به گزارش خبرگزاری شبستان، ساخت و پخش سریال‌های طنز از تلویزیون آن هم به صورت شبانه، تجربه‌ای نیست که همه کارگردان‌ها و نویسندگان از آن سر بلند بیرون آمده باشند. بسیارند سریال‌های طنزی که به فراموشی رفته‌اند و یا اکنون به معیار سنجش دیگر سریال‌های تبدیل شده‌اند، حال یا به جهت خوش ساخت بودن و یا از فرط ناپختگی.
مجموعه «میلیاردر» علیرضا امینی که این شب‌ها از شبکه اول سیما پخش می‌شود برای کارگردان سریال پلیسی «سقوط آزاد» تجربه‌ای متفاوت است که مجال آزمون سریال طنز را فراهم کرده. او که در سینما آثاری قابل تاملی چون «استشهادی برای خدا»، «هفت دقیقه تا پاییز» و «انتهای خیابان هشتم» را ساخته حال برای ثبت طنزی قابل قبول خیز برداشته است.
اما اینکه این اثر «از هر لحاظ اثری معیارمند، حرفه ای و ماندگار است یا نه» موضوعی است که احمد صبریان در یادداشتی که امروز در صفحه فرهنگی روزنامه خراسان به چاپ رسیده به آن پرداخته است. به عقیده او «امینی تا این جای سریال با داستانی جذاب و سهل و ممتنع تماشاگران بسیاری را پیگیر داستانش کرده است، اما چنین به نظر می رسد هنوز برای قضاوت و صدور حکم نهایی زود است»!
این نویسنده ابتدا به داستان یک خطی سریال پرداخته و نوشته است: «علیرضا امینی در «میلیاردر» داستانی ساده و یک خطی را دستمایه اثرش قرارداده است. جوانی (بهادر با بازی سامان گوران) با تلاش بسیار موفق به یافتن کار در شرکتی بازرگانی شده که به صورت خانوادگی اداره می شود و کارکنان آن به سبب زد و بندهای بسیار با حضور وی مخالفند و همین ناسازگاری ماجراهایی را رقم می زند. ابتدا قرار بود میلیاردر را «مسعود کرامتی» کارگردانی کند و حتی چند قسمت آن جلوی دوربین رفت. اما بنا به دلایلی که حاشیه های بسیاری را برای این سریال به همراه داشت، کارگردانی آن به «علیرضا امینی» سپرده شد. امینی نیز پس از بازنویسی فیلم نامه، جابه جایی بازیگران و عوامل فنی پشت دوربین کارگردانی «میلیاردر» رفت. متاسفانه در بیشتر تولیدات طنز تلویزیونی برنامه سازان رگ مخاطب آسان پسند را در دست می گیرند و با هدف سرگرم ساختن او از معیارهای حرفه ای و ساختارمند، فاصله می گیرند و در دام ساده انگاری و سطحی پسندی گرفتار می شوند».
به زعم نویسنده اما «میلیاردر» ازجمله سریال هایی است که خوشبختانه به صرف سرگرمی سازی انتظارات سطحی، ساده و کم عمق مخاطب را نشانه نگرفته است و به شعور او توهین نمی کند. چرا که در «میلیاردر» مشکلات خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی به شکل نسبتاً هوشمندانه ای مطرح می شود و کم تر در دام لودگی می افتد.
نگارنده این سطور که سریال را طنزی هوشمند می داند در ادامه تاکید می‌کند: «امینی تلاش دارد، سریالش در فضای تلخ و اندوه بار سریال های در حال پخش زنگ تفریحی باشد برای مخاطبی که یکی از نقش های مهم تلویزیون را سرگرمی سازی سالم می داند.«میلیاردر» با پرهیز از شوخی های جلف، سبک، کلامی و رفتاری و با چینش داستان های فرعی سریال، دقایق لذت بخشی را برای مخاطب فراهم آورده است. به گونه ای که می توان مدعی شد تا این جای کار با تمام کاستی هایش به لحاظ فرم داستانی، شخصیت پردازی، ساختار تکنیکی، حرفه ای و...، اثری نسبتاً آبرومند است. اگرچه کم تر مورد پسند مخاطب حرفه ای و سخت پسند قرار گرفته است. یادمان نرود زمان قاضی خوبی است که بدون حب و بغض به داوری می نشیند و پرونده «میلیاردر» هم در این محکمه بررسی و بایگانی خواهد شد. تا چه پیش آید»!
در کنار این محاسن، نویسنده در ادامه از «داستانک‌هایی که بر داستان تحمیل شده‌اند» گلایه می‌کند و می‌نویسد: «سریال «میلیاردر» فضایی شلوغ دارد و آدم های داستان، نماینده شخصیت ها و تیپ های مختلف جامعه هستند. البته فیلم نامه سریال، ساختار و انسجام لازم و کافی ندارد با
این وجود تا چند قسمت نخست سریال مخاطب در درک داستان، آدم ها، رخدادها و ماجراهای فرعی سردرگم نمی شود.اما با افزوده شدن داستانک هایی فرعی که با پیرنگ داستان پیوندی ندارند و هر کدام راه به جایی می برند بیننده حیران و سرگردان می ماند که با کدام شخصیت همراه شود و کدام داستان را پیگیری کند. فضای شلوغ داستان، شخصیت پردازی های ناکافی آدم هایی چون داماد فرجام (علیرضا کمالی نژاد)، تیرداد (نیما شاهرخ شاهی)، آذر (سحر زکریا)، پدر بهادر (مجید مظفری)، نامزد بهادر (نرگس محمدی) و خسرو (رامین راستاد)، نمی تواند آنها را برای مخاطب باورپذیر کند، در حالی که شخصیت هایی چون فرجام (شریفی نیا)، سیمین (عاطفه رضوی)، بهمن (زهیر یاری) و بهادر (سامان گوران) حس همراهی مخاطب را برمی انگیزد. امینی در روایت داستانش به تعلیق و گره افکنی توجه کافی نداشته است به همین سبب کمتر موقعیت چالش برانگیزی برای گره گشایی مخاطب فراهم می کند و داستانک های فرعی به داستان تحمیل شده است و هیچ ارتباط ویژه و معناداری با داستان اصلی سریال ندارد و درحکم وصله نچسبی است که حذف آنها نه تنها به ساختار میلیاردر صدمه نمی زند بلکه از حواشی و زواید آن می کاهد. محمدرضا شریفی نیا، عاطفه رضوی، نیما شاهرخ شاهی، سامان گوران، زهیر یاری، رامین راستاد و علیرضا کمالی نژاد بازی های تحسین برانگیز و قابل قبولی ارائه داده اند. همان گونه که بازی های نرگس محمدی (نامزد بهادر)، مجید مظفری (پدر بهادر)، آرام جعفری (شیرین)، رامین راستاد (خسرو) و فریبا نادری (منشی شرکت) بیش از اندازه ساختگی، تصنعی و نچسب است».
در کنار همه اینها اما به عقیده نویسنده «کارگردان در نشان دادن روابط اغراق آمیزو پیچیده مدیریتی که با زد و بند خانوادگی و سوءاستفاده آمیخته موفق است. چرا که مخاطب ما به ازای واقعی آن ها را در جامعه دیده است. فیلم نامه در بیشتر موارد حفره هایی دارد که نتیجه آن تیپ شدن برخی آدم های داستان و خرده روایت های غیرمنطقی است که جز پر کردن زمان سریال کارکرد دیگری ندارند».
این یادداشت در پایان نتیجه می‌گیرد «اگرچه «میلیاردر» در مقایسه با انبوه سریال های گاه سطحی که موجبات تنزل سلیقه مخاطب را فراهم می کنند چند سر و گردن بالاتر است، اما در برخی موارد سلیقه سطحی مخاطبش را نشانه گرفته است. «میلیاردر» موفق تر از «سقوط آزاد» به نظر می رسد، اما متاسفانه نمی تواند به عنوان نقطه عطفی در کارنامه امینی به ثبت برسد».
پایان پیام/
نظر شما