سینمای هدفمند

به گزراش خبرگزاری شبستان، در حالی که بحث این روزهای کشور شروع شدن یا نشدن فاز دوم هدفمندی یارانه هاست، نگاه به اثرات فاز اول هدفمند کردن یارانه‌ها در سه بخش تولید، توزیع و اکران د رحوزه سینما نه تنها خالی از لطف نیست، بلکه تصویر روشن تری از اثرات هدفمند کردن یارانه ها در فاز دوم در «سینما» ارایه می‌دهد. آنچه امیرحسین علم الهدی، در یادداشت‌های متوالی در صفحه آخر روزنامه اعتماد به آن پرداخته است.

در بخش اول این یادداشت ها سرفصل تولید مورد بررسی قرار گرفته است، به این ترتیب که در جریان هدفمندی یارانه ها حوزه تولید فیلم های سینمایی به لحاظ هزینه ها تا چه حد دچار نوسانات شدند. به گفته نویسنده اعداد و ارقامی که در این بخش ارائه شده کاملابرگرفته از آماری است که در سینمای ایران موجود و اهالی آن در این سال ها طبق همین ارقام و اعداد امور مربوط به تولید فیلم را پیش برده اند.

تولید
حسب بررسی های صورت گرفته میانگین قیمت تولید یک فیلم حدود 500 میلیون تومان در زمان قبل از شروع هدفمند کردن یارانه ها بوده است و این عدد در سال اول این فاز «آذر 89 تا آذر90 » با رشد 50 درصدی به حدود 750 میلیون تومان بالغ شده است. عمده رشد هزینه به دستمزد بازیگران در مرحله اول «بازیگران اصلی سینما در این سال به طور میانگین هر کدام 70 تا 100 میلیون تومان دستمزدشان بوده است»، در مرحله بعد عوامل اصلی تولید فیلم همانند کارگردان، تهیه کننده و فیلمبرداری و صدابردار و... بوده است و در مراحل بعدی هزینه غذا و ایاب و ذهاب و اجاره تجهیزات و لوکیشن و… است و در ادامه هزینه پس از تولید نیز از این رشد به نسبت هزینه هایش بی نصیب نبوده است. در سال دوم هدفمند کردن یارانه ها «آذر 90 تا آذر 91 » شاهد افزایش 100 درصدی هزینه ها به نسبت سال شروع هدفمند کردن یارانه ها بوده ایم و میانگین هزینه تولید یک فیلم به حدود یک میلیارد تومان رسیده است «بازیگران اصلی سینما برای یک فیلم سینمایی حدود 100 تا 150 میلیون تومان دستمزدشان در این سال بوده است» و سایر هزینه ها نیز در این سال به نسبت هزینه سال مبدا افزایش داشته اند. در حوزه تولید با توجه به شکست 95 درصدی اقتصادی فیلم ها در حوزه اکران و... عوامل اصلی ترجیح می دهند در هزینه تولید فیلم ها نه تنها مشارکت نکنند و همچنین بالطبع مشارکت در درآمد فیلم ها، اکثریت بالاتفاق عوامل ترجیح می دهند دستمزد های خود را در زمان تولید تسویه کنند و سرنوشت فیلم را به سرمایه گذار اصلی خود بسپارند و بازهم اکثر 95 درصدی تهیه کننده و کارگردان فیلم ها نیز ترجیح می دهند از این روش استفاده کنند و دستمزدشان را به عنوان یک مجری طرح با سرمایه گذار اصلی محاسبه و تسویه کنند. هزینه دستمزد کارگردان در سال دوم هدفمند کردن یارانه ها حدود 100 تا 150 میلیون تومان و تهیه کننده هم تقریبا به همین میزان است.

توزیع
میانگین هزینه توزیع و پخش فیلم در سال قبل از شروع هدفمند کردن یارانه ها حدود 50 تا 80 میلیون تومان بوده است که بیشترین هزینه به ترتیب مربوط به حوزه آماده سازی فیلم ها «تهیه پزتیو و هزینه لابراتوار» و در مرحله بعد تبلیغات تلویزیونی و سپس تبلیغات محیطی و تبلیغات کاغذی بوده است. در سال اول اجرای این طرح مواجه می شویم به افزایش 100 درصدی هزینه پخش که بین 100 تا 150 میلیون تومان بوده است و در سال دوم چنانچه یک فیلم می خواست به کف استاندارد توزیع یک فیلم دست پیدا کند به حداقل هزینه 200 میلیون تومانی نیاز داشته است و الان در وضعیت سال سوم چنانچه بخواهیم فیلمی به این روش خود را (سال 1392 ) نزدیک کند به حدود 250 تا 300 میلیون تومان هزینه نیاز خواهد داشت. هزینه خرید و چاپ یک کپی پزتیو فیلم در سال جاری به حدود 2 میلیون و 500 هزار تومان رسیده است در صورتی که این رقم در سال 89 قبل از آغاز هدفمند کردن یارانه ها با هزینه 800 هزار تومانی مواجه بوده است. هزینه اجاره یک تابلوی تبلیغات شهری در سال 1389 حدود 350 تا 400 هزار تومان و الان رسیده ایم به 1 تا 1 میلیون و دویست هزار تومان برای 1 تابلو 3 در 4 متر مربع ! هزینه تبلیغات تلویزیونی که امکان دیده شدن داشته باشد حدود 60 تا 80 میلیون تومان در سال جاری حداقل است و در سال 89 با رقم حدود 20 میلیون تومان بوده است.

اکران
هزینه سینماداری یا مراکز نمایش فیلم ها بیشترین میزان افزایش هزینه ها را «حدود 400 درصد افزایش هزینه ها» در میان تولید و توزیع سینما داشته اند و به طور مثال هزینه برق و گاز یک سینما در سال قبل از شروع فاز اول حدود 300 تا 500 هزار تومان بوده است و در سال جار ی به بیش از 2 تا 3 میلیون تومان رسیده است. هزینه نیروی انسانی و پشتیبانی تجهیزات سینماها نیز با افزایش قابل توجه مواجه بوده اند. هم مقامات دولتی و هم مقامات صنفی منتسب به دولت از سال 1390 به عنوان سال خوب سینما یاد می کنند! فقط کافی است که به آمار میزان مخاطب و فروش نگاهی بیندازیم متوجه می شویم که این سال خوب، سرابی بیش نبوده است که میزان فروش سینمای ایران در سال 88 ، 36 میلیارد تومان و با مخاطب 18 میلیون مخاطبی و در سال 89 با فروش 29 میلیارد تومانی و مخاطب حدود 10 میلیون نفری و در سال 90 با مخاطب 14 میلیون نفری و فروش 35 میلیارد تومانی، خب میزان افزایش هزینه های 3 بخش را در سال 90 محاسبه کنید و میزان فروش سینما ها را ایضا و میزان هزینه این 3 بخش را هم با فروش سینماها در طول سال 88 و 89 نیز محاسبه نمایید. در سال 88 و 89 و تا حدودی 90 وضعیت پول در گردش نمایش خانگی (حدود 150 تا 400 میلیون میزان خرید رایت یک فیلم در این سال ها بوده است) را محاسبه نمایید و در سال 91 نیز وضعیت اقتصادی این حوزه را که به صفر نزدیک گردیده است محاسبه فرمایید!

اما مهم ترین معضل حوزه نمایش در فاز اول هدفمند کردن یارانه ها، افزایش هزینه خانوار ها برای حوزه فرهنگ و بالاخص سینما است.
 

پایان پیام/