم.

مارتین شمعون‌پور سازنده موسیقی و یکی از بازیگران فیلم گفت: برای بازی زحمت زیادی نکشیدیم هرچه زحمت برعهده کارگردان و دیگر بازیگران بود اما در مورد موسیقی من سازنده موسیقی تئاتر نیز هستم و برای ساخت موسیقی از فضای تئاتر استفاده کردم من موسیقی را فراتر از اجرا ندیدم برخلاف سایر موسیقی‌های فیلم که با یک اتفاق آغاز یا پایان می‌یابد ما براساس تمرین درون فیلم موزیک را تنظیم می‌کردیم.

در ادامه این نشست بهزادی درباره تئاتری بودن میزانسن‌های فیلم گفت: هر فیلمی ساختار و فرم کلی دارد در این فیلم گروهی از بچه‌های تئاتر را می‌بینم و باید انگاره‌های تئاتر را در فیلم ببینیم و به ذهن بیننده این انگاره‌ها متبادر شود. خوشحالم هنری مانند تئاتر در کارم دیده می‌شود. من خودم تئاتر را بسیار دوست دارم اما در فیلم سعی کردم علاوه بر استفاده از انگاره‌های تئاتر از امکانات سینما نیز بهره بگیریم تئاتر بستری برای روایت داستان ما بود.

یدالله نجفی صدابردار درباره سختی های کار پلان سکانس در این فیلم گفت: در این کار رشید دانش 95 درصد صداها را گرفت و البته با هم مشورت می‌کردیم پلان‌های طولانی کار را ساخت می‌کند اما اینجا باید از تلاش و زحمات امیرحسین قاسمی که به دقت و ظرافت صداگذاری کرد تشکر کنم.

مهرداد صدیقیان هم درباره بازی خود گفت: ما در این کار گروه بازیگری بودیم و اینجا باید از محمدرضا غفاری تشکر کنم که به سهم خود به من خیلی کمک کرد کار ما شبیه کار گروه‌های تئاتری بود هر کسی به نوبه خودش به دیگری کمک می‌کرد من در ارائه نقش سعی کردم بخشی از رفتارهای خودم را به آن اضافه کنم تا باورپذیرتر جلوه کند.

بهزادی در خاتمه درباره بازی‌ها توضیح داد: دو ماه تمرین داشتیم سعی کردیم بازی‌های قابل قبول و یک دستی ارائه دهیم اگر جایی احساس می‌شود بازی خوب نیست من باید تکرار یا تصحیح می‌کردم اما سعی کردیم بازی‌های یکدستی را ارائه دهیم.
 

پایان پیام/