خبرگزاری شبستان: به چالش کشیدن حاکمیت ایران بر جزایر ابوموسی ،تنب کوچک و تنب بزرگ موضوعی است که هر از چندگاهی در راستای فضاسازی و تحت فشار قرار دادن ایران از سوی کشورهای متخاصم و بعضی کشورهای عربی مطرح می شود.در این نوشته به مستندات ایران در خصوص حاکمیتش بر جزایر سه گانه خواهیم پرداخت. کشورهای عراق، لیبی، الجزایر، یمن جنوبی، کویت، و امارات متحده عربی که در اتحادیه عرب عضویت دارند، در دسامبر ١٩٧١ شکایتی علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد مطرح کردند و بدون ارائه مدرکی ادعا نمودند که ایران این جزایر را اشغال کرده است. شورای امنیت در تاریخ ٩ دسامبر ١٩٧١ جلسه فوق العاده ای برای رسیدگی به این شکایت تشکیل داد و پس از بررسی کامل تصمیم گرفت پرونده آن شکایت را ببندد. این امر نشان می دهد مستندات اتحادیه عرب برای چنین ادعایی متقاعد کننده نبوده است.
موضوع این جزایر توسط انگلستان، پیش از تاسیس امارات متحده عربی بین ایران و شارجه حل شد، امارات متحده عربی نمی تواند بر خلاف نص صریح موافق قرارداد گام بردارد که پیش از تاسیس آن اتحادیه بین ایران و شارجه به وجود آمد، مگر آن که این قرارداد به هنگام تولد اتحادیه یا کشور جدید توسط آن اتحادیه کان بی اساس اعلام شده باشد. نه تنها کشور جدید التاسیس قرارداد امضاء شده توسط ایران و شارجه تحت نظارت بریتانیا (که هنگام در مقام دولت امارت تحت الحمایه عمل می کرد) را منتفی اعلام نکرد، بلکه شورای عالی اتحادیه در جلسه ١٢ می ١٩٩٢ خود تصمیم گرفت که تعهدات خارجی هر یک از اعضا در دوران پیش از تاسیس اتحادیه، تعهدات خود اتحادیه محسوب خواهد شد.
تفاهم نامه امضاء شده توسط ایران و شارجه در نوامبر ١٩٧١، یک قرارداد حقوقی است که به موجب قوانین بین المللی به هیچ مرجع ثالث حق دخالت نمی دهد. همچنین بازگرداندن دو جزیره تنب به ایران توسط بریتانیا بر اساس تفاهمی صورت گرفت که به موجب آن ایران هرگونه قرارداد کتبی در مورد آن جزایر را به تردید انداختن حاکمیت غیر قابل انکار خود بر آن جزایر قلمداد کرده بود. با این حال، شایان توجه است که نماینده دائم بریتانیا (مسوول روابط خارجی و دفاع سرزمینی امارات تحت الحمایه) در اجلاس ٩ دسامبر شورای امنیت سازمان ملل متحد اعلام کرد: "ترتیبات مربوط به جزایر که دولت او و دولت ایران در نوامبر ١٩٧١به آن دست یافته اند، مدل نیکوئی از حل و فصل اختلافات سرزمینی در دیگر نقاط جهان را به دست می دهد.
بررسی مستندات موجود نشان می دهد، تاریخ حاکمیت ایران بر خلیج فارس به اندازه قرن ها قدیمی تر از تاریخ کشور جدیدالتاسیس امارات است که سابقه استقلال آن به نیم قرن نمی رسد. جمهوری اسلامی ایران می تواند از ظرفیت های این جزایر به نحو احسن استفاده کرده و آن ها را به مناطق اقتصادی، تفریحی و تجاری تبدیل نماید.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/
نظر شما