به گزارش خبرگزاری شبستان، خداداد عزیزی عضو سابق تیمملی فوتبال ایران با بیان اینکه ورزشکاران زیادی را میشناسم که همواره در کارهای خیر پیشقدم هستند گفت: مردم وقتی میبینند که چهرههای ورزشی در راههای خیر پیشقدم میشوند به کارهای خیری مثل وقف و ایثار تشویق میشوند.
خداداد عزیزی در گفتوگو با ستاد خبری هفته وقف به دانش و اطلاعات خود را درباره وقف اشاره کرد و گفت: بچه که بودم، از پدر و مادرم چیزهایی درخصوص وقف میشنیدم. مثلا اینکه فلان مسجد را فلان شخص وقف کرده برای آخرتش یا مواردی از این قبیل.
وی افزود: «بعضی کارها ریشه در خاطرات بچگی دارد. مثل همین وقف. شاید معنی آن را خیلی متوجه نمیشدیم. اما میدیدیم و میشنیدیم عدهای برای کمک به فقرا یا برای آخرت شان مکانهایی را وقف میکنند. مدرسه ، بیمارستان یا مساجدی که به ما میگفتند وقف شده است و همین کلماتی که معنای آن را به طور کامل متوجه نمیشدیم، میشد خاطراتی که وقتی بزرگ تر میشدیم، معنای آن را به خوبی درک میکردیم. چراکه از بچگی، در تودر توی ذهنمان بود.»
بازیکن سابق تیمملی ادامه داد: «اما همه چیز به همین جا نباید ختم شود. به یک سری خاطرات بچگی که وقتی بزرگتر میشویم معنای آن را میفهمیم. چرا که هر چقدر جلوتر میرویم، میبینیم کمتر میدانیم. مثلا تا قبل از اینکه بگویید در ایران 750 نوع نیت وقف داریم، به ذهنم هم نمیرسید ممکن است این تعداد نیت وقف داشته باشیم و با وجود اینکه از بچگی در مورد وقف شنیده بودیم و چیزی نیست که امروز و دیروز در مورد آن شنیده باشیم، میبینم که اطلاعاتم در مورد آن بسیار بسیار اندک است و این نشان میدهد اطلاعرسانی درخصوص این امر خیر که میتواند گره از کار بسیاری از مردم نیازمند باز کند، خیلی کم است.»
مدیر فنی تیم فوتبال ابومسلم خراسان ادامه میدهد: «یکی از راههایی که میتواند اطلاعرسانی درخصوص وقف را افزایش دهد، ارتباط بین این امر خیر با ورزش است. ورزشی که این روزها، روی زشت آن به شدت زیر ذره بین است. اما وقتی به سوی معنویت پیش برود، روی زشت آن، کم وکمتر شده و حتی به جایی میرسیم که ورزش میشود همان ایده آلی که همه در ذهن و آرزوهایشان دارند. چرا که معنویات، به طور غیرارادی باعث پاک شدن ناپاکی ها میشود و این چیزی نیست که احتیاج به آزمون و خطا داشته باشد برای اثباتش.» غزال تیز پای فوتبال ایران همچنین اضافه کرد: «البته اینطور نیست که ورزش ما با این گونه کارها بیگانه باشد. ورزشکاران زیادی را میشناسم که همواره در کارهای خیر پیش قدم هستند. اما خیلی ها دوست ندارند نامی از آنها برده شود و ترجیح میدهند هرکاری که میکنند، بین خود و خدای خودشان بماند. چرا که بعضی چیزها درونی است.»
وی ادامه داد: «اما نمیتوانیم منکر این شویم که مردم ما از ورزشکاران الگو برداری میکنند و وقتی میبینند که ورزشکاران، در راههای خیر قدم برمی دارند، تشویق میشوند به انجام این قبیل کارها و به عبارتی دیگر میتوان گفت ورزش، صحنه خوبی است برای تبلیغ کردن در عرصه کارهای خیر و وقف و شناساندن آن به مردم.»
عزیزی اما در پاسخ به این سوال که آیا دوست دارید روزی در این راه قدم بردارید یا اینکه تا کنون شرایطی به وجود آمده که وقف کرده باشید میگوید: «دوست ندارم در این خصوص صحبت کنم. حتما همه دوست دارند کارهایی انجام دهند که علاوه بر خشنودی مردم و برداشتن باری از دوش آنها یا بازکردن گرهای از زندگیشان، باعث خشنودی خداوند هم بشود. اما این یک مسئله دلی و قلبی است و ترجیح میدهم درخصوص آن هیچ صحبتی نکنم. هرچه که هست یا خواهد بود، میماند برای من و خدای خودم. به هر حال هرکس یک سری مسائلی دارد برای خودش که فقط بین خودش و خدای خودش است و دوست ندارد هرگز و تحت هیچ شرایطی فاش شود و من هم دوست ندارم در این خصوص حرفی بزنم. اما مطمئنا هیچ چیزی دلنشین تر از این نیست که لبخندی روی لب کسی بنشانی و لبخند خدا را در رضایت بندگانش ببینی.»
پایان پیام/
نظر شما