نخل گردانی آئین معنوی روستای نوا آمل به یاد سالار شهیدان

به گزارش خبرگزاری شبستان از مازندران، اگر چه نخل گردانی در بسیاری از شهرهای کشور انجام می‌شود ولی نخل گردانی روستای نوا با قدمتی چند صد ساله یکی از سه مراسم برتر آئینی کشور محسوب می‌شود که علاوه بر روستای نوا بخش لاریجان شهرستان آمل، نخل گردانی در روستاهای اورتشت و سنگچال نیز با شور و حال خاص و استقبال پرشور مردم برگزار می شود.

در روایات، ذکر شده که پیکر مطهر امام حسین(ع) را روی شاخه های درخت خرما گذاشته و به محل دفن بردند و شاید این مهم ترین دلیل برای نامگذاری نخل باشد.

نخل در اصطلاح حجله مانندی که از چوب می سازند و با انواع شال های ابریشمین رنگارنگ، پارچه های قیمتی و آینه و چراغ آرایش می دهند و به گل و سبزه می آرایند و در روز عاشورا آن را به محلی که مراسم روضه خوانی برپاست می برند و به عنوان پیکر مطهر امام حسین(ع) حرکت می دهند.

در مورد قدمت نخل می توان گفت شاید نخل همسن تابوت باشد که در حدود هزار سال قبل از اسلام در ایران مورد استفاده بوده است.

از سیزده طایفه ای که در آمل ساکن هستند نوایی ها تنها طایفه ای هستند که در شهر آمل تکیه یا حسینه ای برای اجرای مراسم آئینی و مذهبی خود ندارند و آن بر می گردد به اعتقاد و عشق و علاقه طایفه نوایی که همه ساله در ایام سوگواری سالار شهیدان خود را به نوا می رسانند و در این مراسم آیینی باشکوه شرکت می کنند.

نخل نوا همانند نخل های دیگر یک نفر بابا یا متولی دارد که همه ساله مسئولیت و مدیریت تدارک و بسیج مالی و انسانی را برای انجام مراسم مختلف برعهده می گیرد.

نخل نوا از نظر آذین بندی پوششی سیاه دارد و در تمام سال در مکان خود از احترام و توجه خاصی برخوردار است و اغلب نیازمندان برای گرفتن حاجت خود از صاحب نخل، دخیل می بندند.

برخی از مردم در یکی دو روز قبل از ماه محرم در استقبال از این ماه در خانه خود مراسم روضه خوانی برپا می کنند و اطعام می دهند. از روز اول تا هفتم محرم مردم به عزاداری می پردازند و سعی می کنند در این روزها کلیه نذورات خود را ادا کنند و برای مراسم نخل گردانی آماده شوند.

در روز هفتم محرم، مردم روستای نوا و بسیاری از اهالی اطراف به کنار نخلی می روند و به آن سلام می کنند.

روز هشتم محرم، نخل را بیرون می آورند و در محله ها می گردانند مردم به همراه نخل می روند. در روز هشتم، نهم و دهم، همراه نخل گردانی، نذوراتی مانند شیر بین مردم توزیع می شود.

نخل را به در هر خانه که می برند، صاحب خانه نذر خود مانند شربت، خرما، شیر، دود کردن اسپند را به جای می آورد و اگر نذر قربانی کردن گوسفند باشد قربانی می کند.

در شامگاه عاشورا که شام غریبان است، نخل را دور محل می گردانند و همه مردم پابرهنه و شمع به دست همراه نخل به امامزاده محل می روند به سینه زنی و عزاداری می پردازند.

پایان پیام/