به گزارش خبرنگار شبستان، «مجید حمیدزاده» دبیر علمی جایزه جلال آل احمد در این مراسم به ارائه گزارشی از روند برپایی این دوره جایزه پرداخت و گفت: ساختار جایزه جلال به این صورت است که در راس آن هیات امنا قرار دارد که اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی هستند و رییس آن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است و بعد اعضای هیات علمی به تایید دبیر قرار دارند و گروه‌های داوری زیر نظر این هیات داوری تشکیل می‌شوند.
وی به آمار کتاب‌های رسیده به دبیرخانه جایزه جلال در این دوره اشاره کرد و افزود: امسال 4 هزار و 702 اثر به دبیرخانه رسید که هزار و 601 کتاب آن در حوزه داستان، هزار و 20 اثر در حوزه نقد، هزار و 221 اثر تاریخ‌نگاری و 808 کتاب در حوزه مستندنگاری نوشته شده بود که اگر بخواهیم به نسبت دوره‌های قبل در نظر بگیریم، در دوره اول سه هزار و 750 اثر را داشتیم که متعلق به دو سال 85 و 86 بود. در دوره‌ی دوم هزار و 850، در دور سوم دو هزار و 970 و در دوره چهارم چهار هزار و 850 اثر به دبیرخانه رسیده بود.
حمیدزاده بیان کرد: این دوره با کاهش 152 اثری روبرو بودیم، البته ما فکر نمی‌کردیم که با وضعیت کاغذ که اکنون ناشران با آن مواجه هستند این میزان کم کاهش را شاهد باشیم.
دبیر جایزه جلال آل احمد همچنین با اشاره به مبلغ نقدی این جایزه ادبی گفت: بر اساس اساسنامه آثاری که امتیاز بالای 90 را کسب کنند به عنوان اثر برگزیده 110 سکه بهار آزادی دریافت می‌کنند و آثاری که امتیاز بین 80 تا 90 را بدست بیاورند شایسته تقدیر هستند اما اساسنامه در مورد مبلغ جایزه آنها چیزی عنوان نکرده است. بر همین اساس هیئت علمی آیین‌نامه‌ای را تصویب و به تایید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رساند که بر اساس آن شایستگان تقدیر این جایزه 25 سکه بهار آزادی دریافت کنند.بنابراین در داوری این دوره از جایزه ادبی جلال آل احمد تنها به محتوا نگاه کردیم و تحت تاثیر قیمت سکه نبودیم.
نگاه‌های غیرعالمانه و هیجانی سبب بی مهری به مستندنگاری جنگ می‌شود
به گزارش شبستان، «معصومه سپهری» نویسنده کتاب «نورالدین پسر ایران» که عنوان شایسته تقدیر را در این دوره از جایزه به دست آورد، در سخنانی، جلال آل احمد را آزاده مردی دانست که نامش به صداقت و صراحت گره خرده است. وی بیان کرد: در این جایگاه رواست به مرام او تأسی کنیم و این دقایق ذی قیمت را به ادای سخنانی بپردازم که امیدوارم مایه اصلاح و پیشرفت جریان ادبی مستندنگاری جنگ شود.
وی خاطرات جنگ را دارای ظرفیت‌ها و قابلیت‌های فراوانی برای تغذیه آثار ادبی دانست و گفت: حاصل نگاه‌های غیرعالمانه و هیجانی به آثاری مثل دا و نورالدین پسر ایران، به جای حمایت از تولید چنین آثاری، جایگاه آنها را به مخاطره می اندازد. اثر ادبی مستند علی رغم مشکلات متعددی مانند کمبود منابع، فراموشی جزئیات روایت و طولانی بودن مسیر همراهی با راوی همواره به صورتی منتشر شده است که مخاطرات زیادی را برای راوی به همراه داشته و حتی گاه هویت راوی را هم تحت الشعاع قرار داده است.
سپهری خاطرنشان کرد: این مشکلات از نظر من به چند دسته تقسیم می‌شود که مهمترین آن پتانسیل‌های نهفته در راویان است که معمولا شناخته و بیان نمی‌شود و دوم اهمیت ندادن ناشران و اصحاب رسانه به موضوع و رعایت نشدن حقوق نویسنده این دست آثار است.
سپهری در ادامه سوالی را مطرح کرد و افزود: آیا وقت آن نشده است که با اظهارات کسانی که گاهی آثار جنگ را در حد یک روایت شفاهی محدود می‌کنند و گاه قبای رمان و داستان را بر آنها می پوشانند از موضع قدرت رفتار کرد؟
وی گفت: ما کسانی هستیم که همه در عرصه ادبیات پایداری قلم زده‌ایم و می‌کوشیم انگیزه و کنش خود را نثار ماندگارترین جریانی کنیم که باور داریم می‌تواند ادبیات و فرهنگ ما را متحول کند. ما علی رغم برخی اختلاف سلیقه‌ها یک خانواده‌ایم و به خاطر عشق به وطن و مکتب زیبای پیام‌آور رحمت حاضر به ادامه راه تا پایان هستیم.
این نویسنده تاکید کرد: حکایت نگارش و نشر نورالدین پسر ایران، حکایت خون دل خوردن مادری است که برای حیات فرزندش، بارها و بارها لب از سخن گزیده و سکوت کرده است.
پایان پیام/
نظر شما