به گزارش خبرگزاری شبستان، علی معلم، تهیه کننده و کارشناس سینما ، درباره تاثیرگذاری سینما بر سبک زندگی ایرانی و اهمیت پرداختن صحیح سینما به مسائل خانوادگی و روابط بین اعضای جامعه و ارجاع دادن آنها به سنت‌ها و سبک‌های زندگی اصیل ایرانی گفت: نمی‌توان به طور کلی گفت سینما سبک زندگی می‌سازد. چرا که تغییر سبک زندگی به مسائل بسیار کلان دیگری بستگی دارد اما سینما به عنوان یک هنر تاثیرگذار به شکل نهان می‌تواند الگوهایی را معرفی کند تا برای سبک زندگی صحیح موثر باشد.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «آل» افزود: اساس زندگی و نحوه زیست ایرانی مطمئنا مولفه و شاخص‌های مختص به خود را دارد که مناسبات رفتاری و سلوک مردمان این سرزمین را با دیگر کشورها متمایز می‌کند. البته جغرافیا و اِلمان‌های زندگی ایرانی در زمان امروز تغییر کرده و دیگر نمی‌شود با نشان دادن معماری سنتی و المانهای معمول زندگی اصیل ایرانی یک فیلم دغدغه‌مند اصیل ایرانی ساخت.
این روزنامه نگار ادامه داد: فیلم باید به وسیله شخصیت‌پردازی دقیق به کنش‌ها، شاخص‌های رفتاری اصیل ایرانی مانند احترام به بزرگان، کرامات انسانی، دین داری و ... بپردازد. نه تنها به وسیله جغرافیا و معماری خانه‌ها سعی در به تصویرکشیدن اصالت ایرانی داشته باشد.
وی ادامه داد: اینکه وقتی فیلمساز به طور مثال به طبقه بالای جامعه می‌پردازد و سبک زندگی آنها را به چالش می‌کشد با مخالفت عده ای روبه رو می‌شود برمیگردد به عدم تفاهم میان عده‌ای که معتقدند ناهنجاری‌ها و سبک‌های زندگی اشتباه را نباید عیان کرد و عده‌ای که معتقدند با دید اصلاحگر ناهنجاری‌هارا به وسیله سینما به چالش کشید و مود انتقاد قرار داد. اما واقعیت چگونه است؟ آیا اگر ناهنجاری‌ها را عیان نشوند و سرپوش بر آنها گذاشته شود تبدیل به هنجار می‌شوند؟ نمی‌شود همواره زندگی را عارفانه و عاشقانه روایت کرد چرا که آ نوقت ماهیت سینما با واقعیت جامعه در تناقض قرار می‌گیرد.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی « گاوخونی» افزود: به اعتقاد من اگر اثری آرمان و واقعیت را با هم تلفیق کند می‌تواند بر جامعه تاثیرگذار باشد. گاهی لازم است سینما جامعه را تکان دهد و نظر همه را به یک ناهنجاری جلب کند. سلایق جامعه هنری متعدد و متنوع است نمی‌شود با امر و نهی همه را مجبور کرد که در یک راستا فکر و اثرشان را تولید کنند. فیلمسازانی که با تحقیق و تعقل یک ناهنجاری اجتماعی، فرهنگی را در اثرش به چالش می‌کشد، آن اثر می‌تواند برای جامع حکم یک دارو داشته باشد و بسیار مفید عمل کند. اما متاسفانه الگوی زندگی سالم در ذهن مسئولین اغلب بسیار پیش ساخته و سطحی و کلیشه‌ای است.
تهیه کننده فیلم سینمایی « ازدواج به سبک ایرانی » افزود: البته گاهی فیلمسازان نیز کاملا به موضوعات نگاه سیاه یا سفید دارند و خاکستری نمی‌بینند. مثلا در سریال « کلاه پهلوی » موضوع کشف حجاب تقریبا بر مخاطب اثری برعکس می‌گذارد به طوری که در این سریال این موضوع کاملا دسیسه غرب و تحمیل عوامل آنها نشان داده شده در صورتی که مطمئنا برخی از مردم خودشان مستعد قبول این موضوع بوده‌اند و مدرن شدن را دوست داشته‌اند. اینکه سعی شود یک بعدی به موضوعات نگاه شود نتیجه منفی دارد.
وی ادامه داد: سینما می‌تواند مخاطب را به سنت‌های اصیل اسلامی و ایرانی ارجاع دهد و برای او یادآور رفتارهایی با اصالت ایرانی باشد. اما یادآوری سنت‌های ملی و مذهبی و تطابق آنها با مدرنیته در صورتی موفق عمل می‌کند که فیلمساز بتواند در این تلفیق یکطرفه اعمال نظر نکند و هردو را در زندگی امروز لحاظ کند. در این صورت تماشاگر با اثر ارتباط برقرار می‌کند. گاهی فیلمساز به لحاظ المانهای سنتی فیلمش در قرن هشتم سیر می‌کند و از آنطرف ماجرا می‌افتد و گاهی آنقدر می‌خواهد سبک زندگی را مدرن نشان دهد که جهان فیلمش با مناسبات امروز کالیفرنیا تطابق دارد اما فیلم اثرگذار ایرانی باید هم عصر زندگی اجتماعی امروز باشد تا با جهان آن هم ایرانیان احساس نزدیکی داشته باشند هم برای مخاطب خارجی اصالت سنت‌ها جذاب باشد . ما در فیلم سینمایی « ازدواج به سبک ایرانی » چنین سعی را داشتیم.
بنا بر گزارش سوره سینما، وی افزود: سینما در حال حاضر به علت عدم توانایی اقتصادی و ضعیف بودن بخش خصوصی به لحاظ اقتصادی قابلیت و توانایی انجام و تولید کارهای بزرگ را ندارد. اغلب آثار در یک محدوده کوچک مثل یک آپارتمان یاغیره می‌گذرند. اینکه ما توان بروز سینمایی مختلف و گوناگون را نداریم باعث شده همه آثار به موضوعات خانوادگی بپردازند و گاهی حساسیت هارا برمی‌انگیزند.سینمای ایران تاکنون خیلی قوی بوده که توانسته با وجود محدوده تنگ موضوعاتی که اجازه کار کردن بر روی آنها را دارد میانگین سالیانه 4 اثر قابل بحث را تولید کند. در صورتی که سینما بسیاری از کشورها با توجه به آزادی موضوعی بیشتر در طول سال گاهی اثر قابل توجهی تولید نمی‌شود.
علی معلم در پایان گفت: اینکه سینمای ایران در سالهای اخیر به فضاهای بسته و محدود بودن شخصیت‌ها بسنده کرده است به علت وضعیت اقتصادی نابه‌سامان ، محدود بودن دایره موضوعات و توان ضعیف بخش خصوصی در تولید آثار بزرگ است. فیلمسازی مانند علی حاتمی که آثارش مصداق درستی برای سینما ملی، بومی بود نیز در شرایط کنونی شاید به کارهای محدود آپارتمانی بسنده می‌کرد. با این مثال می‌توان حرف را تمام کرد که : خونه نشینی بی بی از بی چادری است.
پایان پیام/
نظر شما