مجتبی رضوانی، مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی، در گفتگو با خبرنگار شبستان در اراک، با بیان این مطلب گفت: چهار تکیه تاریخی به نام های «زاغرم» در شهرستان تفرش، «آقاخان محلاتی» در محلات، «باغ شیخ» در ساوه و تکیه شهرستان فرمهین در استان مرکزی در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
وی ادامه داد: این تکایا از دیرباز به عنوان کانون های عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) مطرح بوده و هیئات مذهبی و دسته جات سوگواری مردمی در ایام محرم و صفر در این اماکن به سالار شهدا و یارانش ادای احترام می کنند.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی افزود: تکیه زاغرم تفرش که به دست سید «کاظم تفرشی» یکی از وزرای عصر ناصر الدین شاه در سال 1236 بنا شده به شماره 2281 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
رضوانی اظهار کرد: در ساخت این تکیه تاریخی از مصالح سنگ، خشت، آجر، چوپ و کاهگل بهره گرفته شده و بنای آن در دو طبقه است.
وی ادامه داد: در دو ضلع بزرگ این تکیه در طبقه نخست شش حجره با طاق ضربی تعبیه شده که مخصوص حضور اعیان، بزرگان محل، سادات و مهمانان برای آیین های سوگ بوده است.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی اضافه کرد: تکیه «آقاخان» محلاتی نام در دوره قاجاریه، در محله پایین این شهرستان بنا شده و در سال 87 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
رضوانی با بیان اینکه این تکیه تاریخی دارای یک صحن و بنای دو طبقه است، افزود: در سه طرف صحن ایوان و ایوانچه های این تکیه مکان هایی برای نشستن مردم تعبیه شده و در مرکز صحن سکویی برای برگزاری مراسم تعزیه پیش بینی شده است.
وی با اشاره به اینکه تکیه «باغ شیخ ساوه» نیز یکی از یادگارهای دوران زندیه و در روستای باغ شیخ در هشت کیلومتری این شهرواقع است اظهار کرد: چهار طرف آن حجره های متعدد و محل نشستن اهالی در زمان اجرای تعزیه وجود دارد.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی ادامه داد: در میانه این تکیه یک سکوی بیضی شکل فاقد سقف وجود دارد که بر روی آن مراسم تعزیه اجرا می شود.
رضوانی خاطرنشان کرد: صحن تکیه به عنوان یک میدان ارتباطی و ترددی به سه کوچه در سمت غرب، شرق و جنوب متصل بوده و بدان طریق مردم از نقاط مختلف در آن رفت و آمد می کردند.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی در پایان تصریح کرد: تکیه فرمهین نیز متعلق به دوره قاجاریه است و در سال 82 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.
پایان پیام/
نظر شما