به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، ۲۵ آذر از سوی «شورای فرهنگ عمومی کشور» به نام روز پژوهش و آغاز هفته پژوهش نام گذاری شده است، از آنجا که پژوهشهای فرهنگی، هنری و ادبی بهعنوان یکی از ارکان اصلی تولید دانش بومی و تقویت هویت ملی و دینی، زمانی میتوانند نقش مؤثر خود را ایفا کنند که از سطح نظری فراتر رفته و به عرصه عمل و زندگی روزمره جامعه راه یابند؛ کاربردیسازی پژوهشها در این حوزه می تواند کمک کند از آنجا که فاصله میان تولیدات علمی و بهرهبرداری عمومی یکی از چالشهای اساسی مطالعات فرهنگی در ایران به شمار میرود؛ پژوهش زمانی به بلوغ میرسد که نتایج آن در قالب محصولات فرهنگی، رسانهای و هنری تجلی یابد و بتواند در شکلدهی به سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی نقشآفرین باشد. درباره کاربردی شدن پژوهش های فرهنگی و هنری با «یاسر موحدفرد»، دبیرکل بنیاد فردوسی و شاهنامهپژوه به گفتگو نشسته ایم.
«یاسر موحدفرد»، دبیرکل بنیاد فردوسی و شاهنامهپژوه در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، با اشاره به جایگاه پژوهشهای فرهنگی و هنری و ضرورت کاربردیسازی آنها در جامعه، اظهار کرد: پژوهش در حوزه فرهنگ، هنر و ادبیات زمانی میتواند اثرگذار باشد که نتایج آن در زندگی روزمره مردم و در قالب محصولات فرهنگی مورد استفاده قرار گیرد.
وی با بیان اینکه هنرهای کاربردی در سالهای اخیر دچار تحول شدهاند، افزود: امروز شاهد آن هستیم که هنرهای کاربردی بیش از گذشته به زندگی روزمره مردم نزدیک شدهاند و کارکرد آنها تغییر یافته است. پژوهشهای فرهنگی و هنری نیز میتوانند چنین مسیری را طی کنند و از حالت صرفاً دانشگاهی خارج شده و برای عموم مردم قابل بهرهبرداری باشند؛ بهویژه در حوزه سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی.
موحدفرد ادامه داد: پژوهشهایی که در زمینه فرهنگ، هنر و ادبیات انجام میشود، باید بتواند خود را در محصولات فرهنگی نظیر فیلم، تئاتر، تولیدات فضای مجازی و حتی محتوای ارائهشده در بسترهای اینترنتی و جستوجوگرها نشان دهد. همچنین با گسترش هوش مصنوعی، اگر دادههای دقیق و مستند از طریق رسانهها و پایگاههای معتبر در اختیار این فناوریها قرار گیرد، میتوان سطح کیفی پژوهشها و تولید محتوا را ارتقا داد.
دبیرکل بنیاد فردوسی با تأکید بر ضرورت نظارت علمی بر محتوای منتشرشده در فضای مجازی تصریح کرد: متأسفانه گاهی شاهد انتشار مطالب نادرست به نام مفاخر فرهنگی و پژوهشگران بزرگ ایران هستیم. این موضوع بهویژه برای کودکان، نوجوانان و پژوهشگران جوان که تفاوت میان منابع دستاول و دستدوم را بهدرستی تشخیص نمیدهند، میتواند آسیبزا باشد.
وی خاطرنشان کرد: لازم است نهادهای علمی و پژوهشی و مراکز فرهنگی معتبر، پیشگام انتشار محتوای مستند و صحیح از منابع دستاول باشند؛ چه در قالب پژوهش مکتوب و چه در قالب تاریخ شفاهی و گفتوگو با مفاخر ادبی و هنری. این اقدام میتواند از بروز خطاهای محتوایی جلوگیری کرده و مرجعیت علمی و فرهنگی کشور را در فضای اینترنت و رسانههای نوین تقویت کند.
نظر شما