خبرگزاری شبستان:حقوق بشر، عبارتی است که بارها آن را از زبان دولتمردان آمریکایی شنیده‌ایم؛ اصطلاحی که به طور مکرر برای محکوم‌کردن کشورها به ویژه آنهایی که در راستای منافع امپریالیسم حرکت نمی‌کنند به کار گرفته می شود ،اما آیا آنها واقعا چیزی از تقدس این واژه درک می کنند و آیا آنقدر که از حقوق بشر سخن می گویند خود عامل به آن هستند یا نه؟
شاید پاسخ به این سؤال را بتوان در زندان‌های مخفی آمریکا که در سراسر جهان ریشه دوانیده است، جستجو کرد. این زندان‌ها به چه کار می‌آیند و آیا اساسا نشانی از حقوق بشر در آنها به چشم می‌خورد؟
روز 28 ژانویه سال گذشته میلادی سایت «tomdispatch» با ارایه گزارشی با عنوان «حملات شبانه، مراکز بازداشت مخفی، زندان سیاه و سگ‌های جنگ در افغانستان»، داستان‌های گزارش‌نشده از سوی رسانه‌های آمریکا را برشمرد که موضوع اصلی آنها کشتار، آدم‌ربایی، بازداشت، بازجویی و شکنجه بسیاری در زنجیره زندان‌های واقع در پایگاه‌های نظامی آمریکا در سراسر کشورهای جهان بود.
زندان بگرام در افغانستان زندانی است که دارای آوازه بسیار بد در مورد رفتارهای غیر انسانی و آزاردهنده نسبت به زندانیان است.
بدتر از آن «زندان سیاه» است، مرکزی که شامل سلول‌های انفرادی بدون پنجره با چراغ‌های 24 ساعته روشن است. این زندان به عنوان یکی از خطرناک‌ترین و ترسناک‌ترین مکانهایی توصیف می‌شود که بدترین رفتارها در آن نسبت به زندانیان انجام می‌شود.
الگوی برقراری این زندان‌ها قابل پیش‌بینی است. کاروان‌های ناتو/ آمریکا مورد حمله قرار می‌گیرند یا گزارش‌هایی از نیروهای طالبان دریافت می‌شود و آمریکایی‌ها بلافاصله شروع به جستجوی مظنونین می‌کنند. در بیشتر مواقع به سراغ شهروندان بی‌گناه می‌روند، آنها را برای بازجویی دستگیر می‌کنند و سپس دست به شکنجه و آزار آنها می‌زنند.
این اتفاقات نه فقط در زندان‌های افغانستان بلکه بر اساس گزارش 26 ژانویه 2011 شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در بسیاری از زندان‌های سیاه سری در سراسر جهان روی می‌دهد.
این گزارش ، آمریکا را متخلف‌ترین کشورها به خاطر جنگ علیه تروریسم به بهانه نجات انسان‌ها اما در اصل با هدف پیدا کردن قدرتی تغییرناپذیر و تسلط بر تمام جهان دانست.
بر اساس گزارش شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، سازمان اطلاعات و جاسوسی آمریکا (سیا) علاوه بر گوانتانامو و دیگر زندان‌های مخوف در افغانستان و عراق دارای زندان‌های مخفی در 66 کشور دیگر در سراسر جهان است که از آن جمله می‌توان به مصر، الجزایر، اردن، مراکش، لیبی، تونس، هند، پاکستان، ازبکستان، سودان، زیمبابوه، اتیوپی، کنیا، لهستان، رومانی، بوسنی، کوزوو، تایلند، لیتوانی و دیگر کشورها اشاره کرد.
پس از حادثه 11 سپتامبر ایالات متحده آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم از طریق بسیاری از قوانین دولتی، فرآیند خارج‌کردن مکانیسم‌های حفاظتی و حقوق بشری از قوانین خود را آغاز کرد که از آن جمله می‌توان به قانون مشترک وضع شده از سوی سنا و کنگره آمریکا در اکتبر سال 2002 تحت عنوان «قطعنامه مشترک برای اختیار دادن به آمریکا برای اعزام نیروهای مسلح به عراق» اشاره کرد، در صورتی که این کشور و افغانستان هیچ تهدیدی برای آمریکا نبودند و تصمیمی برای حمله به آمریکا نداشتند.
نمونه دیگر این قوانین دستور شماره 1 نظامی در نوامبر سال 2001 میلادی است که به رییس‌جمهوری آمریکا اجازه می‌دهددستور دستگیری، آدم‌ربایی و یا هر نوع بازداشت نظامیان و غیرنظامیان در هر جای جهان به هر دلیلی را صادر کند و آنها را بدون اتهام، مدرک و یا محاکمه عادلانه قضایی در دادگاه مدنی مورد بازجویی و شکنجه قرار دهد.
در بسیاری از زندان‌های سری آمریکا زندانیان به مدت طولانی مورد شکنجه‌های جسمی و روحی قرار می‌گیرند تا به موضوعاتی که مدنظر مقامات آمریکایی است، اعتراف کنند.
یکی از این زندان‌ها برای توسعه برنامه ضد تروریسم سیا در سومالی واقع است که در زیرزمین آژانس امنیت ملی این کشور در موگادیشو قرار دارد.
اگرچه اداره این زندان به طور رسمی بر عهده آژانس امنیت ملی سومالی است اما حقوق عوامل اطلاعاتی از سوی پرسنل اطلاعاتی آمریکا پرداخت می شود و بازجویی زندانیان نیز مستقیما به دست عوامل اطلاعاتی واشنگتن انجام می‌شود.
بر اساس گفته‌های زندانیان سابق زندان موگادیشو که به دلایلی آزاد شده‌اند این زندان زیرزمینی شامل یک راهروی بسیار طولانی با سلول‌های بسیار کوچک و کثیف و پر از ساس و پشه است. این زندان‌ها بدون پنجره هستند و هوا درون آنها بسیار سنگین، مرطوب و مشمئزکننده است.
زندانیان می‌گویند که گروهی از افراد با چکمه‌های سیاه و عینک آفتابی بارها و بارها پس از انجام شکنجه آنها را مورد بازجویی قرار می‌دادند تا در مورد ارتباط آنها با گروه‌های افراطی اعتراف بگیرند.
اما این وضعیت فقط خاص کشورهای آفریقایی و جهان سوم نیست. در ژوئن سال 2007 میلادی، دیک مارتی، سیاستمدار و دادستان دولتی سابق سوییس در گزارشی خطاب به شورای اروپایی عنوان کرد مدارک و اسناد کافی در دست دارد که حاکی از وجود بازداشتگاه‌های مخفی تحت نظارت سیا در اروپا از سال 2003 تا 2005 میلادی در برخی کشورهای اروپایی مانند لهستان و رومانی است.
در لهستان هشت زندانی که آمریکایی‌ها آنها را زندانیان با ارزش بالا (HVDS) می‌خوانند در یک زندان مخفی در یکی از روستاهای این کشور مورد شکنجه و بازجویی قرار گرفتند تا به دست داشتن در حملات 11 سپتامبر اعتراف کنند. این در حالی است که این شکنجه‌ها مغایر با قوانین بین‌المللی و کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه شکنجه است.
ولادیمیر بروتر، کارشناس مؤسسه بین‌المللی سیاست تحقیقات انسانی در لهستان می‌گوید که وجود زندان‌های آمریکا در بسیاری از کشورهای جهان مغایر با حقوق بشر و غیرقانونی است و واضح و مبرهن است که این می‌تواند تأثیر منفی بر روی انتخاب دوباره باراک اوباما، رییس‌جمهوری آمریکا در انتخابات 2012 میلادی داشته باشد.
اوباما به رغم وعده انتخاباتی‌اش در سال 2008 میلادی تاکنون موفق به تعطیل‌کردن یکی از مهم‌ترین شکنجه‌گاه‌های آمریکایی یعنی زندان گوانتانامو در کوبا نشده است.
در حال حاضر زندان گوانتانامو در کوبا، زندان ابوغریب در عراق و زندان بگرام در افغانستان از مهم‌ترین مکانهایی هستند که زندانیان متهم به اقدامات تروریستی در آنها مورد شکنجه قرار می‌گیرند.
دونالد رامسفلد، وزیر دفاع پیشین آمریکا در دوره تصدی خود به سیا و نیروهای نظامی آمریکا در عراق این اختیار را داد تا سخت‌ترین تکنیک‌های شکنجه را در مورد مظنونان حادثه سپتامبر به کار گیرند.
او همچنین با وعده داشتن موقعیت‌های بالاتر در دولت جرج دبلیو بوش برای استقرار در زندان‌های مخفی بیشتر در سراسر جهان چراغ سبز نشان داد.
با این کارنامه سیاه حالا آمریکا برای به دست گرفتن ریاست دوره‌ای کمیته حقوق بشر که نشست مربوط به آن از 12 تا 16 نوامبر برگزار می‌شود، آستین بالا زده است.
اینکه آیا ایالات متحده آمریکا می‌تواند با این شرایط برای دست‌یابی به ریاست این کمیته رأی کافی به دست آورد یا نه هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
پایان پیام/
نظر شما