«محمدرضا قلمبر»، بازیگر و گوینده اداره کل هنرهای نمایشی رادیو و رادیو نمایش در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان درباره نقش و جایگاه رادیو نمایش گفت: رادیو نمایش برای من فقط یک محل کار نیست، بلکه فضایی است که در آن صدا، تخیل و زندگی واقعی به هم میرسند. در این قالب، گوینده و بازیگر نمیتواند صرفاً نقش اجرا کند؛ باید زندگی را بفهمد و آن را به صدا تبدیل کند. به همین دلیل همیشه سعی کردهام تجربههای شخصی و نگاه انسانیام را در کار رادیویی لحاظ کنم.
وی افزود: رادیو رسانه صمیمیت است. تصویر ندارد و همین باعث میشود مخاطب با صدا رابطهای نزدیکتر برقرار کند. شنونده خیلی زود تشخیص میدهد که گوینده از دل حرف میزند یا صرفاً متن میخواند. اگر صدا حامل تجربه واقعی نباشد، تأثیرش کم میشود.
این بازیگر و گوینده درباره اینکه این تجربه زیسته چقدر در شکلگیری محتوای برنامهها نقش دارد؟ تصریح کرد: تجربههای روزمره، بهویژه تجربههای خانوادگی، به برنامه جان میدهند. خیلی وقتها یک اتفاق ساده میتواند مسیر روایت را عوض کند و شنونده را با برنامه همراهتر کند. رادیو به این جزئیات زنده است.
قلمبر با بیان اینکه در آستانه روز پدر هستیم و پدر بودن برای او یک نقش نیست، گفت: پدر بودن سوژه نیست؛ تجربهای است که وارد صدا میشود. من پدر دختری هستم که کلاس هشتم است و طبیعتاً دغدغههای او، تفاوت نسل امروز با نسل ما و پیچیدگیهای آموزش بچهها ذهنم را درگیر میکند. این دغدغهها ناخواسته به محتوای برنامهها راه پیدا میکند.
وی افزود: سعی میکنم به پدر و مادرها یادآوری کنم که نسل امروز شرایط متفاوتی دارد و نیاز به صبوری بیشتری دارد. آموزش، ارتباط و حتی گفتوگو با بچهها پیچیدهتر شده و ما باید این تفاوتها را بپذیریم.
این گوینده درباره اینکه کار رسانهای پرحجم چه تأثیری بر رابطه شما با فرزندتان داشته است؟ گفت: طبیعتاً کار رسانهای گاهی آدم را از خانواده دور میکند. پیش آمده که به خاطر حجم کار، کمتر کنار دخترم باشم، اما همیشه تلاش کردهام این فاصله را جبران کنم. بعضی وقتها وسط کار دویدهام و فقط برای چند دقیقه دخترم را جلوی مدرسه یا خانه غافلگیر کردهام.
قلمبر خاطرنشان کرد: همین لحظههای ساده است که به برنامه حس میدهد. یک بار شب عید دخترم زنگ زد و تبریک گفت و همان لحظه در برنامه بازتاب پیدا کرد. یا روزی که هوا آلوده بود، اسباببازی بخور سردش را داد تا به محل کارم ببرم. این اتفاقها شاید کوچک باشند، اما برای شنوندهای که همذاتپنداری میکند، حس عشق و نزدیکی میسازند.
وی گفت: اگر زندگی وارد صدا نشود، رادیو تبدیل به رسانهای بیروح میشود. رادیو زمانی ماندگار است که صدای زندگی در آن شنیده شود؛ چه در نقش یک گوینده، چه در تجربه پدر بودن.
محمدرضا قلمبر با بیان اینکه رادیو رسانهای است که بیش از هر چیز به تجربه زیسته برنامهسازان و گویندگانش تکیه دارد، گفت: صدا زمانی اثرگذار میشود که از دل زندگی واقعی بیرون بیاید و رادیو ظرفیت آن را دارد که احساس، تجربه و دغدغههای انسانی را بیواسطه به مخاطب منتقل کند.
کد خبر 1858503
نظر شما