خبرگزاری شبستان: پروژه (یاحسین) که مرحله ابتدایی آن جایگزینی ضریح مطهر امام حسین (ع) تعیین گردید، طرح عظیمی است که شامل گسترش و بازسازی حرم حضرت اباعبدالله (ع) و بین الحرمین می باشد. اما همیشه کارهایی ازاین جنس حواشی کوچک و بزرگی پیدا میکنند . از شایعات بی پایه و اساس که بگذریم متاسفانه شبهه هایی در رابطه با شرایط و هزینه ساخت و شاید حساس تر از آن نحوه انتقال ضریح و مشایعت مردم ایجاد شده است . که باکمی توجه و یادآوری بعضی از تشکیک های اعتقادی رایج شده در چند سال اخیر میتوان بلند گوی اصلی این شایعات را وهابیون دانست ، البته با این تفاوت که اینبار رساتر از دفعات قبل و شاید با کمی مقبولیت از سوی چندی نا آگاه ؛ که این نکته باید زنگ خطری برای مسئولین فرهنگی کشورمان باشد.
ابتدا مسئله چرایی ساخت وهزینه ساخت مطرح شد و شایعاتی در رابطه باهزینه ساخت هزار میلیاردی ؛ سعی کردند شعار رسیدگی به مستضعفین را فریاد بزنند که : ((امام حسین نیاز به این هزینه ها ندارد این پول را هزینه فقرا کنید)) و یا : ((این پول نفت این کشور است و باید خرج مردم همین کشور بشود)) درحالیکه خودشان نیز میدانستند که همان فقرا و همان صاحبان اصلی نفت، نه از پول بشکه های نفت بلکه از طلا و نقره های خانگیشان ،شاید از یادگاریهای پدربزرگ و مادربزرگشان سر سفره عقد ، تمام هزینه حدودا 14 میلیارد تومانی ساخت ضریح امامشان را تامین کرده اند . تا آنجاییکه سخنگوی هیئت امنای ساخت ضریح متبرکه چندین باردر رابطه با طلای استفاده شده تبیین کرد که حتی نیاز به خرید یک گرم هم نبوده و کل حدود 118 کیلوگرم طلای استفاده شده از آبکردن طلا و جواهرات نذر شده جهت ساخت ضریح ، تامین گردیده است .
بیایید کمی فکر کنیم : چرا بعضی ها وقتی چند نفر ثروتمند در مسافرت خارج از کشور عید نوروز میلیاردها تومان هزینه می کنند یاد کمک به فقرا و زلزله زدگان نیستند ؟ و چرا حالا که در یک حرکت سراسری ازهمه جای کشور و از همه قشری و با همه نوع توان مالی پروژه ای با این شکوه ساخته می شود یاد احسان و نیکوکاری می افتند؟
شبهه بعدی که متاسفانه حتی بعضی از مذهبیون را نیز دچار کرد در رابطه با بدرقه ضریح سید الشهدا (ع) بوجودآمد . در تهران ضریح را به مرقد امام راحل میبرند و مردم تهران برای دیدن آن به بهشت زهرا میروند ازدحام جمعیت برنامه را تغییر می دهد و ضریح به میدان امام حسین (ع) تهران نمی آید پس از چند روز تریلی حامل ضریح به سمت مرز راهی می شود و در همین اثنا این شبهه نیز کم کم شنیده می شد که : (( ضریحی که هنوز نصب نشده ارزشی ندارد فقط طلا و نقره است )) . بعد از عبور از چند استان ضریح وارد خوزستان می شود ، با اوج گرفتن شور مردم در مشایعت و بدرقه ی ضریح امام حسین (ع) شبهه نیز به اوج خود می رسد و صحبت از شرک آلود و خرافی بودن این مطلب پیش می آید . درحالیکه اگر خوب بنگریم هیچ اتفاق عجیب و غریب و تازه ای نیافتاده و شیعیان همان کاری را میکنند که هرسال محرم و یا هر وقت دیگری که بهانه اش را پیداکنند انجام می دهند . تنها فرق آن این است که در واقع اینبار تکیه و حسینیه و یا میدان اصلی شهر نیست که محل تجمع عزاداران است بلکه ضریحی است که قرار است تا حرم سالار شهیدان برود و سالها در خدمت آن مضجع شریف باشد . می گویند چرا ضریح را میبوسند و امثالهم بدون اینکه توجه کنند که مگر پرچم هیئت هایمان حتما کربلا رفته است که می بوسیمشان و احترامش میکنیم . مسئله قداست مسئله برخورد فیزیکی یک جسم به یک معصوم نیست که این برخورد قداست ایجاد کند ، بلکه دقیقا برعکس کاملا معنویست ، تا آن طلا و نقره و چوب برای ضریح نبودند فقط چوب و فلز بودند اما وقتی نذر امام حسین (ع) شدند و قطعه ای از ضریح ، دیگر هدفمند هستند آنها ضریحی شده اند تا نماد شعائر اسلامی باشند مگر نه اینست که حسین بن علی (ع) قیامش دلیل بقای اسلام است .
حالا مردمی که به آیه مبارکه 32 سوره حج - که میفرماید : من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب (کسی که شعائر الله را بزرگ بشمارد پس همانا آن از تقوای قلوب است)- عملکرده اند آیا به خدا شرک ورزیده اند و دچار خرافات شده اند ؟
آیا نه این است که هرساله بعد از دهه اول محرم کمی عزاداریها کم رنگ می شد اما امسال به برکت این اتفاق هنوز دسته های عزاداری بیرون می آمدند و نام و یاد و فرهنگ و اعتقادات و آموزه های کربلا باز یادآوری می شد ؟ این یادآوری و تعظیم کربلا معنای واقعی این حدیث امام صادق (ع) است که فرمودند : رحم الله من أحیى أمرنا أهل البیت.(خدا رحمت کند کسی را که امر ما اهل بیت را زنده می کند).
پایان پیام/
نظر شما