عهد و اطاعت، بستری فراهم برای ظهور مهدی موعود(عج) است

به گزارش خبرگزاری شبستان// خراسان شمالی

نهم ربیع الاول سال 1432 هجری قمری (مصادف با 24 بهمن سال 1389 هجری شمسی) و آغاز یک هزار و صد و هفتاد و سومین سالروز امامت حضرت ولی عصر(عج) فرصتی مغتنم برای پیمانی دوباره با ولایت امام عصر به عنوان سرپرست و ولی نعمت بشر است. ولایتی که به عنوان رکن و اساس دین، گشایش گر و راهنمای انسان در همه ابعاد است.
معرفت، محبت، ولایت پذیری، دشمن ستیزی و آرمان خواهی زمینه ساز این عهد و پیمان است. عهد و پیمانی الهی و جاودانه که این عهد ما را ملتزم به رعایت وظایفی می کند و قطعاً کسانی می توانند در عصر ظهور به عهد خویش عمل کنند که در عصر غیبت بر سر پیمان خود با امام عصر، ثابت قدم باشند.
عهد و اطاعت، تجلی و نمود عشق و محبت و فراهم آوری بستر برای ظهور مهدی موعود(عج) است و آنچه پرواضح است این است که نام بردن از حضرت ولی عصر(عج)، واژه ای به نام "انتظار فرج" را در اذهان متبادر می کند. انتظار یعنی ایستادن در مقابل ظلم و باطل، بردگی و ذلت، مقاومت کردن در برابر هر ناحقی و تلاش در جهت عدالت خواهی و گسترش آزادی و آزادگی به معنای واقعی و "انتظار فرج" یعنی آماده بودن برای ظهور امام زمان و تشکیل دولت حقه آل محمد و حکومت جهانی آخرین سفیر الهی. مهیا ساختن روح و جسم خود برای روزی که با طلوع پیشوای غایب جهان، گشایش در کلیه شئون زندگی بشر پدید آید. روزی که تمام نابسامانی ها و بیدادگری ها از میان برود و حکومت واحد جهانی در سراسر گیتی برقرار شود؛ برای چنین روزی باید انتظار کشید و امیدوار بود. انتظار...

*****ولادت حضرت مهدی(عج)

خلفاى عباسى از طریق روایات زیادى که از پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) درباره امام مهدى (عج) نقل شده بود، بر این حقیقت کاملا آگاه بودند که به زودى در خاندان اهل بیت، نوزادى چشم به جهان خواهد گشود که بساط ظلم و فساد نظام هاى خود کامه را از جوامع بشرى برخواهد چید. بر این اساس، دستگاه حاکم از زمان امام نهم (ع) به بعد، آن بزرگواران را بیش از پیش زیر نظر گرفته بود. حتى امام هادى (ع) و فرزندش امام حسن عسکرى را از مدینه به سامرا (مرکز خلافت عباسى) انتقال دادند تا اعمال و رفتار آنان را کنترل کنند. این فشارها در زمان امامت امام یازدهم به اوج خود رسید و ارتباط آن حضرت را با شیعیان به حداقل رساند. سردمداران حکومت عباسى، بارها ایشان را به زندان منتقل مى کردند و گاه و بى گاه به خانه اش یورش مى بردند و به بازرسى مى پرداختند تا بلکه به آن نوزاد دست یابند. اما مشیّت خداوند آن بود که این مولود مبارک در این خاندان وحى و نبوت، چشم به جهان گشاید.
در شب نیمه شعبان سال 255 هـ. ق، آن امام همام، به عرصه وجود گام نهادند. به این ترتیب در آن شرایط بسیار سخت و آکنده از رعب و وحشت، وعده خداوند تحقق یافت و دوازدهمین ستاره برحق امامت، با طلوع خویش، افول حاکمیت ستمگران را نوید داد.
با وجود مخفى بودن تولد این مولود، امام عسکرى(ع) براى اتمام حجت و پیشگیرى از انحراف هاى بعدى، خبر تولد امام دوازدهم را به دوستان و خویشاوندان و شیعیان خاص رساندند و حتى به برخى از آنان، امام عصر (عج) را نشان دادند.

*****القاب حضرت مهدی(عج)

حضرت مهدی (عج) فرزند امام حسن عسگری و نرجس خاتون، به مهدی موعود، امام عصر، صاحب الزمان، بقیه الله، خلف صالح، و قائم آل محمد(عج) ملقب هستند.
در روایتی نقل شده است "ابوحمزه ثمالی می گوید":« از امام باقر(ع) پرسیدم: ای فرزند رسول خدا! مگر شما ائمه همه قائم به حق نیستید؟ فرمود: بلی، عرض کردم، پس چرا فقط امام زمان "قائم" نامیده شده اند؟ فرمود: چون جدم امام حسین شهید شد، فرشتگان به درگاه الهی نالیدند و گفتند: پروردگارا! آیا قاتلین بهترین بندگانت را به حال خود وا می گذاری؟ خداوند به آنها وحی فرستاد که به عزت و جلالم سوگند از آنها انتقام خواهم گرفت هرچند بعد از گذشت زمان طولانی باشد. آنگاه خداوند متعال، امامان اولاد امام حسین را به آنان نشان داد و فرشتگان خوشحال شدند یکی از آنها ایستاده بود و نماز می گذارد که خداوند فرمود: به وسیله این قائم از آنها انتقام می گیرم.»

***** آغاز امامت حضرت مهدی(عج)

روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال 260 هـ.ق، امام حسن عسکری علیه السلام پس از این که نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری که معتمد عباسی به ایشان خورانده بود، به شهادت رسیدند. روایت کرده اند پس از اینکه حضرت امام حسن عسکری (ع) مسموم شدند فرمودند: "بی شک کسی که بر پیکر من نماز بخواند امام و پیشوای شما خواهد بود".
زمانی که پیکر پاک آن حضرت بر روی زمین گذاشته شده بود و پیروانش منتظر اقامه نماز بر پیکر مرید خویش و دیدن امام دیگری از شجره پاک امامت بودند، در همین زمان بود که پرده سفیدی کنار رفت و کودکى در حدود پنج ساله، با وقار و طمأنینه و چهره ای نورانی پیش آمد و بر پدر نماز خواند. آری این همان مهدی موعود(عج) بود که اکثر مردم تا آنروز نمی دانستند که آن حضرت فرزندی اینگونه دارد. نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر(عج) بلکه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ بشریت به شمار می آید.

*****اصل امامت

مقوله امامت و جانشینى پیامبر اکرم (ص)، همواره به عنوان یکى از مباحث مهم اعتقادى مسلمانان در طول تاریخ مطرح بوده است. در دیدگاه شیعه، اهداف نزول کتاب هاى آسمانى و ارسال پیامبران الهى، هنگامى به طور کامل تحقق مى یابد که ختم نبوت با نصب امام معصوم همراه باشد. امام همه ویژگى هاى پیامبر به جز دریافت وحى را داراست که با ولایت تکوینى و ولایت تشریعى زمینه را براى رسیدن انسان ها به کمال معنوى فراهم مى کند.
رسول خدا (ص) در دوران رسالت، بارها با بیان تعداد امامان و نام بردن از آنان، مسأله امامت را تبیین کرده اند. هنگامى که آیه "یا ایها الذین امنوا اطیعواللّه و اطیعو الرسول و اولى الامر منکم" نازل شد، جابربن عبداللّه انصارى از پیامبر پرسید: "اولى الامر" که اطاعت شان در ردیف اطاعت شما به حساب آمده است، چه کسانى هستند؟ پیامبراکرم (ص) در پاسخ فرمودند: "آنان جانشینان من و پیشوایان مسلمانان هستند. نخستین آنان، على بن ابى طالب و پس از او فرزندش حسن و . . . به این ترتیب یکایک ائمه اطهار(ع) را نام بردند، هنگامى که به امام دوازدهم رسیدند، با این تعبیر از ایشان یاد کردند که « ثم سّمى محمّد و کنیّى حجة اللّه فى ارضه و بقیّة فى عباده ابن الحسن بن على (سپس هم نام محمّد، هم کنیه من، حجة اللّه و بقیة اللّه در بین مردمان، فرزند حسن بن على (ع) هستند.»

***** غیبت صغری و کبری

غیبت، یکی از سنت های الهی است که در زندگی پیامبرانی همچون ادریس، نوح، صالح، یوسف، موسی، سلیمان، دانیال و عیسی دیده می شود و هر یک از آن سفیران الهی، به تناسب شرایط، سال هایی را در غیبت به سر برده اند. امام صادق علیه السلام دلیل غیبت امام عصر را خواست خداوند در جاری کردن سنت انبیاء می داند و این نشان می دهد که سخن از غیبت امام مهدی(عج)، سال ها پیش از به دنیا آمدن ایشان بوده است. امام صادق در جایی دیگر، وقتی از علت غیبت می پرسند می فرماید: «غیبت به سبب امری است که اجازه نداریم آن را برای شما بیان کنیم.» غیبت سرّی است از اسرار الهی و چون می دانیم که خداوند بزرگ حکیم است، آن را می پذیریم؛اگر چه علت آن برایمان معلوم نباشد.
آغاز غیبت صغری مصادف با آغاز امامت حضرت مهدی(عج)(از سال 260 تا 329 هجری) بود تا مردم آرام آرام با مفهوم تلخ و دردناک غیبت آشنا شده، بتوانند تا آن زمان که به اشتباه خود پی می‌برند و به وظایف خود در برابر امامان آگاه می‌شوند، همچنان دیندار بمانند. در دوران غیبت صغری چهار نایب خاص (عثمان بن سعید، محمدبن عثمان، حسین بن روح و علی بن محمد سیمری) امر وساطت میان امام و شیعیان را به عهده داشته و احکام دین را از وجود اقدس امام زمان گرفته و در اختیار شیعیان می‌گذاشتند. نتیجه آن شد که در همین دوره و دوره غیبت کبری (از سال 329) که سخت ترین دوره امتحان مردم است؛ چراکه ارتباط مستقیم با امام زمان براى همگان میسر نیست و نایب خاصى نیز وجود ندارد تا مردم به وسیله ى او بتوانند از آن حضرت، کسب تکلیف کنند؛ شیعیان به رفت و آمد و ارتباط گسترده تر با عالمان دینی خو بگیرند و بدانند که در شرایط غیبت امام نیز راه شناخت وظایفی دینی به روی آنها بسته نیست.

*****وظایف دوران غیبت

هرچند حضرت مهدی(عج) به حکمت الهی از دیده ها پنهان اند و تماشای چهره ایشان از جامعه بشری سلب شده؛ اما اعتقاد به حضور آن بزرگوار در میان مردم و تاثیر گذاری ایشان در نظام آفرینش و اداره عالم هستی از مهم ترین باورهای اعتقادی است.
در شرایط کنونی که مردم از زندگى به ظاهر زیبا، آراسته و مدرن برخوردارند، نباید با بی توجهى به ارزش هاى اصیل الهى و انسانى، از اصل رسیدن به هدف جوامع انسانی غفلت کرد و باسرگشتگی در این دوران پر زرق و برق، فلسفه درست زندگى کردن را از یاد برد و به یأس و ناامیدى دچار شد.
باوجود اینکه این دوران سرد و تاریک به انواع ظلم ها آمیخته شده و درد دوری امام زمان با دردها و ظلم ها و کشتارها و بی عدالتی های دیگر گره خورده است، اما بر این باوریم که خداوند ظهور را نه تنها محقق خواهد کرد، بلکه زود زود به امر غیبت خاتمه خواهد داد. پس چه بهتر است تلاش کنیم با انتظار واقعی که همان کسب معرفت نسبت به آن حضرت و اصلاح خود، خانواده و جامعه است، مقدمات ظهور منجی عالم بشریت را فراهم آوریم.

"اللهم عجل الولیک الفرج"
 

یادداشت از "س.ن"