به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از استان کردستان، در روزگاری که هیاهوی زندگی روزمره، سرعت ارتباطات دیجیتال و دغدغههای تحصیل و کار، فرصتی برای تأمل بر نقشهای بنیادین خانواده باقی نمیگذارد، گاهی لازم است که لحظهای بایستیم و به سرچشمههای مهربانی نگاه کنیم؛ همان سرچشمهای که مادر نام دارد.
دانشگاه علوم پزشکی سنندج شاهد برگزاری پویشی بود که تلاش داشت همین نگاه ناب را دوباره در ذهنها زنده کند.
پویش «در سایه مادر» با حضور دانشجویان، کارکنان، اساتید و گروهی از فعالان حوزه اجتماعی اجرا شد و لحظاتی سرشار از احترام، یادآوری و تکریم را رقم زد؛ لحظاتی که فضای علمی دانشگاه را به محیطی مملو از عاطفه، همدلی و پیوندهای انسانی بدل کرد.
مشارکت فعال دانشجویان و کارکنان
این پویش با همکاری معاونت فرهنگی–دانشجویی دانشگاه و با حضور علیایی و همکاران اداره منابع طبیعی شهرستان سنندج برگزار شد، از ساعاتی پیش از آغاز برنامه، فضای دانشگاه حالوهوای متفاوتی داشت؛ دانشجویانی که با شوق در سالن اجتماعات گردهم آمده بودند، کارکنانی که برای آمادهسازی فضا تلاش میکردند و اساتیدی که همراهیشان بر غنای برنامه میافزود.
این حضور گسترده نشان داد که موضوع تکریم مقام مادر، همچنان یکی از بنیادیترین دغدغههای جامعه دانشگاهی است و نسل جوان نیز آن را با حساسیت و احساس عمیق دنبال میکند.
روایت برگزارکنندگان از یک پویش احساسی
مسئولان فرهنگی دانشگاه در سخنانی کوتاه، هدف پویش را تقویت ارزشهای انسانی، احیای فرهنگ قدردانی از مادران و ارتقای سلامت روان دانشجویان از طریق بازتعریف نقش خانواده عنوان کردند.
آنها توضیح دادند که بسیاری از مشکلات اجتماعی و چالشهای روحی نسل جوان ریشه در فاصله گرفتن از پیوندهای عاطفی و خانوادگی دارد و بازگشت آگاهانه به این روابط میتواند تأثیر مهمی در تقویت احساس امنیت روانی داشته باشد.
حضور نمادین اداره منابع طبیعی سنندج در این برنامه نیز رنگ دیگری به پویش داد؛ آنها با مشارکت در اجرای برنامه نشان دادند که نهادهای مختلف جامعه میتوانند در ارتقای فرهنگ عمومی و حمایت از ارزشهای اخلاقی نقشآفرین باشند.
احساس مشترک شرکتکنندگان؛ از بغضهای فروخورده تا لبخندهای پرمعنا
فضای برنامه از همان ابتدا رنگ و بوی صمیمیت داشت. در بخشی از مراسم، دانشجویان در قالب یادداشتهای کوتاه، دلنوشتهها و پیامهای عاطفی درباره مادران خود صحبت کردند؛ پیامهایی که گاهی اشک برخی از حاضران را نیز جاری کرد.
یکی از دانشجویان شرکتکننده در این پویش میگفت: درگیر روزمرگی شده بودیم و کمتر فرصت میکردیم به مادرم زنگ بزنم. این برنامه باعث شد فکر کنم چقدر این موضوع ساده اما مهم را نادیده گرفتهام.
همچنین کارکنان دانشگاه از این ابتکار فرهنگی استقبال کردند و حضور آنان نشان داد که موضوع مادر و قدرشناسی از او، یک نیاز مشترک میان نسلها و گروههای مختلف است.
نقش مادر در سلامت روان؛ موضوعی که دانشگاه بر آن تأکید دارد
در بخش دیگری از برنامه، کارشناسان فرهنگی و اجتماعی دانشگاه با اشاره به اهمیت نقش مادر در بنیان خانواده گفتند: سلامت روان افراد به شدت تحت تأثیر رابطه عاطفی با مادرانشان قرار دارد؛ مادر نخستین معلم، نخستین پناه و نخستین تجربه مهر برای هر انسان است.
آنان تأکید کردند که توجه به این نقش حیاتی، تنها جنبه احساسی ندارد، بلکه یکی از مؤثرترین عوامل در کاهش آسیبهای اجتماعی و تقویت ارتباطات خانوادگی است به همین دلیل، معاونت فرهنگی–دانشجویی دانشگاه تلاش دارد در برنامههای سال جاری سهم بیشتری به موضوع خانواده و پیوندهای عاطفی اختصاص دهد.
استقبال چشمگیر از پویش و درخواست برای استمرار آن
پویش «در سایه مادر» در فضایی صمیمی پایان یافت، اما بازخوردهای دانشجویان و حاضران نشان داد که این پایان، خود آغاز یک مسیر تازه است، بسیاری از شرکتکنندگان ابراز امیدواری کردند که چنین برنامههایی به فرهنگ ثابت دانشگاه تبدیل شود.
به گفته یکی از دانشجویان دختر: این برنامه فقط یک مراسم نبود؛ به ما یادآوری کرد که پشت همه موفقیتهایمان، پشت همه سختیها و لبخندها، سایه مادری ایستاده که شاید کمتر به او فکر کردهایم.
کارکنان دانشگاه نیز این پویش را حرکتی دلنشین توصیف کردند که میتواند جوّ رسمی محیط آموزشی را انسانیتر، گرمتر و نزدیکتر کند؛ موضوعی که در افزایش انگیزه، کاهش استرس و بهبود کیفیت یادگیری نیز تأثیرگذار است.
نقش اداره منابع طبیعی سنندج در همراهی با پویش
حضور علیایی و همکاران او از اداره منابع طبیعی شهرستان سنندج، علاوه بر ایجاد رنگ تازه در این برنامه فرهنگی، پیام دیگری نیز برای دانشجویان داشت: اینکه همه دستگاهها، حتی دستگاههای تخصصی و اجرایی، میتوانند در فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی نقشآفرین باشند.
آنها با تأکید بر اهمیت مادرانه طبیعت و نقش مادر در فرهنگ ایرانی، از ضرورت توجه به زیستبوم و محیطزیست سخن گفتند؛ موضوعی که با مضمون «مادر» در این پویش پیوندی نمادین یافت و ذهن دانشجویان را به تفکر درباره ارتباط میان انسان، خانواده و طبیعت دعوت کرد.
سایه مادری که بر زندگی همه ما گسترده است
پویش «در سایه مادر» نشان داد که محبت مادر، فراتر از یک احساس فردی، یک سرمایه اجتماعی است؛ سرمایهای که جامعه دانشگاهی نیز برای تقویت آن مسئولیت دارد.
دانشجویانی که در این مراسم حضور داشتند، اگرچه از رشتهها و گرایشهای مختلف بودند، اما در یک نقطه مشترک شدند: قدردانی از مادر.
تجربه این پویش فرهنگی، بار دیگر ثابت کرد که دانشگاه فقط محل آموزش علمی نیست؛ بلکه فضایی است برای رشد انسان، تقویت عاطفه و شکلگیری هویت اجتماعی.
پویش با همه زیبایی و شور احساسیاش به پایان رسید، اما پیامی که با خود داشت همچنان باقی است: تا وقتی سایه مادر بر سرمان هست، باید قدرش را بدانیم؛ و اگر نیست، یادش را با مهربانی زنده کنیم.
نظر شما