ما کوی تو به عالم امکان نمی دهیم حسین!

اربعین یک واژه نیست؛ کتابی قطور و پرماجراست. کتابی که گذر زمان و حادثه‏های زمین، هرگز نمی‏تواند نوشته‏های آن را محو کند و کهنگی در آن راه ندارد. <BR>

خبرگزاری شبستان؛اربعین حسینی، جویبار همیشه جاری عاشورا و روز زیارت مرقد عاشوراسازان است. عاشورا و اربعین، نقطه ابتدا و انتهای عشق نیست؛ بلکه چله عارفانه تشیع سرخ علوی است. عاشورا تا اربعین، نقطه اوج عشق حسینی است و در این چهل روز، حسین(ع) تنها سخن محافل است تا در طول عمر انسان، بهانه بیداری و ظلم‏ستیزی باشد.
عاشورا، زمانه خون و ایثار است و اربعین، بهانه تبلیغ و پیمان. در عاشورا، حسین(ع) با تاریخْ سخن گفت و در اربعین، تاریخ پای درس حسین(ع) نشست. اربعینْ فرصتی برای اعلام همبستگی با عاشوراست. هر اربعین حسینی، قاصد حماسه ای ماندگار، پیامدار استعلای ایمان، نشانه‏ای از شکوه عشق، و برگ همیشه سبزی بر درخت هماره سرخ شهادت است.
روز بیستم صفر روز اربعین و به قول شَیْخَیْن روز رُجُوع حرم امام حسین علیه السلام است از شام به مدینه و روز وُرُود جابربن عبدالله انصارى است به کربلا به جهت زیارت امام حسین علیه السلام و او اول زائر آن حضرت است.

زیارت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در این روز مستحب است و از حضرت عسکرى علیه السلام روایت شده که فرمود علامات مؤمن پنج چیز است؛ پنجاه و یک رکعت نماز فریضه و نافله در شب و روز گذاردن، زیارت اربعین و انگشتر بر دست راست کردن و جَبین را در سجده بر خاک گذاشتن و بِسْمِ اللهِ الرحْمنِ الرحیمِ را بلند گفتن.
و شیخ در تهذیب و مصباح زیارت مخصوصه این روز را از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده که در مفاتیح الجنان و در باب زیارات نقل شده است.

پایان پیام/

کد خبر 213155

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha