مرسی در پس پرده نامه ای تراژیک

خبرگزاری شبستان: نامه محبت آمیز وغیر قابل باور محمد مرسی رییس جمهور مصر، این بار نیز دردسرهای فراوانی را برای اخوان المسلمین و دولت روی کارآمده از بطن انقلاب فراهم کرد، این در حالی است که بسیاری از رسانه های دنیا زوایای مربوط به این نامه را بررسی کرده وعلل و پیامدهای آن را مورد توجه قرار دادند. گفته می شود طی هفته گذشته نامه ای دیپلماتیک با امضای محمد مرسی خطاب به شیمون پرز ارسال شده است که توسط برخی جراید و رسانه های داخلی این کشور افشا شده است. ذیل همین نامه که وصف خطاب باعنوان دوست عزیز و بزرگوارم جناب شیمون پرز عنوان شده است، فرضیه های متفاوتی را در رابطه با این موضوع بوجود می آورد. در نوشته پیش رو برآنیم تا باکمی صبر و حوصله برتافته از درک ماهیت مسایل سیاسی وبین المللی نگاهی کلی وهمه جانبه به این موضوع داشته باشیم وهمچنین روایت های متفاوت و متعارض را یک به یک بررسی کنیم. در ادامه باید خاطر نشان کرد این نامه توسط یاسر علی سخنگوی دفتر ریاست جمهوری مصر تایید شده است و همچنین منبع اصلی انتشار و منشا اولی آن را نیز می توان روزنامه تایمز اسراییل وسپس الاهرام مصر معرفی کرد که خود نیز می تواند راهگشای برخی تحلیل ها باشد.
برای شناخت و بررسی دقیق این رویداد که حواس خیلی را متوجه آینده انقلاب مصر و رابطه آن بارژیم غاصب اسراییل کرده باید سری به اوضاع داخلی مصر بعدازانقلاب 25 ژانویه زد و از طرفی شرایط سیاسی و مطالبات انقلابی مورد مداقه قرار داد، بعداز آن نیز باید اظهارات محمد مرسی نماینده انقلاب مصر و رییس جمهور آن را در رابطه با اسراییل مرور کردو به تبع این ها فرضیه ای واضح تر را ارایه کرد. در همین رابطه ذکر این نکته از نظر نگارنده خالی از توفیق نیست و آن هم این است در این رابطه فرضیه متقن یا صادقی نمی توان ارایه کرد بلکه فاکتورهای گوناگون ونامتجانس ما را به سمت تبیین فرضیه ای واضح(به جای صادق)سوق می دهد.
محمد مرسی پس از انقلاب مصر چندین بار مسئله فلسطین را به عنوان یکی از مهمترین دغدغه های پیش روی دولتش خوانده است والبته در این رابطه ابراز داشته که نباید با راهکار های دفعی و طوفانی به معضل فلسطین نگاه کرد، همچنین تاکنون در هیچ یک از سخنرانی های خود اعم از رسمی وغیر رسمی نام اسراییل رابه زبان نیاورده وطی صحبت ها ورایزنی هایی که با دولت های عربی داشته، ضرورت پیگیری موضوع فلسطین را خاطر نشان کرده است. اگر به کمی قبل برگردیم، می توان اولین سخنرانی مررسی در مجمع عمومی سازمان ملل را یاد آوری کرد که در آن محمد مرسی به عنوان نماینده انقلاب مردمی مصر، ابعاد گوناگون بحران ومعضلات پیش روی منطقه وجهان را عنوان کرده و مسئله فلسطین را دغدغه چندین ساله سازمان ملل وهمچنین مردم مصر را تعیین الگویی برای برون رفت از مسایل گریبان گیر فلسطینیان قلمداد کرده است. ولیکن همانطور که گفته شد این اظهارات واعتراضات نسبت به صدور مطالبات مردم مصر در رابطه با فلسطین با محافظه کاری و احتیاط فراوانی صورت گرفته است و در همین راستا این احتیاط و چندجانبه نگری مرسی در راستای دور کردن گزند های بین المللی قدرت های بزرگ و همچنین ایجاد ثبات وامنیت وآرامش برداشت می شود. ولیکن برخی نیز براین باورند این رفتار محتاطانه متاثر از حفظ کمک ها و مساعدت های آمریکا و کشور های اروپایی صورت پذیرفته و اساسا رفتار هایی را به دنبال داشته که مرسی را از قطع رابطه کامل با اسراییل بازدارد.
همانطور که می دانیم مردم مصر که به دنبال شکستن سد های غیر قابل قبول خویش دست به انقلاب زدند، ایستار ها وباور های ملی ومذهبی متفاوتی در رابطه با نحوه حکمرانی و ایجاد ارتباط با دیگری ترسیم نمودند. این ایستارها وباور ها بیشتر منشا اثر در یک استراتژی میان مدت وبلند مدت شد که در آن حفظ ارزش های تحصیل شده از انقلاب، محدود کردن ارتباط ناهمگون و وابسته محور به غرب و همچنین تعدیل رابطه با اسراییل ازمهمترین اهداف آن تلقی میشود. پس طبیعی جلوه می کند که در اثر یک نامه دیپلماتیک به اعتراض به برخی سیاست های نامطلوب بعداز اقامه نماز جمعه (28مهر ماه) دست زنند.
همانطور که ذکرشد در پی اعلام این خبر ورمزگشایی از این نامه وهمچنین شنیده شدن فریاد "مرگ برمرسی مبارک" یک مقام ارشد دولتی ابراز داشت این نامه در چارچوب وساختار تمامی نامه های مرسوله برای معرفی سفرای کشور مصر امضا شده است وتمامی آن ها در یک فرمت تهیه شده است که در همان روز شخص رییس جمهور این چند نامه را به امضا رسانده است وقصد ارتباطی وزین، متناسب با متن محبت آمیز به شیمون پرز در کار نبوده است. در اینجا باید ذکر کرد این توجیه مناسبی برای چنین رویدادی نیست و فقط می تواند برخی سوگیری های برداشتی را فروکش کند، زیرا سوالی که در اینجا مطرح است این است که در چنین شرایطی آیا ضرورتی برای معرفی سفیر برای رژیم صهیونیستی وجود داشته است؟!
در نگاهی دیگر باید اشاره داشت این نامه توسط مقامات اسراییلی رسانه ای شده است و این اولین نامه ای نیست که تلاویو آن را در جهت تمایل حفظ رابطه با خود ازطرف مصر منتشر می کنند؛ چندی قبل از این نیز اسراییل مدعی شده بود مرسی در پیامی عید اسراییلی را به دولت و مردم این کشور تبریک گفته است و ذیل آن تداوم رابطه با اسراییل را خواستار شده است که به شدت از طرف مقامات مصری ازجمله شخص مرسی تکذیب شد. برهمین اساس باید فرضیه ای رامتصور شد که رد آن اسراییل به دنبال انشقاق درونی مصر و هواداران انقلابی است تا درپی آن هم هواداران انقلابی را حساس کند واز طرفی دیگر چهره محبوب مرسی را دست مایه آزمون وخطاپذیری قرار دهد.وبه تبع همبن موضوع با ازبین بردن وفروکاستن همراهی توام باحس ملی گرایی مردم با دولت را فروکش کند،هم رابطه با دولت مصر را از طریق فشار تحکیم بخشد.
در پایان باید تاکید کرد اگر محمد مرسی خود را با فرایند جامعه پذیری انقلابی مصر وهمچنین مطالبات آن همسو نکند باید منتظر تغییر و دگرگونی هایی از جنس رادیکال و غیر مسالمت آمیز از جانب مردم مصر ورقیبانش باشد،از طرفی این نکته در شرایط فعلی بسیار حایز اهمیت است زیرا پس از تمجید واعطای مقام افتخار به انور سادات بسیاری از گمانه زنی ها و تشکیک در عدم تعهد به ارزش های انقلابی متوجه او می باشد،همچنین باید افزود هنوز ارسال و تودیع سفیر به اسراییل در شرایط کنونی افکار عمومی مصر را با علامت سوال هایی جدی روبرو کرده است که باید پاسخ آن را در آینده ای نه چندان دور جست وجوکرد...
پایان پیام/