جای قاضی حسین احمد خالی است

قاضی حسین احمد از نسل اندیشمندان بزرگ شبه قاره هند بود که ندای وحدت مذاهب اسلامی را فریاد می‌زد.

به گزارش خبرگزاری شبستان، یکشنبه هفته گذشته،، قاضی حسین احمد، اندیشمند بزرگ پاکستانی در سن 74 سالگی بر اثر عارضه قبلی درگذشت، اندیشمند مجاهدی که فقدان‌اش از نگاه هر عالم اسلامی ضایعه‌ای بزرگ برای مسلمانان شبه قاره هند و جهان اسلام است.

قاضی حسین احمد در 12 ژوئن سال 1938 در منطقه زیارت ایالت سرحد سابق، خیبر پختونخواه فعلی به دنیا آمد. پدرش، مولانا قاضی محمد عبدالرب، یکی از علمای برجسته شبه قاره هند که هم‌دوره با ابوالاعلی المدودی بود و همچنین نمایندگی مسلمانان را در ایالت سرحد بر عهده داشت.

قاضی حسین احمد پس از طی دروس ابتدایی و متوسطه وارد دانشگاه علوم اسلامی پیشاور شد و با معدل عالی از آنجا فارغ‌التحصیل شد و پس از آن، مدرک کارشناسی ارشد جغرافیا را نیز کسب کرد.

وی در سال 1970 به عضویت حزب جماعت اسلامی درآمد و از سال 1978 تا سال 1987 معاون حزب شد و سرانجام پس از «ابوالاعلی مدودی» و «میان طفیل محمد» رهبری حزب را از سال 1987 تا سال 2009 بر عهده گرفت و در این سال جای خود را به «سید منور حسن» داد.

قاضی حسین احمد چندین دوره نمایندگی سنا و مجلس را نیز تجربه کرد اما در سال 2007 از سمت نمایندگی مجلس استعفا کرد.

وی در زمان اشغال افغانستان به دست نیروهای شوروی سابق، اقدامات و تلاش‌های گوناگونی کرد، تلاش‌هایی که برای نجات مسلمانان افغانستان از زیر یوغ نیروهای کمونیست صورت می‌گرفت. مجاهدان افغانی همیشه به او پشت‌گرم بودند و پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان او بود که به دولت تازه کمک می‌کرد و از آن حمایت می‌کرد و مرحوم برهان‌الدین ربانی نیز از مساعدت‌های او بی‌بهره نبود.

تأکید بر وحدت مسلمانان و دوری از افتراق و چند دستگی

هر چند وی سنی مذهب بود اما همیشه بر طبل اتحاد و همدلی مذاهب اسلامی می‌کوبید و واقعا در این راستا فعالیت می‌کرد. آخرین اقدام او در اینباره تشکیل شورای همبستگی ملی در سال 2012 م (2 خرداد 1391) در پاکستان بود. در این مقطع زمانی قاضی حسین احمد با گردآوری بیش از 30 حزب و گروه مذهبی معتدل پاکستانی و برگزاری جلسه‌ای با حضور علمای شیعه و سنی در اسلام‌آباد، این شورا را تشکیل داد و خود او نیز به عنوان اولین رییس این شورا انتخاب شد، شورایی که در اساسنامه خود برقراری سیستم اسلامی در کشور و دوری از خشونت‌های فرقه‌ای و مذهبی را به عنوان 2 اصل اساسی مورد تأکید قرار داد.

مشی مرحوم قاضی حسین، تأکید بر اعتدال و دوری از گروه‌های تکفیری بود. به باور او مسلمانان به جای اینکه روحیه شهادت‌طلبی را علیه یکدیگر استفاده کنند باید علیه دشمنان استفاده کنند، البته نظرات او درباره رعایت اعتدال و تحمل مذاهب به مذاق گروه‌های تندرویی مانند حرکت طالبان خوش نیامد و طالبان که چند ماه گذشته برهان‌الدین ربانی را در افغانستان ترور کرده بود در آبان سال جاری نیز به جان قاضی سوء قصد کرد اما او از این ترور جان سالم به‌در برد.

قاضی حسین احمد و بیداری اسلامی

با شروع جنبش‌های بیداری اسلامی در منطقه و در بخش بزرگی از جهان اسلام، قاضی حسین احمد وظیفه جدیدی بر دوش خود می‌دید و آن فعالیت هر چه بیشتر و گسترده‌تر در جهت بیداری و آگاهی مسلمانان است. با تشکیل مجمع بیداری اسلامی در تهران، وی به تهران آمد و عضو شورای مرکزی مجمع جهانی بیداری اسلامی شد و در راستای پی‌گیری اهداف مجمع، اهتمام ویژه داشت.

در اولین نشست شورای مرکزی مجمع جهانی بیداری اسلامی که در پاییز سال گذشته در تهران و با حضور 30 نفر از دیگر اعضا از کشورهای مختلف اسلامی، در حالی که قاضی حسین احمد در مقابل دوربین‌ها و در شورا با زبان فارسی مشغول سخنرانی بود به یکباره دچار مشکل جسمی می‌شود و با اینکه از او انتظار نبود که جلسه را ادامه دهد با اصرار خود تا انتهای اجلاس شورا در آن حضور مؤثر داشت و این واقعه و پی‌گیری‌های مختلف او در زمینه انجام مصوبات مجمع، نشان از علاقه ویژه او به انجام تکلیف داشت.

اعلام آمادگی برای کمک به حل بحران سوریه

قاضی حسین احمد در مهرماه سال 1391، برای آخرین بار به تهران سفر کرد. در این سفر پرشورتر و چابک‌تر به نظر می‌رسید. با شور و علاقه از تشکل جدیدی به نام شورای همبستگی ملی در پاکستان صحبت می‌کرد، به راحتی می‌شد برق چشمانش را از این توفیق الهی دید و آماده بود که کار جدیدی را شروع کند و در جلسه‌ای که با دبیر کل مجمع جهانی بیداری اسلامی داشت درباره بحران سوریه صحبت می‌کرد و شیوه موجود در بحران سوریه نمی‌پسندید و از اینکه مردم بی‌گناه به دست گروه‌های تند‌رو کشته می‌شد، ناراحت و غمگین بود؛ لهذا پیشنهاد داد که با طرف‌های درگیر به گفت‌وگو بنیشیند و از کشورهای عربی منطقه و ترکیه بخواهد که مشکل به شیوه‌ای دیگر حل شود.

وی قصد اصلاح امور مسلمین داشت ولی تقدیر الهی، قضا و قدر دیگری را معین کرده بود و سرانجام این عالم مجاهد در بامداد روز یکشنبه 10 دی 1391 ترک دیار فانی کرد.

پایان پیام/
 ن.یسنده: حسین هواسی

کد خبر 216398

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha