درس های دیروز و مشق های امروز

خبرگزاری شبستان: وقایع عاشورای 88 یادآور خاطراتی تلخ است که به نوبه خود ممدات اتحادی را فراهم آورد که در آن نظام و بدنه مردمی آن به همبستگی و انسجامی رسیدند که دیگر طوق هیچ نوع فتنه و از هم گسیختگی را برنتافتند. حوادث تاسف برانگیز انتخابات ریاست جمهوری سال 88 از نوع حوادثی بود که در آن شکری با شکایت فراهم آمد. شکر از این جهت که نشانگر مشارکتی همه جانبه و مردم مداری بود که در آن انقلاب با تمام پشتوانه های معنایی و مادی خود در جایگاه جوانی و بلوغ سی سالگی در قامت مشروعیت و محبوبیت درخشید و شکایتی تلخ گزند از آن جهت که استعدادهای بالفعل این مشارکت با جهل و عصبیت عده ای به ظاهر معقول به همراه پشتوانه هایی بی طبقه و فریب خورده به آشوبی مبدل شد که در قیاس با خود بسیار هولناک و ترس آگین بود.
بلی درست است از این جهت که فواق مردمی در جهت حضور و مساعی اراده ای ملی در باب شخصیت بخشی به دولت به بحرانی مبدل شد که برخی آن را گذرگاه تاریخی ملت ایران نامیدند،گذر گاهی بس صعب و سخت که در آن ملت از آزمونی پیل افکن جان سالم به در رساندند. درست در همین سن نشاط و اوج جوانی انقلاب بود که نیروهایی که در بطن و متن این انقلاب می درخشیند، هیزمی شدند بر آتش تفرقه و آبی در آسیاب دشمنان دیرینه و بادی در انبان انبازی از کاه که البته خود آن را افروختند.
همانطور که بیان شد ایران 88 در پرشکوه ترین نقطه تعالی خود درخشید و حضوری را فراهم آورد که در آن شاهد تعمیقی بودیم که سیاست های دیروز را به وقایع آن روز گره زد و همچنین سرفرازی ای را موجب شد که در رقابتی کم نظیر به شور وشعوری بس ناگفتنی مبدل گشت. اما نقطه تلاقی و از هم گسیختگی این همیت از آن جایی شروع شد که عده ای خواه خواسته و ناخواسته، عالمانه یا جاهلانه این وقایع شکر بار را به کام مردم مذاب کردند و با فتنه ها و آشوب ها وصف بندی ها و تحریکات و تهیجات مردمی، مدتی رنجش خاطر مردم عزیز گشتند و دردسر ساز وهزینه افزا برای نظام وحکومت شدند.
هزینه های آن تا آن جا گزاف و غیر قابل جبران بود که جان ها و آبرو ها صرف آن شد والبته تا آن جا کشید که هتک حرمت به عاشورا آن را به پایان رساند. هتک حرمتی که جان ها به خروش آورد وخون ها به جوش شد برای کوفتن بر سر آشوب و از هم گسیختگی ای دیروز که با هدف قرار دادن شعائر اصیل انقلابی و مردمی از قبیل نه غزه و لبنان جانم فدای ایران و حذف و جرح نام اسلام از مفهوم پر دلیل و بی بدیل جمهوری اسلامی ایران. البته تمامی این آزمون ها فرصتی را ساخت که در آن جمهوری اسلامی ایران یارای به هم رساندن عقیده ها و افکار سه دهه پیش شد و در آن مردم و مسئولین نجدانه کوشیدند که بر سریر هوس ها و کج اندیشی ها بایستند. این فرصت محصل آمده جایی به عرصه وجود پا گذاشت که افرادی موج سوار و فرصت طلب به نام و کام عاشورا و فرهنگ ظلم ستیزی به خیابان ها ریختند و مکر وحیله خود را از خیر الماکرین باز ستاندند. شعاری که با پیروزی خون بر باطوم و امثال چنین اراجیفی بازتولید شده بود به هتک حرمت و آشوب فرهنگ عاشورایی و حسینی مبدل شد و مردم به راستی فهمیدند که آن هایی که خود را با چنین مضامین بلند پایه ای ممزوج کرده بودند دستشان از بی حرمتی و آتش کشاندن برخی از مراکز مذهبی والبته کف و سوت هایی ننگ آور و رقت انگیز بیرون آمد.
مردم پس از چنین بصیرت و شناختی از گروه به ظاهر تغییر خواه و تجدد مزاج به همبستگی و اتفاقی رسیدند که متاثر از دو انگیزه و انگیخته بود.انگیزه ای متاثر از احترام درونی و خود جوش برای فرهنگ گلگون عاشورا، انگیخته ای برون زا که متاثر بود از خستگی و طاقت سوزی دال های میان تهی. دال های میان تهی همان شعار ها و خواسته هایی بود که با آزادی و عدالت خواهی و حق انگاری جلوه کرده بود وبسیاری را در دامنه خود چرخاند و با بی تدبیری و جهل و البته هتک حرمت و گستاخی به شعائر انقلابی و عاشورایی به پایان رسد که ان مع العسر یسرا.
بازنمود و بازخوران واکنش به هتک حرمت صورت پذیرفته آنقدر محیر العقول و غیر قابل تصور بود که بسیاری را در بن خویش واگذاشت و همین شور و تاثیر برجای مانده از احترام خود جوش حسینی به قیامی مبدل شد که سالروز آن بر جریده تاریخ ایران و جمهوری اسلامی خواهد درخشید. مردمی که تادیروز با نگاهی سلبی و آمیخته از انگاره های قابل تردید به جنبشی به اصطلاح سبز می نگریستند با جزمیت و قطعیت تمام سعی بر خاموش شدن آتش پر روزنه آن بر آمدند، قیامی را فراهم آورند به نام نهم دی ماه 88 و انگاره ای را به اثبات رساندند که رمز اتحاد و اتفاق همگانی بر فرهنگ دینی و انقلابی متاثر از آن فرهنگ بود. ملت و دولت به ترادف و هم انگیختگی ای رسیدند که موجباتش را فتنه و جهل و بی بصیرتی فراهم آورد و سابقه ای و هم آوردی غیر توصیف وتعریفی را بوجود آوردند که آتش ها را به یکباره فروکش کرد و مجال تهدید های آتی را برچید.
امروز نیز راه و گذرگاه انقلاب ، توفیق و تفاوتی با دیروز ندارد و البته شاید پر حادثه تر از دیروز باشد،زیرا اتحاد بدست آمده رو به افول گذاشته در حالی که خصم و رزم بیگانگان خارجی این بار در ردای تحریم های فلج کننده گام های خود را به اتفاق و اتحاد رو به صعود به منظور فشار و از هم گسیختگی دولت و مردم برداشته است و البته اتحاد و التزام درونی دیروز نیز با کثرت آرا و تعدد مشی در صحنه های رقابت انتخاباتی مزید بر علت های برونی شده است.
ادامه دارد...
پایان پیام/