به گزارش خبرگزاری شبستان، نشست نقد وبررسی فیلم مستند«صد ونود» با حضور مهدی قربان‌پور کارگردان این فیلم، شاپور عظیمی منتقد سینما و مازیار فکری ارشاد منتقد مجری در سالن شماره دو سینما فلسطین برگزار شد.
در این نشست مازیار فکری ارشاد در خصوص مراحل ساخت این مستند سوال کرد و قربان‌پور نیز در این خصوص اظهار داشت: با توجه به اینکه جشنواره «سینما حقیقت» دوره ششم خود را سپری می‌کند و از این بابت جشنواره رفته رفته به یک پختگی می‌رسد؛ فیلم من هم در این جشنواره به نمایش در آمد، هر چند فیلم در ساعتی پخش شد که دست من نبود.
وی افزود: به هرحال خوشحالم که فیلم نمایش داده شد؛ مانطور که دیدید داستان آن در خصوص زندگی در سال 90 در شهر بود، به دلیل اینکه من شمالی هستم و مدام در حال رفت وآمد، در جاده‌های شمال با موضوع فیلم و با راننده‌ای که در فیلم حضور دارد آشنا شدم؛ پس از آشنایی، به دلیل زندگی و داستان جذابی که زندگی این مرد داشت، تصمیم گرفتم که فیلمی در خصوص زندگی این راننده بسازم.
قربان پور ادامه داد: یازده سال این موضوع و این آدم ذهن من را به خود مشغول کرده بود تا اینکه سال گذشته با بودجه شخصی فیلم را ساختم و از این اینکه این اثر تولید شده است خیلی خوشحال هستم.
وی در مورد احساسش به این اثر هم گفت: احساس کردم با تحقیق و پژوهش در زندگی این آدم می‌توانم اثری خوبی را در سینمای مستند خلق کنم.
در ادامه این نشست شاپور عظیمی منتقد سینما در خصوص این فیلم مستند اظهار داشت: در مورد مستند «صد و نود» چند نکته مهم به ذهنم می‌رسد. ضمن اینکه قرار نیست، من به عنوان منتقد مدام در خصوص فیلم‌ها ساز مخالف بزنم و تحلیل ارائه ندهم. به هرحال اولین نکته‌ای که در مورد این فیلم وجود دارد، نوع نگاه کارگردان به فیلم است که باید مورد توجه قرار گیرد، باید تحلیل کنیم که شخصیت فرهاد در مستند «صد و نود» چگونه آدمی است، شیوه برخورد او با خانواده‌اش چگونه است و آیا فیلم توانسته در این خصوص پاسخ قانع کننده‌ای داشته باشد.
عظیمی تصریح کرد: به نظرم در فیلم لحظاتی وجود دارد که به نظر می‌رسد فیلمساز با استفاده از دکوپاژو و میزانس، این صحنه‌ها را بازسازی کرده، مانند صحنه‌های بامزه‌ای که در زندگی این آدم وجود دارد و او را در کنار دوستانش نشان می‌دهد، در این صحنه‌ها انگار ما شاهد یک فیلم داستانی هستیم و این کمی از واقعیت‌ها به دور است. معلوم نیست فیلمساز با استمرار این گونه صحنه‌ها به دنبال چه چیزی است؛ آیا فیلمساز نگاه منفی یا مثبت می‌خواهد به این آدم داشته باشد؟ آیا ما به عنوان بیننده باید قضاوتی در خصوص این مرد داشته باشیم یا نه؟
بنابر گزارش ستاد خبری ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران: «سینماحقیقت»؛ کارگردان فیلم «صد و نود» در پاسخ به سخنان عظیمی ابراز داشت: من در این مستند تلاش کردم زندگی این آدم تفاوت او با دیگران را نشان دهم،در تدوین کار هم تلاش کردم به این هدف برسم، حال چقدر موفق بوده‌ایم، به نگاه و درک مخاطب از فیلم بر می‌گردد، اما فیلم ما نشان می‌دهد که این آدم خودش است بدون هیچ رفتار غیر منطقی.
در ادامه شاپور عظیمی عنوان داشت: به نظر می‌رسد که فیلمساز محصور و شیفته شخصیت اصلی فیلم خود شده باشد؛ در نتیجه مردد می‌ماند که آیا فلان چیز را در خصوص زندگی این آدم بگویم یا نگویم. بنابراین احساس بنده این است که که این شخصیت توسط کارگردان به درستی مهار نشده است، مانند جاهایی که در خصوص ابروهای خود شخصیت اصلی فیلم صحبت می کند و مدام هم دیالوگ‌های بامزه برای مخاطب گفته می‌شود .
وی تاکید کرد: به نظر می‌رسد که کارگردان برخی از دیالوگ‌ها را در فیلم برای شخصیت فرهاد گنجانده تا فیلم بامزه شود، این نمی‌تواند ارزش اطلاعاتی برای فیلم مستند داشته باشد. ازطرفی به نظر می‌رسد که برخی از میزانس‌ها چیده شده است، اگر این گونه نکات ریز در فیلم نبود، این فیلم برای مخاطب جذاب‌تر به نظر می‌آمد.
قربان‌پور در پاسخ به عظیمی گفت: به نظر من چیدن میزانس می‌تواند بخشی از یک مستند باشد و طبیعتاً میزانسن جایی است که می‌توان برای بازیگر جایگاهی را تعریف کرد و دید که رابطه فرد با طبیعت و محیط پیرامونی خود چگونه است. یادم می‌آید زمانی که من در مورد این آدم پژوهش می‌کردم رفتارهای این آدم قابل رویت بود، بنابراین من هم برای کلیت فیلم و ساختار آن برنامه‌ریزی کردم و نتیجه هم این گونه شد که ارتباط مخاطب از اول تا آخر فیلم با فیلم حفظ شد.
پایان پیام/
نظر شما