خبرگزاری شبستان: صوت اذان سکوت را می‌شکافد، پرده ظلمت کنار می‌رود و صحنه نیایش و بندگی نمایان می‌شود. از هر سو شاخه‌های رودی که قرن‌هاست در تن جامه اسلامی روان است، رو به مرکز سقلی حرکت می‌کند که مسجد نام دارد.
اینجا صحنه هنرمندی مومنانی است که یک به یک در حریم یار وارد می‌شوند و به ترتیب قیام می‌بندند. صفوف نمازگزاران که گویی بخش جدای ناپذیری از معماری مسجد هستند، زیر گنبدی جمع می‌شوند که نگاه‌ها را به سوی تعالی و اوج سوق می‌دهد. محیط این نمایش جمع ضدین است؛ از خاک به افلاک، از قیام به سجود و از تکبیر به سکوت، همگی یک جا جمع‌اند و فریاد مکبر، آغاز نمایش بندگی را خبر می‌دهد.
امام جماعت در جایی ایستاده که قدمگاه رسول خداست(ص)، محراب هنوز نوای "فزت و رب کعبه" علی را انعکاس می‌دهد و در صحنه تاریخ جاری می‌سازد. گوش‌ها محسور این صداست که صف نمازگزاران می‌شکند و هماهنگی رکوع و سجودشان همدلی مومنین و مومنات را به تصویر می‌کشد.
هنگام قنوت ترکیبی از نور و صدا صحنه را فرا می‌گیرد. دست‌ها دو غنچه به هم پیوسته‌ای هستند که در طلب رحمت یار به جانب آسمان بلند شده‌اند. گویی دیگر این محیط سقفی ندارد و باران رحمت الهی فرو می‌ریزد و گلبرگ دستان و دل‌ها را توامان لبریز می‌کند. فضا آبستن حادثه‌ای است که 1400 سال است هر صبح و ظهر و شام تکرار می‌شود و همچنان بکر و پویا به حرکت خود ادامه می‌دهد. نمایش نیایش و بندگی با سلام امام به اتمام می‌رسد...
علیرضا محمدی
اینجا صحنه هنرمندی مومنانی است که یک به یک در حریم یار وارد می‌شوند و به ترتیب قیام می‌بندند. صفوف نمازگزاران که بخش جدای ناپذیری ازمعماری مسجدند، زیر گنبدی جمع می‌شوند که نگاه‌ها را به سوی تعالی سوق می دهند...
کد خبر 207081
نظر شما