حجت الاسلام سید علی اکبر حسینی، کارشناس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با اشاره به پیام محوری آیات قرآن بر افزایش عشق و محبت همراه با شعور و معرفت به خبرنگار شبستان گفت: بلوغ ایمانی ثمره توسعه محبت و عشق به خداست و باید بدانیم ایثار و از جان گذشتگی یاران اباعبدالله سرچشمه نور و بصیرت آنان نسبت به ولی زمان بوده است.
وی با اشاره به قیام عاشورا برگرفته از فرهنگ قرآنی خاطرنشان کرد: ائمه اطهار (ع) غالباً توصیه به امری می کنند که خواستگاه قرآنی دارد به ویژه قیام اباعبدالله با هدف امر به معروف و نهی از منکر تجلی منویات کتاب الهی است.
حسینی افزود: مبنای کلام و تاریخی واقعه کربلا مبتنی بر آموزه های قرآن بوده و اهدافی که سالار شهیدان در جای جای کربلا ترسیم می کند جلوه قرآنی دارد.
وی با اشاره به زیر بار ظلم نرفتن امام حسین (ع) به اصرار حاکمان شهر مدینه تصریح کرد: مروان حکم و ابن عقیبه در فرمانداری مدینه از امام حسین (ع) خواستند با یزید بیعت کنند ولی ایشان هرگز زیر بار چنین خفتی نرفتند زیرا منطق قرآن اینگونه است که هر کس زیر بار طاغوت برود از نور الهی به ظلمت کوچ می کند.
حسینی ادامه داد: معاویه با بهره مندی از هوش خود هرگز به جایگاه امام حسین (ع) تعدی نمی کرد و فسق و فجور علنی نداشت ولی یزید با نادانی تمام آشکارا گناه می کرد و خون اباعبدالله وجود فاسد این ملعون را از روی زمین پاک کرد.
وی با اشاره به برخی از آیات قرآن پیرامون زیربار نرفتن حاکمان ظلم و جور عنوان کرد: ایستادگی در مقابل ظلم به عنوان یک وظیفه قطعی و از اصول قرآنی بوده خداوند بارها بر آن تاکید داشته و فرموده که امرکنندگان به معروف و نهی کنندگان از منکر را دوست می دارد.
حسینی تصریح کرد: وجود افکار انحرافی و نابودی دین در زمان یزید قطعی بود از رو بود که امام حسین (ع) فرمودند من برای اصلاح دین جدم قیام می کنم همینطور که اصلاح گری از وظایف پیامبران الهی است همان طور که خداوند به پیامبر (ص) می فرماید ما تو را برای هدایت گری تبیین امور برای مردم مبعوث کرده ام.
وی اظهار کرد: امامان معصوم جریان سرچشمه رسولان الهی و حجت خدا بر زمین اند و خلق و خو و منش آنان همانند پیامبران در هدایت گری مردم هستند. امام حسین (ع) در جای جای منازل مختلف در حرکت خود از شهر مدینه تا کربلا بر آزادی افکار و همراهی بدون اجبار و اکراه مردم تاکید می کنند آگاهی ای که مبتنی بر بصیرت باشد و از روی اجبار نباشد همانطور که خداوند در قرآن می فرماید لااکراه فی الدین.
وی با اشاره به سیره عملی امام حسین (ع) براساس اشاره های پیامبر اسلام خاطرنشان کرد: شوق اباعبدالله به هدایت گری مردم همچون پیامبر (ص) بود همانطور خداوند در قرآن می فرماید: "عزیز علیه عنتم حریص علیکن بالمومنین رئوف الرحیم" که اشاره به رحمت بی وصف پیامبر نسبت به همه مردمان جهان دارد. علاقه پیامبر (ص) در هدایت گری مردم به قدری است که خداوند از او می خواهد تا این قدر هیجان و عاطفه را صرف نکند. در باب دل سوزی و خیرخواهی امام حسین (ع) همین بس که وقتی تمام یارانشان به شهادت رسیدند ایشان نامه های کوفیان را که نکند به دست حاکمیان یزید بیفتد و نامشان فاش شود آتش زدند.
پایان پیام/
نظر شما