به گزارش خبرگزاری شبستان از اصفهان، بهاره عباسی، کارشناس ادبیات فارسی در نشست تخصصی "بررسی نقش و جایگاه صائب در فرهنگ شعری عصر صفوی" که در محل پژوهشکده هنرهای سنتی – اسلامی و در کنار آرامگاه صائب تبریزی برگزار شد با اشاره به ابعاد بالای شخصیتی صائب تبریزی افزود: در دوران گذشته جوامع فرهنگی توجه ویژه‌ای به شاعران داشتند که همین امر زمینه درخشش آنها را فراهم می‌کرد.
وی ادامه داد: در واقع می‌توان با صراحت بیان نمود که یکی از تفاوت های چشمگیر جوامع فرهنگی گذشته با امروز توجه ویژه عامه مردم به شاعران بود چنانچه در آن دوران شاعران میان مردم، جایگاه خاصی داشتند که این تنها به سبب توانایی آنها در سرودن اشعار و داشتن دیوان های وزین شعری نبوده، بلکه برخی شاعران در زمینه های دیگری همچون منطق، سیاست، نجوم، ریاضیات، هندسه، طب و فلسفه توانمندی های برجسته ای داشتند تا جایی که در روزگار خود افزون بر شاعر با لقب حکیم نیز شناخته می شدند.
عباسی ادامه داد: تجربه نشان داده که آشنا کردن جوانان، با الگوهای بزرگ و شخصیت‌های تاثیرگذار در هدایت آنان بسیار موثر بوده و لازم است تا شرایط و زمینه‌ایی فراهم گردد که جوانان به خوبی شخصیت هایی را که پشتوانه های فرهنگی ملیت و جامعه خود هستند، بشناسند.
این محقق و پژوهشگر افزود: از این طریق می توان آموزه ها و ارزش های فرهنگی را به جوانان ارائه داد و به سوی فرهنگ خودی راهبری کرد.
وی تصریح کرد: هرچه آموزه ها و ارزش های فرهنگی یک جامعه پررنگ تر باشد، آن جامعه از فرهنگی غنی تر برخودار است و در نتیجه جهت دهی و هدایت افراد جامعه هم آسان تر خواهد بود.
عباسی در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: میرزا محمد علی صائب چهره نام آشنای قرن یازدهم هجری است و هرجا سخنی درباره سبک هندی و یا اصفهانی رانده می شود؛ محال است نامی از صائب که خود سردمدار این سبک بوده، برده نشود.
وی به تشریح رابطه میان صائب و اصفهان پرداخت و اظهار داشت: کمتر شاعری را سراغ داریم که به مناسبتی از اصفهان یاد نکرده باشد ولی اصفهان برای صائب گونه دیگری داردچنانچه او دوست دارد با گفتن و شنیدن به خویشتن خویش تفهیم کند که در اصفهان است و در این کوشش از هیچ کاری دریغ ندارد و در هر بیت، مصرع و غزل که مناسبات لفظی اجازه دهد، نام اصفهان را می گنجاند.
عباسی ادامه داد: پیش از او شهرهای خراسان در قصاید آواره یمگان، شهرهای آذربایجان در پنج گنج پیر گنجه، سمرقند و بخارا و طراز در دیوان رودکی، غزنین در سوگنامه امیر کاروان حله، شروان و مدائن و بغداد و ری در یادواره های حسّان عجم، تبریز به برکت وجود شمس و شیراز در غزلیات خواجه و شیخ تجلی کرده اند با این تفاوت که صائب در این راه به افراط گرائیده گویی قادر نیست بین اندیشه و تمایلش دیوار کشد.
این پژوهشگر ادبیات فارسی یادآور شد: اصفهان صائب، دریچه کوچک شهر فرنگی است که هفتاد سال تجربه و خاطره را در خود گنجانده و گاه گاه جرقه وار در بیتی برق زده و لحظه ای را ثبت کرده اند.
پایان پیام/
نظر شما