خبرگزاری شبستان: با پیشرفت تکنولوژی کارخانه های صنعتی هم به سمت استفاده هر چه بیشتر از فناوری های روز می روند تا علاوه بر جلوگیری از اشتباهات انسانی با کاهش هزینه ها نیروی انسانی کمتری نیز استفاده کنند، این در حالی است که گروه بهداشتی فیروز نه تنها خط بسته بندی و حمل ونقل خود را اتوماسیون نکرده بلکه این بخش ها را به معلولین سپرده و کارگران معلول این بخش از کارخانه را اداره می کنند.
سید اکبر حسینی عضو هیئت‌مدیره معاونت فرهنگی، اجتماعی کانون معلولین توانا در گفتگو با شبستان در مورد کار کانون معلولین توانا در به کار گیری معلولین می گوید: من خودم عضوی از جامعه معلولین هستم و از ناحیه یک پا معلولیت جسمی حرکتی دارم گروه صنعتی فیروز جزء بخش خصوصی و یک تولیدی خصوصی است که کار پیمانی تأمین نیرو در آن به عهده کانون معلولین توانا قرار گرفته است در واقع ما مالک شرکت نیستیم و پیمانکار نیروی انسانی آن هستیم و به جای استفاده از افراد تندرست از افراد معلول در این کارخانه استفاده می کنیم.
وی می افزاید: در واقع زمینه‌ای را ایجاد کرده‌ایم که تعدادی از معلولین نابینا، ناشنوا و جسمی حرکتی بتوانند شاغل بشوند البته نیت اصلی این کار برای مالکان کارخانه است و این دوستان تصمیم گرفتند که به جای اتوماسیون‌‌کردن کارخانه از افراد معلول استفاده کنند و کانون اشتغال معلولین این کار انجام دادند در واقع محیطی فراهم شده که عده‌ای از افراد جامعه که دارای محدودیت هستند برای زن و بچه‌هاشان نان ببرند.
آمادگی داریم در هر جای ایران معلولین را به کارخانه ها بیاوریم
حسینی در خصوص راندمان کار معلولین در کارخانه نیز می گوید: اگر ما به طور کلی بگوییم که فرد معلول می تواند به مانند فردی سالم کار کند این حرف غلطی است و به طور مثال فرد نابینایی که در کار جابجایی مشغول است نمی تواند مثل یک فرد سالم کار کند و مسلما توانایی جسمی در کار یدی تأثیرگذار است اما اغلب معلولین ما چیزی کمتر از افراد سالم ندارند و راندمان و بهره‌وری در گروه بهداشتی فیروز پایین نیامده است و اگر با دید مثبت به این قضیه نگاه کنیم همه اینها جبران می‌شود و فقط کافی است که یک نفر از کارفرمایان و مدیران شرکت‌ها به معلولین این فرصت را بدهند.
وی می افزاید: اگر به معلولین اعتماد شود آنها می توانند پاسخ مناسبی به این اعتماد بدهند و من به شما قول می‌دهم که اگر این اعتماد انجام شود هیچ ضرر و زیانی به شرکت وارد نمی‌شود و اگر شرکتی بخواهد که از معلولین استفاده کند ما حاضریم نیروی انسانی آنها را در هر جای کشور هم که باشند از معلولین بومی همان استان تامین کنیم و صاحبان صنایع می‌توانند از طریق پایگاه جامع اطلاع‌رسانی معلولین ایران به نشانی www.irantavana.ir اعلام آمادگی کنند تا نیروی انسانی معلول مورد نیاز آنها تامین شود.
تعداد زنان و مردان معلول در کارخانه برابر است
حسینی رضایت معلولین از کار در کارخانه را وابسته به شرایط کاری معلولین می داند و می افزاید: فضاهای مناسب‌سازی شده برای معلولین می‌تواند به آنها کمک بزرگی در این راستا کند به طور مثال در کارخانه بهداشتی فیروز رییس کارخانه هزینه‌هایی را برای این کار در نظر گرفته است و یه بخشی از هزینه‌ها را وی به عهده گرفته است.
وی به اهمیت اشتغال به کار زنان معلول اشاره می کند و می گوید: در کارخانه فیروز تعداد خانم‌ها و آقایان معلول تقریبا برابر است ولی رویکرد کانون در معرفی نیروی کار را با اولویت آقایان متأهل می‌داند چون این افراد تأمین معاش خانواده را بر دوش دارند.
فیروز خانواده‌ای از معلولین
عضو هیئت مدیره معاونت فرهنگی، اجتماعی کانون معلولین توانا فضای کار کارخانه را این گونه توصیف می کند: در کارخانه گروه بهداشتی فیروز چون افراد تندرست در اقلیت هستند معلولین را پذیرفته‌اند و در کارخانه‌ای که 85 درصد آن را معلولین تشکیل می‌دهند افراد سالم این واقعیت را درک و خودشان را منطبق کرده‌اند همچنین حتی اگر معلولین در اقلیت هم باشند مردم با فرهنگ با درک و فهیم تعامل بسیار خوبی را دارند و مسلما مشکلی پیش نخواهد آمد.
وی افزود: در خیلی از کارها افراد سالم به معلولین کمک می‌کنند و حتی خود معلولین نیز به هم کمک کرده و مثلا فردی که ناشنواست به فردی که نابینا است، کمک می‌کند و یاری و تعامل خوبی بین معلولین وجود دارد ضمن اینکه بسیاری از نزدیکان معلولین در کارخانه مشغول به کار شده اند و نزدیکان خود را در انجام امور یاری می‌کنند و در واقع فیروز خانواده‌ای از معلولین است.
وقتی مردم فهمیدند که معلولین کارخانه را اداره می کنند فروش چند برابر شد
حسینی برخورد مردم با کارخانه ای را که معلولین آن را اداره می کنند این گونه ارزیابی می کند: در واقع تا سال 85 ما فکر می‌کردیم که اگر مردم بفهمند محصول بهداشتی در کارخانه‌ای تولید می‌شود که معلولین کارهای آن را انجام می‌دهند فروش بسیار پایین خواهد آمد اما بعد از اینکه به مردم اطلاع‌رسانی شد کاملا عملی مغایر با این حرف ثابت شد و فروش بعد از این اطلاع‌رسانی به مراتب بیشتر هم شد و این نشان می‌دهد که مردم ما مردمی متعالی هستند و حتی خیلی‌ها این محصول را به این دلیل استقبال بیشتری هم کردند.
با به کارگیری معلولین محصولات کارخانه از 7 به 62 عدد رسید
وی به آزمایشگاه‌های بسیار پیشرفته کنترل کیفی این کارخانه اشاره می کند و می گوید: قبل از اینکه معلولین در این کارخانه به کار گرفته شدند تولیدات فیروز 7 محصول بود اما الان 62 محصول داریم و وقتی که محصولات کارخانه را گسترش می‌دادیم اولین محصولات را رییس کارخانه روی دختر خودش امتحان کرد و گفت اگر قرار باشد که هر مشکلی پیش بیاید بهتر است که به روی فرزند خودم امتحان شود.
کمک بلا عوض مخالف کرامت انسانی معلولین است
حسینی در مورد فعالیت معلولینی که در این کارخانه کار می کنند و نوع معلولیت آنها می گوید: در حال حاضر 170 نفر افراد معلول در کارخانه شاغل هستند که شامل 23 نابینا و کم‌بینا، 43 ناشنوا و نیمه‌شنوا و 104 نفر معلولیت جسمی و حرکتی می‌شوند. تشکل ما یعنی کانون معلولین توانا تنها ان جی اوی فعال در زمینه حمایت از حقوق معلولین در ایران است که کمک بلاعوض از مردم نمی‌گیرد چرا که ما کمک بلاعوض را مخالف با کرامت انسانی معلولین می‌دانیم و تفکر ما این است که تا الان هم اگر ظلمی در حق معلولین شده و حقوق اجتماعی آنها پایمال شده است به جهت نوع تفکر و نگرش مسئولین به این واقعیت است.
وی می افزاید: سازمان بهزیستی که متولی دولتی معلولین در کشور است و حتی تشکل و خیریه‌هایی که برای معلولین فعالیت می‌کنند همه کمک های بلاعوض را اصل قرار داده‌اند و تفکری دارند که می‌گوید از اغنیا بگیریم و به فقرا بدهیم که فقرا را معلولین تعریف می‌کنند و اسم معلول که یک کلمه عام هست متأسفانه هر جا که برده می‌شود اولین چیزی که به ذهن خطور می‌کند بحث محرومیت و ناتوانی است که نباید این طرز تفکر نگاه به معلولین باشد.
عضو هیئت مدیره معاونت فرهنگی، اجتماعی کانون معلولین توانا معتقد است: همیشه معلولین نماد و المان کمک‌های بلاعوض قرار داده شده اند و این امر باعث شده که نگرش جامعه نسبت به معلولین نگرش درستی نباشد و ویلچر تبدیل به نمادی از بدبختی و بیچارگی شده ولی در واقع ویلچر نمادی از نیاز به حمایت قرار گرفتن این افراد است.
حتی یک ریال تسهیلات بانکی دریافت نکرده‌ایم
وی در مورد گروه بهداشتی فیروز نیز می گوید: فعالیت کانون از سال 74 رسما شروع شد و تامین نیروی انسانی کارخانه فیروز نیز از سال 82 به کانون واگذار شده است و پیمانکاری نیروی انسانی آن به عهده کانون قرار گرفته است، فعالیت های ما در حال حاضر در بخش های بسته‌بندی لیبل‌زنی و حمل و نقل است ولی در حال حاضر کسی را در قسمت‌های فنی و مهندسی نداریم و این ناشی از آن است که عیب بزرگ ما معلولین این است که به جهت محرومیت‌هایی که داشته ایم نتوانسته‌ایم دوره‌های آموزشی خوبی بببینیم و یا تحصیلات عالیه بالایی داشته باشیم و افراد تحصیل‌کرده معلول نسبت به کل این جامعه بسیار کم هستند و ما بسیار علاقه مندیم که از افراد متخصص معلول استفاده کنیم.
حسینی در مورد اخذ تسهیلات بانکی نیز می گوید: در حال حاضر بر خلاف خواسته مان حتی یک ریال تسهیلات بانکی دریافت نکرده‌ایم ولی آن‌قدر شرایط سخت است که به دنبال آن نرفته‌ایم و هیچ سازمانی هم از ما آنچنان که باید و شاید حمایت نکرده است و هنوز حتی حقوق قانونی خود را هم نتوانسته‌ایم دریافت کنیم.
وی در ادامه بیان داشت: طبق قانون جامع حمایت از حقوق معلولین (قانون شانزده ماده‌ای) باید به لحاظ ایجاد اشتغالی که انجام داده‌ایم بیمه سهم کارفرما به ما پرداخت شود و در واقع سهم 23 درصدی کارفرما که به عهده ما است باید توسط دولت پرداخت شود ولی حتی همین حق را هم نتوانستیم بگیریم و هر دفعه که به بهزیستی مراجعه می‌کنیم و در این رابطه حرفی می‌زنیم می‌گویند که بودجه و اعتبار کم است.
عضو هیئت مدیره معاونت فرهنگی، اجتماعی کانون معلولین توانا در مورد قوانین حمایتی از معلولین اظهار داشت: صندوق حمایت از فرصت‌های شغلی که سازمان بهزیستی باید آن را تأسیس می‌کرد تا الان انجام نشده است، همچنین قوانینی در مورد دادن تسهیلات به کسانی که معلولین را به کار می‌گیرند، وجود دارد ولی متأسفانه این قوانین رعایت نمی‌شود چون همیشه سازمان بهزیستی با کمبود امکانات مواجه است. مثلا قانونی وجود دارد که برای استخدام هر معلول به کارخانه 10میلیون تومان داده می‌شود ولی این امر بیشتر برای صنایع کوچک است و نمی تواند مشکلات کارخانه‌های بزرگ را برطرف کند اما مشکل اینجاست که همین مقدار هم داده نمی‌شود.
پایان پیام/
نظر شما