به گزارش خبرگزاری شبستان از تهران، براساس نتایج سرشماری سال 1390، استان های تهران و البرز به ترتیب با890 و 471 نفر جمعیت در هر کیلومتر مربع متراکم ترین استان های کشور به لحاظ جمعیتی محسوب می شوند. میانگین تراکم جمعیت در کل کشور برابر با 46 نفر در هر کیلومترمربع است.
استان تهران با 13هزار و 692 کیلومترمربع وسعت حدود 16درصد از جمعیت کشور را در خود جای داده است.
استان های سیستان و بلوچستان و کرمان با بیش از 180 هزار کیلومتر مربع دارای بیشترین وسعت در میان استان های ایران هستند. استان قم با 11 هزار کیلومتر مربع کمترین مساحت را در میان استان های کشور دارد.
تراکم انبوه جمعیت در یک منطقه تبعات ناگواری برای شهروندان آن منطقه به دنبال دارد که شاید مهم ترین آن را بتوان افزایش آسیب های اجتماعی عنوان کرد.
جمعیت متراکم در یک منطقه جغرافیایی، فشردگی جمعیت را به لحاظ اسکان، افزایش ترافیک، آلودگی زیست محیطی و صوتی، تجمیع و ناهماهنگی فرهنگ های متفاوت به دلیل مهاجرت قومیت های گوناگون، عدم دسترسی به مسکن مناسب، آشکاری تضاد میان غنی و فقیر و بسیاری از موارد دیگر تبعات اجتماعی را در بر دارد.
یکی از مصادیق مهم توسعه، توزیع عادلانه ثروت و امکانات است، زیرا توسعه بدون دستیابی به زندگی شایسته برای آحاد جامعه، کاری عبث و بیهوده است.
کارشناسان اقتصادی و اجتماعی بر این باورند که آمایش سرزمین باید با تمرکز بر استان هایی با تراکم جمعیتی پایین انجام شود تا بتوان به توزیع عادلانه ثروت مبادرت کرد.
هم اکنون در بسیاری از استان های کشور وجود زمین های وسیع و دور از شهرهای بزرگ به خوبی امکان استفاده از کارخانه های صنعتی با فناوری سرمایه محور را فراهم می سازد که با اندکی برنامه ریزی می توان از این زمین ها در جهت توسعه صنعتی یاری گرفت.
استفاده بهینه از زمین به قصد توسعه بخش های کشاورزی و صنعتی نه تنها می تواند منجر به اشتغال شود، بلکه مهاجرت معکوس از شهرهای بزرگ را به شهرهای کوچک تر فراهم می سازد.
بی تردید با اندکی تدبیر در خصوص شهرهای کوچک می توان از انبوهی جمعیت در یک استان جلوگیری کرد.
پایان پیام/
نظر شما