به گزارش خبرگزاری شبستان، نمایش «هزار درنا» که درباره حادثه هیروشیمای ژاپن است از سوی دانش آموزان موسسه پژوهشی کودکان دنیا و زیر نظر مشاوران حرفه ای و متخصص شکل گرفته است. رکسانا مهرافزون که مربی‌گری این کار را به عهده داشته درباره این نمایش می‌گوید: «20 دانش آموز هشت تا دوازده ساله حضور دارند که به مدت چهار سال است که کار تئاتر را شروع کرده‌اند و این نمایش به عنوان یک پروژه آموزشی و پژوهشی آماده شده است».
اما همین پروژه آموزشی و پژوهشی به «غریب ترین رویداد همه تئاتر ایران» تبدیل شده است. کاری زیر نظر گروه مشاوران متشکل از اثباتی و احصایی و جلیله هیبتان (مشاوران طراحی لباس و صحنه) طناز طباطبایی(مشاور بازی)، جواد نمکی(مشاور آشنایی با تئاتر ژاپن)، محمد چرمشیر(مشاور متن)،آرش ابراهیمی فر(مشاور موسیقی)، نغمه یزدان پناه و شبنم صفایی(مشاور تحقیق و پژوهش)، مهدی صفایی نژاد و رکسانا مهرافزون(مشاوران اجرا)، الهه بخشی(مشاور حرکت) روی صحنه رفته است.
حسین معززی‌نیا، سردبیر ماهنامه «24» که معتقد است آنچه در این نمایش می‌بینیم «کاری است که همه تئاتر ما، دهه ها و دهه ها، در آرزوی انجام آن بوده است» در یادداشتی که در صفحه فرهنگ و هنر روزنامه اعتماد به چاپ رسیده سفارش کرده است که برای دیدن این نمایش « اشک ها و بغض‌هایتان را با خود ببرید». او درباه نمایش «هزار درنا» چنین نوشته است:
«1-«یانوش کورچاک»، نظریه پرداز لهستانیِ تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان، یک بار گفته بود: «دنیا را به دست کودکان و نوجوانان بسپارید و آسوده باشید که در جهانی امن، پر نشاط و پر از خلاقیت زندگی خواهید کرد». و «کارل اُرف»، موسیقیدان و خالق روش های علمی آموزش موسیقی به کودکان و نوجوانان، پرسیده بود: «اصلا بهتر نیست که همگی ما، برای همیشه کودک بمانیم؟». بی گمان او صدای «قیصر امین پور» شاعر را نشنیده بود که می گفت: «چه زود دیر می شود»، اما گویی«ماتوته»، قصه نویس کودکان و نوجوانان، این صدای حسرت آلود«امین پور» را شنیده بود که نوشت: «ما به کودکی و نوجوانی خود باز نخواهیم گشت، اما همیشه می توانیم به کودکان و نوجوانان بنگریم و شادمان باشیم، جهان درختی است که هربهار، دوباره، شکوفه می دهد».
2- اگر گذرتان به تالار «هنر» تهران بیفتد با غریب ترین رویداد همه تئاتر ایران رودررو خواهید شد. خواهید دید که بیست نوجوان یازده تا سیزده ساله تصمیم گرفته اند کاری کنند که همه تئاتر ما، دهه ها و دهه ها، در آرزوی انجام آن بوده است. آنها یک سال در کنار هم بوده اند. نمایش و ادبیات خلاق آموخته اند. به ضرورت تشکیل گروه تئاتر رسیده اند. با بودجه خودشان گروه نمایش «کودکان دنیا» را راه اندازی کرده اند. برای خودشان وظیفه و راهکار تعریف کرده اند. به این نتیجه رسیده اند که باید از نوشتن نمایشنامه تا کارگردانی و اجرای آن، فقط و فقط، به خودشان، به خلاقیت شان و به تجربه و دانشی که هر روز و هر روز در پی کسب آنند متکی باشند و اینک بعد از گذشت یک سال، «هزار درنا» خود را به صحنه می آورند تا ما تماشاگران آن باشیم و شادمان که درختِ جهان دوباره شکوفه داده است.
3- «گوردون واین» رییس خانه تئاتر کودک و نوجوان«فرانکفورت»، وقتی در جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، به تماشای نمایش «هزار درنا» نشست، با شوری غریب گفت: «شگفت زده شدم و بسیار آموختم». «واین» با سی سال تجربه در آموزش تئاتر به کودکان و نوجوانان شگفت زده می شود و می آموزد. «هزار درنا» به او چه آموخته است؟ او می گوید: «در مسیری از صمیمیت و خلاقیت این نوجوانان، تصویری دردمندانه دیدم از جهانی که ما بزرگسالان برای خودمان و کودکان مان ساخته ایم.»
3- اگر گذرتان به تالار «هنر» تهران افتاد، اشک هایتان را با خود ببرید و بغض هایتان را، اما روزمرگی هایتان را نه، تنش ها و عصبیت های زندگی در کلانشهر تهران را نه. نوجوانان نمایش«هزار درنا» اجازه ورود اینها را به شما نمی دهند. آنها تصمیم گرفته اند شما به آنچه در گذشته، در «هیروشیما» درد و رنج، اتفاق افتاده بنگرید. آنها تصمیم گرفته اند به شما بگویند: «جهان باید امن، پرنشاط و مالامال از خلاقیت باشد. » 16، 17، 18 و19 دی ماه به دیدار درخت جهان بروید که دوباره شکوفه داده است».
پایان پیام/
نظر شما